...
Antoine Dubois werd geboren op 19 juni 1756 in Gramat nabij Cahors. Na de vroege dood van zijn vader trekt hij in 1772 naar Parijs. Zijn oom waarbij hij logeert, steunt zijn ambities om arts te worden niet. De intelligente Antoine betaalt zelf zijn studies door 's nachts brieven te kopiëren voor een notaris, overdag loopt hij college. Ondanks zijn vastberadenheid behaalt hij zijn diploma niet.Met nieuwe moed schrijft hij zich evenwel in aan de 'Ecole royale de chirurgie'. Dubois trekt naar Reims waar hij promoveert aan de medische faculteit. Na de afschaffing van de medische faculteiten en chirurgische scholen in 1792 breekt voor Dubois een moeilijke tijd aan. In 1794 wordt hij evenwel hoogleraar aan de 'Ecole de Santé' in Parijs én legerarts in Perpignan.In 1798 kruist Dubois, tijdens de campagne van Egypte als bevelvoerend medisch officier over 108 chirurgen, het pad van de jonge Bonaparte. Problemen met blaasstenen doen hem terug keren naar Frankrijk. In 1804 wordt hij hoofdchirurg van een ziekenhuis in de Parijse volksbuurt Saint-Denis. Het ziekenhuis zal tot 1959 bekend staan als Maison de Santé du Docteur Dubois. In zijn persoonlijke leven wordt hij evenwel niet gespaard van tegenslagen: hij wordt niet minder dan driemaal weduwnaar.In 1808 wordt Dubois benoemd tot consulterend chirurg van Napoleon. Wanneer de grondlegger van de Franse verloskunde, gynaecoloog van de keizerlijke familie, tevens zijn leermeester Jean-Louis Baudelocque in 1810 overlijdt, volgt Antoine Dubois hem op. Keizerin Marie-Louise is ondertussen in blijde verwachting...Op de avond van 19 maart 1811 lijkt het zo ver. Dokter Dubois houdt al sedert twee dagen de wacht in het Paleis. Na een lange, pijnlijke nacht valt de arbeid stil in de ochtend van 20 maart. Napoleon stuurt iedereen weg. Vroeg in de ochtend stormt Dubois geagiteerd binnen in de keizerlijke badkamer. Hij meldt Napoleon dat de bevalling moeilijk zal zijn, en niet zonder levensgevaar voor moeder en kind. Vanwaar deze dramatische wending?Na het spontaan breken van het vruchtwater stelt Dubois een stuitligging vast. Marie-Louise zag er op het einde van haar zwangerschap enorm uit, een bijkomende zorg... Ondanks het gekrijs van Marie-Louise, de betweterige commentaren van de hofdames en het ongeduld van de keizer die plots beveelt om de keizerin te verlossen, verliest dokter Dubois zijn kalmte niet. De ontsluiting is volledig. Beheerst haalt Dubois de voeten van de baby af. Hij verlost de stuit, de romp en de schouders. Dramatisch moment: het hoofd van de baby zit vast boven de bekken ingang...Niets is meer bedreigend voor het leven van de baby als waar Antoine Dubois voorstond... Koelbloedig legt hij de lepels aan van zijn in 1790 ontworpen forceps en gaat over tot extractie van het hoofd. Er is ook een duistere kant aan dit verhaal: bij gebeurlijke sterfte van de baby kan forcepsextractie-decapitatie voorkomen!De verlossing heeft welgeteld 26 minuten geduurd. De baby geeft geen teken van leven. Een bleke en zweterige Napoleon bekommert zich om zijn uitgeputte echtgenote, overtuigd dat zijn zoon het niet heeft gehaald...Na zeven lange en bange minuten slaakt François Charles Joseph Napoléon zijn eerste kreet. Hij weegt 4,4 kilogram. Het hele gebeuren werd nauwkeurig beschreven in een brief van een zekere Emmanuel Patrix, gericht aan Dubois' zoon Paul. Naar verluidt beefden de handen van de gynaecoloog zo fel dat hij zelf de brief niet kon schrijven.Dubois is bijzonder opgelucht dat de keizerin het er levend van af gebracht heeft. Uit de brief kunnen we opmaken dat hij een keizersnede had overwogen die ongetwijfeld noodlottig zou zijn geworden voor de keizerin. ...In 1812 wordt Antoine Dubois baron, een titel die hij bijna nooit zal gebruiken. François Charles Joseph Napoléon overlijdt op 21-jarige leeftijd aan tuberculose. Paul Dubois, zoon van Antoine Dubois, verlost de echtgenote van Napoleon III in 1856... met een zelfontworpen forceps.