...
Het voorbije jaar zagen we veel patiënten in isolatieboxen, in een kunstmatige coma, zonder bezoek etc. Ook al telefoneerden we als medisch team dagelijks met de familie, toch was het moeilijker om een beeld van de patiënt te vormen of om te polsen naar de emotionele weerslag bij familieleden. Lichaamstaal interpreteren was in deze setting quasi onmogelijk. 100% virusvrij was onze communicatie, maar toch ad risk om emotioneel steriel te worden. Skills zoals echt actief luisteren, doorvragen en samenvatten van wat er gezegd wordt, in- en uitchecken bij het gesprek, etc. kunnen onze virtuele gesprekken minder steriel maken. Als de lichaamstaal er niet is, kunnen we deze misschien op die manier boetseren? Misschien is deze virtuele setting wel het ideale oefenveld om hierin expert te worden? Om vervolgens, van zodra het mag, de echte wereld terug in te stappen als cyborgs, een verbeterde versie van onszelf.