...
Verschillende sarcomen brengen HER2 tot expressie. HER2-expressie correleert met een minder goede overleving. Anderzijds bestaan er geneesmiddelen die gericht zijn tegen HER2, zoals trastuzumab, maar de HER2-expressie bij sarcomen is te zwak zodat die geneesmiddelen niet zullen werken.Om dat probleem te omzeilen, heeft een Texaanse onderzoeksgroep T-cellen afgenomen bij patiënten met een gemetastaseerd HER2-positief sarcoom (vijf patiënten met een osteosarcoom, drie met een alveolair rabdomyosarcoom, een met een synoviaal sarcoom en een met een ewingsarcoom), die al een zware behandeling hadden gekregen (waaronder eventueel een chirurgische resectie), zonder veel succes.De T-cellen werden geactiveerd, voorzien van een chimere antigene receptor (CAR) die specifiek gericht is tegen HER2, en werden dan opnieuw (1-3 infusen) toegediend na lymfodepletie met fludarabine alleen of cyclofosfamide + fludarabine. De patiënten werden gedurende zes weken gevolgd. In geval van een objectieve respons of stabilisering van de tumor mochten de patiënten nieuwe infusies van CAR-T-cellen krijgen (tot 5) zonder lymfodepletie.Een week na injectie van de CAR-T-cellen resulteerden beide schema's, die een lymfodepletie veroorzaakten, in een betere expansie van CAR-T-cellen tegen HER2 dan in eerdere studies, waarin eenzelfde hoeveelheid CAR-T-cellen werd toegediend zonder lymfodepletie. Zes weken na injectie konden immers CAR-T-cellen worden gedetecteerd bij alle patiënten.Die betere expansie en goede persistentie gingen gepaard met:1 complete remissie, die 18 maanden heeft geduurd. Na een follow-up van 37,6 maanden en 7 infusen is die patiënt nog altijd in leven.1 vermoedelijk complete remissie (onmeetbare tumor) bij een patiënte die bij haar derde relaps werd behandeld met CAR-T-cellen. 34,6 maanden na eenmalige toediening van CAR-T-cellen tegen HER2 is de patiënte nog altijd in leven en vertoont ze nog altijd geen recidief.Partiële respons bij vier patiënten. Tijd tot verergering van de tumor korter dan twee maanden. Na 14,2 maanden follow-up is een patiënt nog altijd in leven.Bij vier patiënten kon de tumor worden gestabiliseerd. Tijd tot verergering van de tumor 3,4 tot 9,0 maanden, twee patiënten nog in leven (1 na een follow-up van 12,2 maanden).De veiligheid van de behandeling was zeer aanvaardbaar: geen dosisbeperkende toxiciteit, geen transfusiebehoefte, geen opportunistische infecties, geen ernstige toxische effecten op de longen, het zenuwstelsel of het hart, twee gevallen van graad 2-cytokinereleasesyndroom (dat in vijf dagen genas).