'Beste behandeling door meest bekwame verstrekker'

Artsenkrant: Zorgechelonnering is voor het VBS niet de goede oplossing? Jean-Luc Demeere: Verplichte echelonnering staat haaks op het concept van nabijheid van zorg en de 'bekwaamheden' in de kwaliteitswet. Domus Medica vindt trouwens dat er een psycholoog moet zijn in de wijkgezondheidscentra. Sommige van die centra werken met een kinderarts. En in zijn boek Goed ziek komt dr. Ri De Ridder op voor wijkteams, waarbinnen naast de huisartsen ook pediaters en gynaecologen raadpleging houden. De kwaliteitswet is beloftevol, want ze stipt aan dat er in de toekomst niet meer gefocust moet worden op de zorgstructuur, maar wel op de bekwaamheid van de zorgverstrekkers. De beste behandeling is die toegediend door de verstrekker die het meest bekwaam is. In het tegenovergestelde geval dreigt de behandeling te laat te worden opgestart, met het risico op bijkomende - of zelfs onnodige - raadplegingen en onderzoeken, en extra kosten. De zorg toegediend door de meest bekwame verstrekker is in principe het goedkoopst en het meest geschikt. Dat is uiteraard niet altijd het geval, zoals blijkt uit een voorbeeld van twee neonatologen. Dat is inderdaad een sprekend voorbeeld. Een pasgeborene wordt verzorgd in het ziekenhuis. Nadien wordt het kindje opgevolgd door een pediater. Maar opdat het remgeld kan worden terugbetaald door bepaalde ziekenfondsen, moet de kinderarts de ouders vragen om een huisarts te vinden die hun baby kan inschrijven in een GMD. Terwijl die laatste helemaal geen contact heeft gehad met het kleintje. Dat is de wereld op zijn kop. In uw nota legt u sterk de nadruk op de eigendom van het globaal medisch dossier. Dat behoort toe aan de patiënt en alle artsen moeten er toegang toe krijgen, vindt u.Dat staat in de wet patiëntenrechten en ook in de kwaliteitswet. De patiënt is de eigenaar van het GMD, niet de huisarts. In onze ogen moet elke arts een GMD kunnen genereren om daarin de informatie over zijn patiënt te kunnen aanvullen. Vandaar het belang van een virtuele kluis waar de overheid geen toegang toe heeft. Uiteraard zal de huisarts - die in heel wat gevallen het aanspreekpunt is voor de patiënt - het GMD veel vaker gebruiken. De huisarts is er dus de beheerder van. Probeert het VBS in de nota de positie van de specialist buiten het ziekenhuis te versterken?Het Tomorrowlab-document vermeldt de eerste lijn en de tweede lijn, het ziekenhuis. De gespecialiseerde geneeskunde buiten het ziekenhuis komt niet ter sprake. Nochtans waren de ziekenhuizen tijdens de pandemie best tevreden dat heel wat patiënten konden opgevangen worden door extra muros-specialisten. Die konden patiënten behandelen die bang waren om zich naar het ziekenhuis te begeven of die er niet terecht konden wegens de annulatie van niet-dringende en niet-essentiële raadplegingen.Ik stel me ook vragen bij het nut van poliklinieken in de ziekenhuizen. Dat is zeker winstgevend, maar wat is de meerwaarde voor de patiënten? Vergeet niet dat de ziekenhuisfinanciering de poliklinieken niet dekt. De ziekenhuisbeheerder verhuurt de ruimtes, de diensten en de informatica aan de artsen. Als de specialist een laag ereloon krijgt - neem nu 24 euro voor de pre-operatieve raadpleging bij een anesthesist - dan zijn die diensten onbetaalbaar. Trouwens, om die te hoge kosten te vermijden, groeperen heel wat specialisten zich in poliklinieken buiten het ziekenhuis. De nota werd opgesteld door J.-L. Demeere, D. Claeys, J. Stroobants, B. Mansvelt, M. Mertens, M. Michel, B. Dehaes, K. Entezari, C. Politis en J. Rondia.