Bij de naam Pedro Vander Linden (1804-1860) denkt u misschien: dat zou een Belgische naam kunnen zijn? Dat klopt: geboren als Pierre Vanderlinden studeerde deze 19de eeuwse jongeling af als arts in Bologna, werkte in Parijs en het jonge België, maar emigreerde nadien naar Mexico waar hij een hele reeks medische faciliteiten heeft uitgebouwd. Zijn tweede vaderland gaf hem zelfs een ereplek in het pantheon van het land.
...
Pierre Vanderlinden (sic), aldus zijn militair dossier, werd geboren in een Brusselse familie in de beginjaren van de 19de eeuw - toen ons land dus nog onder napoleontisch bestuur viel. Omdat hij zich als een briljant student had gemanifesteerd, kreeg hij een beurs om in Bologna geneeskunde te gaan studeren. Toen hij in 1827 afstudeerde, trok hij naar Parijs om daar, met goedkeuring van de Franse autoriteiten, als arts te gaan werken. De revolutionaire gebeurtenissen van 1830 in eigen land brachten de jonge arts terug naar België. Vanderlindens broer Joseph was als secretaris immers nauw betrokken bij het Voorlopig of Tijdelijk Bewind, en dat heeft hem allicht aangezet om in zijn thuisland een rol te spelen. Volgens zijn militair dossier vervulde hij in de eerste jaren van het jonge België de functies van adjunct-arts in het militair ziekenhuis van Brussel, lid van de medische commissie van de provincie Brabant (om een grote uitbraak van cholera te bestrijden) en was hij als arts verbonden aan de Koninklijke Militaire School. In 1834, lezen we, heeft hij ontslag genomen 'op zijn vraag'. Voor een antwoord op de vraag 'waarom?' gaan we te rade in het hoofdstuk dat aan hem gewijd is in de Biographie nationale. Vanderlindens naam valt in een fraudezaak: hij werd beschuldigd van het aannemen van steekpenningen om miliciens ongeschikt te verklaren en hen zo te laten ontsnappen aan de dienstplicht. Alhoewel hij werd vrijgesproken van fraude veroordeelde de rechtbank van Leuven hem wel tot een gevangenisstraf en geldboete en werd hij ontzet uit zijn burgerrechten. Daarom vroeg (en kreeg) hij zijn oneervol ontslag uit het leger.Pierre Vanderlinden heeft niet getalmd en koos het hazenpad, naar Mexico. Reeds in 1835 was hij, aldus een officiële Mexicaanse biografie, inspecteur-generaal van het militair medische korps in zijn tweede vaderland - want hij heeft zich vrij snel laten naturaliseren tot Pedro Vander Linden (sic). Hij huwde in Mexico met een jongedame met wie hij een dochter had.Het is trouwens opmerkelijk hoe snel onze voormalige landgenoot carrière heeft kunnen maken in dat Mexicaanse leger, na zijn intrede als arts-chirurg in het bataljon Allende in 1837. Enkele jaren later kreeg hij de graad van kolonel, nog later werd hij generaal en hoofd van het medische legerkorps, een positie die hij tot vlak voor zijn dood heeft bekleed.Nog voor zijn indiensttreding bij het Mexicaanse leger had Vander Linden een voorstel ingediend om in Mexico-Stad een militair ziekenhuis op te richten en uit te bouwen. Aan die droom zal hij pas in de tweede helft van de jaren 1840 kunnen beginnen, eerst is hij nog een aantal jaar actief in het militair hospitaal in Guadalajara, in Noordwest-Mexico.De start van de bouw van het militair hospitaal in de Mexicaanse hoofdstad (1846) viel samen met de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog. In dat ziekenhuis wilde Vander Linden vooral een ambulancedienst uitbouwen zodat gewonde soldaten snel de nodige medische zorgen konden krijgen - geen overbodige luxe gezien de talloze slachtoffers die tijdens dit conflict zijn gevallen, aan beide zijden. Van generaal Vander Linden, die de Mexicaanse leider Santa Ana vergezelde op verschillende veldslagen, is trouwens een beeld bewaard waarop hij een amputatie, één van de vele, aan het uitvoeren is. Dat is naar verluidt de allereerste foto waarop zulke operatie op een slagveld te zien is! Dat hij ook Amerikaanse gewonden had verzorgd, vond hij zijn verdomde plicht.Na de oorlog, waarin Mexico nagenoeg een derde van zijn grondgebied (naast Texas ook New Mexico en California) verloor, pikte de ex-Belg de draad opnieuw op, met de bouw van nog een extra militair ziekenhuis. Hij werd tevens belast met toezicht op de gezondheid van het leger. En blijkbaar vond hij ook tijd om het eerste tijdschrift over traumatologie in de Amerika's (Boletín del cuerpo médico militar) te lanceren.Zijn drukke bezigheden eisten uiteindelijk hun tol. In 1860, Vander Linden is dan 56, wordt hij geveld door tyfus. De Mexicanen bewijzen 'de vader van de moderne militaire chirurgie', een laatste eer in 1932: hij wordt dan herbegraven in het pantheon van San Fernando in Mexico-Stad. Daar rusten de helden van de republiek.