...

Het rapport 'Voorstellen voor een meer gelijke toegang tot gezondheidszorg voor asielzoekers' is ongewoon. Dat komt omdat de benadering van het Kenniscentrum eerder bescheiden is. De onderzoekers werden geconfronteerd met een problematiek die het KCE overstijgt.De studie is ook eerder beperkt in zijn ambities. Desondanks is het een belangrijk rapport dat een drietrapsraket aanraadt voor subsidieregelingen. Met name voor gevangenen wiens gezondheid afhangt van het ministerie van Justitie, voor mensen zonder papieren wiens toegang tot gezondheid afhangt van het OCMW via de Dringende Medische Hulp (DMH) en asielzoekers, wiens toegang tot gezondheidszorg afhangt van Fedasil.Deze rapporten hebben hun belang. Vanuit gezondheidsoogpunt gaat het immers om uiterst kwetsbare groepen met specifieke gezondheidsbehoeften. Ook op het vlak van de volksgezondheid heeft België er alles bij te winnen door deze kwetsbare populaties in het gewone ziekteverzekeringsstelsel te integreren. In de eerste plaats omwille van de efficiëntie van het systeem en om iedereen zonder uitzondering een billijke toegang tot de zorg te garanderen.Helaas is de regering niet klaar om deze hervormingen door te voeren.De huidige subsidiëringsreglementering is gemeengoed en helaas gaat het over zeer administratieve beslissingen waarmee politici niet veel succes kunnen boeken. De betrokkenen zelf worden in het debat nauwelijks gehoord. Gevangenen, mensen zonder papieren en asielzoekers zijn geen sterke drukkingsgroepen. "Welke politicus wil zich voor hen inzetten?", vraagt Pierre Verbeeren, algemeen directeur van Dokters van de Wereld zich af. "Er is weinig aandacht voor deze zeer kwetsbare populaties, hoe belangrijk de problematiek ook is."