Aortaklepregurgitatie

Dilatatie van de aortawortel kan optreden als gevolg van een aneurysma, al dan niet met dissectie. Een aneurysma van de thoracale aorta treedt meestal op als gevolg van hypertensie. Minder vaak ziet men het bij patiënten met het syndroom van Marfan (zie kader). Bij een belangrijk lek in de aortaklep vloeit zowat 50% van het volume dat bij de systole naar de aorta wordt gepompt, tijdens de diastole terug naar de linkerkamer. Daardoor treedt een forse stijging van de drukken in het hart op. Als het lek zich acuut instelt, zal de patiënt zeer snel hartfalen ontwikkelen. Ontstaat het lek geleidelijk, dan heeft het hart de gelegenheid zich aan te passen. In een eerste fase zal het vooral uitzetten, maar blijft het voldoende krachtig om voldoende debiet te genereren.Klinisch uit aortaklepregurgitatie zich in een lage diastolische druk, vaak onder de 70 mm Hg, terwijl de systolische druk normaal of licht verhoogd is. Bij auscultatie hoort men een fluitend diastolisch geruis. Bij een matige aortaklepregurgitatie is het soms moeilijk te horen.Door de terugvloei van bloed naar het hart stijgen de drukken niet alleen in de linkerkamer en de linkervoorkamer, maar ook in de longcirculatie, wat verklaart waarom de patiënt ademnood bij inspanning ontwikkelt. Tegelijk kan de verminderde inspanningscapaciteit - samen met de vermoeidheidsklachten van de patiënt - verklaard worden doordat er minder bloed in de systemische bloedsomloop terechtkomt, met een afgenomen perfusie van de perifere organen als gevolg. Omdat het hart zich voldoende kan aanpassen, stelt men echter vast dat patiënten met aortaklepregurgitatie lange tijd asymptomatisch blijven. De echocardiografie is de hoeksteen van de diagnostiek. Met kleurendoppler visualiseert men de terugstroom en kan men de ernst van de regurgitatie inschatten.Bij aortaklepregurgitatie is het belangrijk de bloeddruk goed onder controle te houden, omdat hoge systemische drukken de diastolische lekkage doen toenemen, zodat de druk in de linkerkamer nog verder stijgt, met als gevolg een ongunstige weerslag op de prognose.Een interventie op de klep wordt overwogen als de patiënt klachten heeft, voornamelijk ademnood. Een andere beweegreden kan zijn dat het hart te sterk uitzet of de hartfunctie te fors afneemt, waardoor hartdecompensatie dreigt op te treden. De interventie bestaat in een klepherstel of klepvervanging (door een biologische of mechanische klep) via chirurgie. Percutane plaatsing wordt niet aangeraden omdat het geheel stent + klep minder goed gefixeerd kan worden in een gedilateerde aortawortel zonder klepcalcificatie.