...

Al voor de pandemie wilde de BSAR communiceren via een website voor het grote publiek om het inzicht in de rol van de anesthesisten te verbeteren. "Het beroep is niet goed gekend bij het grote publiek en zelfs niet bij de overheid. Meestal zien patiënten een anesthesist voor een operatie. Pas dan beseffen ze wat deze specialist eigenlijk doet", aldus dokter Bejjani. "De anesthesist doet niet alleen mensen 'in slaap' zoals soms wordt gezegd, maar staat in voor al het perioperatieve risicobeheer. In de loop van een carrière voert een anesthesist ongeveer 30.000 verdovingen uit zonder ongevallen. Maar mensen onderhouden hun lichaam niet altijd goed, en sommige patiënten lopen een hoger risico. De anesthesist zal proberen dat zoveel mogelijk te beperken, rekening houdende met de gezondheidstoestand van de patiënt. Hij moet dus op de hoogte zijn van alle ziekten, alle behandelingen en chirurgische ingrepen. De anesthesist anticipeert op de risico's zonder te overdrijven. Er moeten bijvoorbeeld geen 20 zakjes bloed voorzien worden bij een carpaletunneloperatie. Het eindoordeel, dat van de patiënt, maar soms ook van het gerecht, is te weten of alle nodige voorzorgsmaatregelen zijn genomen. Het medisch-juridische aspect is zeer belangrijk in de anesthesie, meer dan in veel andere specialismen" , legt dokter Bejjani uit. De vereniging wil blijven communiceren met andere medische specialismen om de waardering te vergroten. "Belangrijk is dat de beroepsverenigingen zich behalve syndicaal ook elders kunnen uiten. Ze doen dat via het VBS. Gezien het grote aantal specialismen is het echter erg moeilijk om met één stem te spreken en input te leveren", zegt hij."Binnen het VBS zijn anesthesisten niet altijd erg gelukkig. We worden onvoldoende gehoord als het gaat om de erkenning van bepaalde eisen en de gevraagde herwaardering. Het is normaal dat een anesthesist 12 tot 14 uur per dag werkt, vijf à zes dagen per week, en dat hij tot aan zijn pensioen oproepbaar is. Maar hij krijgt 50 euro voor de verdoving van een kind! De prijs van een consult! Bovendien werken anesthesisten uitsluitend in ziekenhuizen. Dat heeft voor- en nadelen. Bijna alle specialisten kunnen kiezen of ze binnen of buiten het ziekenhuis werken. Anesthesisten zijn volledig afhankelijk van de 'ziekenhuismachinerie' en krijgen te maken met inhoudingen op hun honorarium, interne spanningen, tijdsdruk, enz. Ik ken geen enkele Belgische anesthesist die zijn kind naar school kan brengen, tenzij hij zijn activiteiten beperkt. Veel anesthesisten werken nu acht tienden van de tijd, d.w.z. vier dagen op vijf, om aan de druk het hoofd te bieden. Dat is een echte uitdaging. Burn-out komt vaak voor in ons specialisme, meer dan gemiddeld bij het medisch korps, en meer dan bij de bevolking. Ook het zelfdodingspercentage ligt hoog. Het is natuurlijk heel zwaar als er zich een ongeval voordoet tijdens een operatie. Sommige collega's in andere specialismen schatten dat risico slecht in." De beroepsvereniging wil een enquête houden over de reële werklast. Dokter Bejjani betreurt dat anesthesisten voor hun vele werk op intensieve zorg tijdens de covidcrisis geen dank kregen, symbolisch noch financieel. "In 2020 raakten anesthesisten 16% van hun honorarium kwijt. Zonder dat hun beschikbaarheid vergoed werd" , aldus de nieuwe voorzitter. Gilbert Bejjani benadrukt dat geen enkele anesthesist meer dan 100 euro per uur verdient, exclusief supplementen. De supplementen zonder compensatie aanpakken riskeert een grote crisis te veroorzaken, waarschuwt hij. "Is een uurloon van 50 à 60 euro nog normaal met dit opleidingsniveau, de risico's, stress en verantwoordelijkheid? En dat we elke maand extra diensten moeten draaien om fatsoenlijk te kunnen leven? Dat is wraakroepend. Ik wil dingen veranderen tijdens mijn ambtstermijn", benadrukt de nieuwe voorzitter. Hij betreurt ook dat bepaalde specialismen de erkenning van anesthesisten in de algologie en de herwaardering van bepaalde diensten, met name in de algologie, hebben geblokkeerd. "Meer dan 30 jaar lang werd het anesthesieconsult niet terugbetaald omdat het deel uitmaakte van de algemene behandeling van de patiënt. Door de evolutie van de geneeskunde, onder meer doordat de patiënt wordt geopereerd op de dag van zijn opname, was een voorafgaande anesthesieraadpleging noodzakelijk. Artsen deden dat om de kwaliteit van de zorg te waarborgen. Het was echter gratis en het gezondheidssysteem stak het voordeel van de kortere verblijfsduur voor de patiënt in eigen zak. Dit consult is nu eindelijk erkend maar het werd op één hoop gegooid met de raadpleging voor dagchirurgie. Het moet nu acht dagen voor de operatie gebeuren in plaats van 48 uur zoals in de meeste landen het geval is. Dat is gewoon beschamend. Ik denk dat het doel meer budgettair dan kwalitatief was." De BSAR eist ook dat anesthesisten dezelfde vergoeding krijgen als chirurgen. "Sommige mensen vinden dat een ondenkbare eis omdat het werk minder belangrijk zou zijn. Dat klopt niet. Het aantal jaren specialisatie en de tijd die met de patiënt wordt doorgebracht, zijn gelijk. Als er een tussenstap nodig is, dan moet voor lage codes de waarde voor de chirurg en de anesthesist worden verhoogd door ze gelijk te maken", beveelt Gilbert Bejjani aan. "Wij vragen ook een globale herwaardering voor pediatrische anesthesie omdat die meer tijd en vergoedingen vergt voor innovatieve pijnbestrijdingstherapieën." De nieuwe voorzitter herinnert er ook aan dat de indexering van de honoraria van anesthesisten, net als die van andere specialismen, is geconfisqueerd en herverdeeld over andere specialismen, terwijl sommigen daarvan aanzienlijk meer winstmarge hadden dan de reële of redelijke kosten. Hij prijst tot slot het opmerkelijke werk van zijn voorgangers, die er in enkele jaren in slaagden bijna 1.000 anesthesisten binnen de BSAR te verenigen. "We mogen het gewicht van deze beroepsvereniging niet onderschatten. Een werkonderbreking van de anesthesisten zou alle ziekenhuizen in het land blokkeren", waarschuwt Gilbert Bejjani.