'Als iets in mijn hoofd zit, dan krijg ik het er niet meer uit'

De drang naar een fysieke uitdaging begon voor De Vlieger enkele jaren geleden. "Ik heb me altijd goed gevoeld in en rond de zee. Met mijn gezin hebben we de wereld rond gezeild, maar eenmaal thuis begon ik het contact met de zee te missen. Ik had nooit eerder een duursport gedaan, maar plotseling kreeg ik het idee om het Kanaal tussen Engeland en Frankrijk over te zwemmen. En als iets eenmaal in mijn hoofd zit, dan krijg ik het er niet meer uit." Toen De Vlieger het idee om het Kanaal over te zwemmen eenmaal had uitgesproken, begon de voorbereiding voor de loodzware zwemtocht. "Het eerste wat ik moest doen was eten, heel veel eten. Snoep, avocado's, alles at ik op. Ik moest ruim tien kilo verdikken om een vetlaag aan te leggen tegen het ijskoude zeewater. En hoe gek het ook klinkt, het aankomen was een uitdaging. Bijna elke dag, tien maanden lang, lag ik urenlang in het water. Soms zwom wel ik zes uur per dag om mijn conditie en zwemtechniek te verbeteren", vertelt De Vlieger. Naast een goed getraind lichaam is ook een sterke geest cruciaal om de overkant van het Kanaal te bereiken. "Ik ben begonnen met koudwaterzwemmen bij de winterzwemclub IJsberen in Boom. In het begin vond ik het koude water verschrikkelijk, maar ik moest mezelf mentaal trainen voor de zwemtocht. Mijn lichaam en geest moesten comfortabel worden met de kou", zegt De Vlieger. "Als psychiater ben ik me bewust van de kracht van de geest en ervaar ik koudwaterzwemmen als een manier om mijn mentale veerkracht te ontwikkelen." Tijdens de zwemtocht zaten de kinderen van De Vlieger op de boot die haar over het Kanaal begeleidde. "Op een whiteboard schreven ze berichten van vrienden en familie die mij tijdens het zwemmen live aan het volgen waren. Ook schreven ze raadsels en rekenoefeningen die ik tijdens het zwemmen moest maken om mezelf te vermaken. Ik heb bijna 15 uur in het water gelegen, dus mentaal was het ook een strijd tegen de verveling", vertelt De Vlieger. De oversteek verliep voor de psychiater, op een kwallenbeet na, voorspoedig. "Behalve het laatste stuk. Dat noemen ze toepasselijk het 'zwemmerskerkhof', omdat veel zwemmers zichzelf op dat punt stukzwemmen. De stroming verandert er van richting en duwt je terug naar Engeland. Ik moest meer dan twee uur, met de kust van Frankrijk in zicht, tegen de stroming in zwemmen na een tocht van 12 uur." Nadat De Vlieger de kou van het Kanaal had getrotseerd diende zich een nieuw avontuur aan: de bikkelharde Marathon des Sables. Het 253 kilometer lange parcours loopt door het zuiden van de Marokkaanse Saharawoestijn en wordt, verdeeld over zeven dagen, in zes etappes uitgelopen. Deelnemers moeten in een rugzak zelf hun voedsel, water, slaapzak en kookservies meedragen. De temperatuur in de woestijn kan oplopen naar vijftig graden Celsius overdag en 's nachts dalen tot vijf graden. "Ik moest na de kou van het Kanaal mezelf comfortabel gaan maken met de hitte van de woestijn. Ik heb mijn lichaam laten testen om te zien hoe het reageert op extreme hitte, en daaruit bleek dat ik te weinig zweette. Door regelmatig met mijn kleren aan in de sauna te gaan zitten heb ik mijn lichaam optimaal leren zweten", zegt De Vlieger. "De woestijn is prachtig. Het is magisch om de zon 's ochtends op te zien komen terwijl je door het zand loopt. Elke dag vertrokken we toepasselijk al zingend met 'Highway to Hell' van AC/DC, en bereikten we strompelend de finish aan het eind van de dag. Het contrast tussen de energie die het geeft om samen met alle andere deelnemers dit avontuur aan te gaan en de fysieke uitputting is groot." De ervaringen die De Vlieger heeft opgedaan tijdens haar avonturen neemt ze mee naar haar werk als psychiater. "Van het falen tijdens de voorbereidingen heb ik veel geleerd, ik werd er beter van. Dat heb ik tijdens het sporten ontdekt." Volgens De Vlieger zijn lichaam en geest met elkaar verbonden en heeft sporten een helende werking. "Het is belangrijk voor mij om goed voor mijn lichaam te zorgen, omdat ik dan voel dat ik een betere psychiater kan zijn." Een nieuw avontuur heeft De Vlieger nog niet gepland. "Misschien iets met fietsen. Ik voel dat ik nog een sterk lichaam heb en ben blij dat ik mezelf nog kan uitdagen."