...

Het ongenoegen geuit door collega-huisarts dr. Anneleen van Conkelberge (AK nr. 2630 van 21 mei, blz. 37) over de beslissing van de Vlaamse regering om de Impulseo-premie te hervormen, is meer dan terecht. Huisartsen hebben tot nu toe, met man en macht, meegewerkt om de coronacrisis in goede banen te leiden. Meestal zonder medewerking van overheidswege. Dankzij de inventiviteit en creativiteit van tal van collega's, is de eerste lijn erin geslaagd zijn rol meer dan waar te maken. Op een moment dat de coronacrisis nog volop woedt, besliste de Vlaamse regering doodleuk om broodnodige ondersteuning van de eerste lijn af te schaffen. Eigenlijk hoeft deze demarche niet eens te verbazen. Het is een sluipende evolutie in het proces om de huisarts uiteindelijk te dwingen om voor de volle 100% naar de pijpen van de overheid te laten dansen. Het budget van onze sociale zekerheid is nu eenmaal beperkt. Keuzes moeten gemaakt worden. Ziekenhuizen en hun vertegenwoordigers vertegenwoordigen budgettair een veel groter aandeel aan middelen dan de eerste lijn. Ik kan geen andere verklaring geven voor deze beslissing. Je kan je afvragen door wie minister Beke geadviseerd wordt om een maatregel te nemen die indruist tegen elke logica. Wat is er belangrijker dan een goed functionerende eerste lijn? Dat ze kostenbesparend werkt, hoeft al lang geen betoog meer. Dat is al in tal van wetenschappelijke publicaties ten overvloede aangetoond. Ik kan alleen maar vaststellen dat de kring van adviseurs rond minister Beke ofwel geen voeling heeft met het terrein, ofwel vanuit hun ivoren toren cijfertjes zit te bestuderen, en daar dan conclusies uit trekt. Het is intriest om op dit eigenste moment zo'n beslissing te moeten aanhoren. Alle jonge collegae huisartsen die nu in het beroep stappen, zullen dit als een kaakslag ervaren. Akkoord, de middelen zijn beperkt. Maar wie dacht dat de coronacrisis had aangetoond dat besparen op gezondheid not done is, moet van een kale reis terugkomen. Vandaag de dag moet je van niks meer verschieten. De ene dag wordt je op een voetstuk gezet, wordt er geapplaudisseerd voor de zorgverlener, de andere dag wordt er doodleuk een streep getrokken onder beloofde engagementen. We zijn niet meer dan een speelbal van de politieke besluitvorming geworden. Schieten er wat peanuts over, dan worden die gegeven. Is er een tekort, wel, dan zal de regering dit wel even regelen middels het schrappen van, in haar ogen, niet noodzakelijke uitgaven. Het illustreert de wereldvreemdheid van onze beleidsmakers. Het toont ook aan dat de entourage van de ministers helemaal geen voeling houdt met het werkveld. Zij zijn slechts vazallen van hun koning/minister. Zij zullen nooit aanbevelingen formuleren die indruisen tegen de visie van het kabinet. Jammer, weer een gemiste kans. Wie gedacht had dat deze coronacrisis een en ander in beweging kon zetten, zal van een kale reis moeten terugkeren, zeker wat de eerste lijn betreft. Hoeveel crisissen moeten er nog plaatsgrijpen, vooraleer de overheid beseft wat de eerste lijn aan meerwaarde opbrengt?