'Zorgverleners werken niet in een maatschappelijk vacuüm'

Engagement is een codewoord voor de jonge arts uit Gent. Dat blijkt ook uit de onderwerpkeuze van haar scriptie: het evalueren van het inschakelen van een interprofessioneel team bij GGZ-projecten in een wijkgezondheidscentrum.Dokter De Sutter is tewerkgesteld in het wijkgezondheidscentrum Rabot waar ze voordien als haio is ingestroomd. "De forfaitaire geneeskunde van de WGC's draagt een visie uit waarachter ik mij volledig kan scharen", klinkt het. In tegenstelling tot scripties die tot stand komen louter op basis van literatuuronderzoek, heeft Marieke vanuit eigen ervaring in haar eigen werkomgeving kunnen werken. Zij deed dat aan de hand van diepte-interviews met zorgverstrekkers en groepsgesprekken. Haar onderzoek heeft zowel een medische als een maatschappelijke relevantie."Ik denk dat het ene niet los staat van het andere. Als zorgverleners werken wij niet in een maatschappelijk vacuüm, en de maatschappij heeft er alle baat bij dat de medische wereld volgens wetenschappelijke maatstaven handelt. Persoonlijk vind ik dat we als (huis)artsen onze maatschappelijke rol niet mogen onderschatten, en ik wil in mijn toekomstige carrière die verantwoordelijkheid ook opnemen."Uit de conclusies van het onderzoek blijkt dat de inschakeling van een interprofessioneel zorgteam om de ggz-problematiek aan te pakken bij de patiënten van het WGC positief wordt onthaald door de artsen en zorgverstrekkers. "Dat blijkt inderdaad zo te zijn", bevestigt De Sutter. "Ook is het aantal patiënten dat bovengemiddeld vaak bij de huisarts komt aankloppen, substantieel gedaald. Het project loopt momenteel trouwens door en wordt in functie van feedback van gezondheidszorgwerkers en patiënten continu bijgesteld." Als aanvulling zou het interessant kunnen zijn om ook te peilen naar de reacties van de patiënten. "Misschien iets voor de volgende haio?", suggereert Marieke. Het feit dat u werkte in dezelfde omgeving waar u onderzoek verrichtte, houdt ook een gevaar in, nl. van een 'conflict of interest'. Hoe hebt u zichzelf daartegen kunnen beschermen? "We waren ons heel zeker bewust van dat gevaar omdat een positieve evaluatie van het project kon leiden tot het voortzetten van het project. Om me te wapenen tegen een 'conflict of interest' stelde ik voor elk interview een 'topic list' op, op basis waarvan ik de vragen tijdens de interviews formuleerde. Deze lijsten werden voorgelegd aan mijn promotor, die niet werkzaam is in het WGC. Ook de codering en de interpretatie gebeurde steeds in samenspraak met mijn promotor. Tijdens het coderingsproces werd tevens input gevraagd niet alleen van de artsen, maar van het volledige zorgteam. Tot slot werd voor de resultaten en de bespreking samengewerkt met drie mede-auteurs die niet in het WGC werken. Heeft uw onderzoek u ook een beter beeld gegeven van de werking van een WGC, het omgaan met een doelgroep met sociale en/of migratieachtergrond, met de medische begeleiding van patiënten met een psychische problematiek?In ieder geval. Voor ons onderzoek ben ik in de literatuur gedoken, waardoor ik meer te weten ben gekomen over de organisatie van de geestelijke gezondheidszorg in België en internationaal, maar ook over de complexe wisselwerking tussen deze organisatie _ met haar sterktes en zwaktes _ en het welbevinden van de betrokken zorgverleners, en over de invloed van bijkomende uitdagingen zoals multiculturaliteit. Door gesprekken met mensen uit verschillende invalshoeken die al jaren in het veld staan, werd wat ik gelezen had en wat ik zelf ook begon te ervaren als haio, veel tastbaarder. De situatie in een WGC is op bepaalde vlakken anders, maar de moraal van het verhaal blijft voor mij dat de huidige ggz aan verbetering toe is, en dit in het belang van zowel patiënt als gezondheidszorgwerker."Uit de keuze van uw onderwerp blijkt al een sterk sociaal engagement. Hoe ziet u uw toekomst als huisarts? Zoals gezegd sluit de visie van de wgc volledig aan bij hoe ik mezelf zie werken als huisarts, en ik ben dan ook blij daar deel van te mogen uitmaken. Ik voorzie hiermee verder te gaan voor onbepaalde tijd. Ik sluit niet uit me daarnaast te engageren voor andere projecten die mijn pad zouden kruisen. Voor onze reis was ik in de zijlijn bezig met vluchtelingenwerk. In Latijns-Amerika hebben we ook het nuttige aan het aangename willen koppelen en ons gedurende een korte periode ingezet als vrijwilliger voor een sociaal project in Peru dat kwetsbare kinderen onderwijs biedt. Anderzijds draagt ook de geestelijke gezondheidszorg mijn interesse weg. We zien wel. Inter-professional collaboration reduces the burden of caring for patients with mental illnesses in primary health care. A realist case study. Promotor: dr. Peter Decat (Universiteit Gent).