...

Ik heb al 29 jaar een verzekering gewaarborgd inkomen. Daar heb ik nooit gebruik van gemaakt tot nu, vertelt dr. Van de Steen. "Groot was mijn verbazing toen de eerste uitkering van mijn tweede termijn arbeidsongeschiktheid plots gehalveerd bleek." "Bij de verlenging na mijn eerste termijn van arbeidsongeschiktheid, moest ik een evaluatie ondergaan bij een psychiater aangesteld door de verzekeringsmaatschappij. Ik kon mij grotendeels vinden in zijn verslag. Het gevolg was weliswaar dat mijn maandelijkse uitkering gehalveerd werd. Toen ik verhaal haalde bij de verzekeringsmaatschappij, stelde die voor een minnelijke medische expertise te organiseren. Via Doctors4Doctors kreeg ik de contactgegevens van een psychiater." "De psychiater van de verzekeringsmaatschappij liet weten dat hij ' mild' geweest was aangezien ik een collega ben, en dat de - gehalveerde - uitkering toeliet om mij te ' herorganiseren'. Ook kreeg ik al te horen dat bij een eventuele volgende verlenging, mijn uitkering nog slechts 25 procent van het oorspronkelijke bedrag zou bedragen. Momenteel heb ik in het kader van de minnelijke medische expertise een derde neutrale psychiater gezien, die hierover uitspraak moet doen." "Dat is een bijkomende strijd. Als ik de psychiater van de verzekeringsmaatschappij moet interpreteren, dan ben ik een leugenaar en een profiteur. Ik kom rond omdat ik jarenlang iets opgebouwd heb. Maar er zijn ook artsen in mijn situatie die alleenstaande ouder zijn, een huis gebouwd hebben en verplicht zijn om terug aan het werk te gaan omdat ze anders geen inkomen hebben." Het is een oneerlijke situatie, meent dr. Van de Steen, die volgens haar voor een groot deel te wijten is aan het gegeven dat burn-out geen officiële diagnose is in de ICD-10 en DSM-5. "Burn-out wordt te pas en te onpas gebruikt, ook door artsen. Zo bekeek ik enige tijd geleden het online congres van The European Society of Intensive Care Medicine - omdat het over burn-out ging. Een van de sprekers, een professor uit Parijs, beklemtoonde dat het ' zeer belangrijk is dat we burn-out erkennen, en snel ingrijpen'. Als er op zijn dienst bijvoorbeeld een collega signalen vertoont, zo gaf hij als voorbeeld, dan moet die arts in kwestie gedurende twee weken geen wachten doen. Of dan wordt hij of zij twee weken op een 'minder zware' dienst geplaatst. Met andere woorden, burn-out werd er voorgesteld als een beetje moe zijn, er efkes doorzitten. Er is nog veel onwetendheid en onbegrip ten aanzien van burn-out, ook in de medische wereld." "De werkongeschiktheid van een patiënt zou niet enkel mogen bepaald worden door de diagnose, de benaming van de aandoening, maar door de concrete toestand van de patiënt en de specifieke werkomstandigheden. Als arts kan je je werk niet uitvoeren als je maar 'half' functioneert", besluit dr. Van de Steen.