Gisteren zag ik de eerste krokussen verschijnen in mijn tuin. Je gelooft het of niet maar dag op dag gebeurde dit verleden jaar op dezelfde dag. Facebook herinnert er je aan en facebook liegt niet.
Die kleine gele opflakkering nog omgeven door het grijs van de laatste maanden duurt wellicht slechts één of twee dagen. Maar is de voorbode van veel meer kleuren in de tuin. Met de kleuren volgen ook de vele geluiden die leven met zich meebrengen. En het grijs schuift gewoon weg.
Bwa, ik mijmerde wat verder.
Eertijds keken wij met een volle kop kleurrijk haar ook halsreikend naar het zonlicht van onze toekomst. Kleurrijke bloempjes zoeken en vinden altijd hun plaats in een landschap van variatie aan mensen en werkaanbod.
De mooiste bloemen staan vaak in een wildernis van oude takken en bladeren.
Er zijn ook madeliefjes die in de mooie pelouse staan. Spijtig, maar ze verdwijnen onherroepelijk bij elke maaibeurt. Het mooie egale gazon is belangrijker.
Goh, ik had als jonge huisarts zo graag willen staan pronken in het pelousegras. In volle zonlicht. Nu dat mijn kop nauwelijks meer getooid is dan met grijs haar ben ik toch heel blij dat ik nog in het bos binnen een grote variatie andere wilde bloemen sta.
En de lente is weerom in zicht...
Die kleine gele opflakkering nog omgeven door het grijs van de laatste maanden duurt wellicht slechts één of twee dagen. Maar is de voorbode van veel meer kleuren in de tuin. Met de kleuren volgen ook de vele geluiden die leven met zich meebrengen. En het grijs schuift gewoon weg.Bwa, ik mijmerde wat verder. Eertijds keken wij met een volle kop kleurrijk haar ook halsreikend naar het zonlicht van onze toekomst. Kleurrijke bloempjes zoeken en vinden altijd hun plaats in een landschap van variatie aan mensen en werkaanbod. De mooiste bloemen staan vaak in een wildernis van oude takken en bladeren.Er zijn ook madeliefjes die in de mooie pelouse staan. Spijtig, maar ze verdwijnen onherroepelijk bij elke maaibeurt. Het mooie egale gazon is belangrijker.Goh, ik had als jonge huisarts zo graag willen staan pronken in het pelousegras. In volle zonlicht. Nu dat mijn kop nauwelijks meer getooid is dan met grijs haar ben ik toch heel blij dat ik nog in het bos binnen een grote variatie andere wilde bloemen sta.En de lente is weerom in zicht...
