...

Le Havre viert dit jaar zijn 500ste verjaardag. Met een magistrale tentoonstelling in het Musée d'Art Moderne André Malraux (MuMa) wil de stad deze verjaardag letterlijk in de verf zetten. Voor het eerst keert het iconische schilderij Impression. Soleil Levant terug naar La Havre, waar het samen met werk van andere 'impressionisten' _ voorlopers en nalopers _ geëxposeerd wordt. De tentoongestelde werken van William Turner, Eugène Boudin, Félix Vallotton en Raoul Dufy hebben dat gemeen dat ze stuk voor stuk in Le Havre werden geschilderd. Zo mag de stad zich de bakermat, of op zijn minst toch een bakermat van het impressionisme noemen.Turner en BoudinLe Havre was een wereldhaven voor de stad in september 1944 door Britse bommenwerpers om onopgehelderde redenen quasi totaal vernield werd. Toen Normandië in het begin van de 19de eeuw een trekpleister en kuuroord werd voor rijke Britse toeristen, volgden de schilders in hun zog van hun cliënteel om hun reisindrukken te vereeuwigen en aan de man te brengen. William Turner was een van de eerste Engelse schilders die reeds in de jaren 1820-1830 in Le Havre opdook.Franse en Engelse schilders, die het academisme beu waren, gingen in de buitenlucht schilderen en stuwden elkaar voort op zoek naar licht en vrijheid, op zoek naar nieuwe artistieke einders. Eugène Boudin (1824-1898), van wie het MuMa in Le Havre een impressionante collectie bezit, is de man die Monet (1840-1926) vooral geïnspireerd heeft. "Als ik schilder ben geworden, heb ik dat aan Boudin te danken", zei hij meermaals. Boudin leerde Monet vooral om het landschap in zijn meteorologische context te schilderen. Een zeezicht of een havenzicht moet je ruiken, je moet de wind horen gieren, het ruisen van de golven, het geloei van de scheepshoorn, het klotsen van het water. Aan de overkant van de plas dreef Turner dit tot het uiterste door in storm en wind met het schip uit te varen om de sensatie van de zee aan den lijve te voelen. Het is in Le Havre dat de jonge Monet de ideeën opsnoof die de nieuwe kunst gestalte zouden geven. Vanop de 2de of 3de verdieping schilderde hij vanuit het open raam van zijn kamer in L'hôtel de l'Amirauté het meesterwerk dat bijna een eeuw later de icoon van het impressionisme zou worden. Op zijn beurt trok Boudin zich op aan de vrijheid die Monet zich als schilder toe-eigende: in de herfst van zijn loopbaan gooide hij al zijn remmen los en produceerde hij fabelachtig mooie schetsen.Dokter De BellioDrie jaar geleden hield het Musée Marmottan in Parijs, waar het werk in 1940 door een schenking terecht kwam, een zeer interessante tentoonstelling over de geschiedenis van Impression, Soleil Levant. In 1874 werd het voor het eerst tentoongesteld in het oude atelier van fotograaf Nadar. Kunstcriticus Louis Leroy gebruikte toen voor het eerst in het blad Le Charivari de term impressionisme als spotnaam voor het doek van Monet. Desalniettemin werd het voor 800 frank gekocht door Ernest Hochedé die het vier jaar later echter voor amper 210 frank doorverkocht aan Georges De Bellio, een Roemeense arts die in Parijs verbleef en een neus had voor avant-garde kunst. Het werk blijft in de familie maar verzeilt in de vergetelheid. Tot het in 1931 wordt opgevist voor de tentoonstelling Chefs-d'oeuvre du XIXe siècle in de beroemde galerie van Paul Rosenberg, rue de la Boétie in Parijs. Dankzij een legaat van Victorine Donop de Monchy, dochter van dr. De Bellio, komt het werk bij het begin van WOII in het bezit van het Musée Marmottan. Maar het is pas in 1956, na de publicatie van Histoire de l'Impressionnisme dat het schilderij stilaan met mondjesmaat zijn iconische status krijgt.Impression(s), Soleil Levant. Tot 8 oktober 2017 in het MuMa, Le Havre. Voor de gelegenheid open van zonsopgang tot zonsondergang, 7u30 tot 20u30. www.muma-lehavre.fr