Summum van de Vlaamse canon is de tentoonstelling 'Van Titiaan tot Rubens. Masterpieces of the Flemish Masters' in het meest prestigieuze gebouw van Venetië, het Palazzo Ducale. Maar ook de Belgische canon is vandaag in Venetië sterk vertegenwoordigd, met onder anderen René Magritte die op de affiches siert van prestigieuze tentoonstellingen in Collezione Peggy Guggenheim en in de nieuwe culturele hotspot Palazzo Franchetti. Een overzicht van Vlaamse en Belgische kunst in de Dogenstad.
Op een steenworp van het Palazzo Ducale viert bovendien een van onze belangrijkste hedendaagse kunstenaars, Luc Tuymans, nog tot en met dit weekend een magnifieke solotentoonstelling in het Palazzo Grassi. Een beetje gênant voor aanhangers van een Vlaamse canon, omdat net Tuymans zich prominent gemengd heeft in de strijd tegen het cultuurbeleid van de Vlaamse regering.
Met de tentoonstelling La Pelle (de huid), meesterlijk gecureerd in de prachtige zalen van het paleis, toont Luc Tuymans eens te meer dat hij een vooraanstaande plaats in de Europese hedendaagse kunst bekleedt. Het Palazzo Grassi behoort nu immers ook, naast het museum Punta della Dogana eveneens in Venetië, tot het imperium van de Franse miljardair en gewezen zakenman François Pinault, een van de belangrijkste collectioneurs van hedendaagse kunst wereldwijd. Als u nog geen plannen hebt voor het volgende weekend, raden we u zeker aan vlug even over en weer te vieren om deze prachtige overzichtstentoonstelling, die de bezoeker ook de verhalen achter de schilderijen leert kennen, te gaan bekijken.
La Pelle. Luc Tuymans. Tot 6 januari in Palazzo Grassi. Info: palazzograssi.it
Voor Rubens en co hebt u nog tijd tot 1 maart 2020. Voor de uitvinders en de architecten van het begrip Vlaamse canon, kon deze prestigieuze tentoonstelling niet op een beter tijdstip vallen. Het Dogenpaleis, dat zijn mooiste zalen ter beschikking stelt van de Vlaamse meesters uit de 16de en 17de eeuw, dat is werkelijk een unieke ervaring. De reis begint al in Zaventem waar je door middel van reclamepanelen naar Venetië toegezogen wordt. In de Marco Polo luchthaven wordt de grootscheepse reclamecampagne voortgezet, tot eer en glorie van Rubens en van de stad Antwerpen, die net als Venetië een wereldstad was in de 16de eeuw, tot de Val van Antwerpen in 1585.
Voor deze tentoonstelling sloegen de Vlaamse Gemeenschap, de stad Antwerpen en Visit Flanders, samen met de Fondazione Musei Civici di Venezia, de handen in elkaar. Ben van Beneden, directeur van het Rubenshuis, kreeg de eer deze prestigieuze expo te mogen cureren. Wie zou denken dat Titiaan en zijn Italiaanse collega's deze expositie zouden overheersen, aangevuld met enkele werken van Rubens en tijdgenoten, vergist zich. De tentoonstelling draait wel degelijk rond de Vlaamse topfiguren, aangevoerd door Rubens, Van Dyck en Jordaens die stuk voor stuk met topwerken aanwezig zijn. Opmerkelijk: de naam Jacques die toch eerder Frans klinkt en enkele jaren geleden door de Koninklijke Musea van Schone Kunsten in Brussel als de echte voornaam van Jordaens werd voorgesteld, wordt hier door de Vlaamse instellingen wel degelijk overgenomen.
De tentoonstelling biedt ook de mogelijkheid om het werk van een aantal voor het grote publiek minder bekende kunstenaars, te toetsen aan dat van de grote drie. Als daar zijn Frans Snijders, Frans II Pourbus, Erasmus Quellinus, Theodoor Rombouts, Maerten De Vos, Frans II Francken, Gaspar De Crayer, Clara Peeters en Michaelina Wautier, de enige dames in het gezelschap, en vele anderen. De expositie wordt verder aangevuld met tal van gebruiks- en siervoorwerpen die een beeld geven van hoe de huiskamer van de gegoede burgerij er moet uitgezien hebben. Ook de muziek komt aan bod met de figuur van Adrian Willaert die van 1527 tot aan zijn dood in 1562 kapelmeester was van het prestigieuze Cappella del Doge. De tentoonstelling eindigt met een reuzegroot schilderij van ene JeanBaptiste Bonnecroy, uit de collectie van het MAS, dat een panoramisch beeld van de stad geeft, anno 1658, bekeken vanop het zogeheten Vlaams Hoofd op Linkeroever.
Da Tiziano a Rubens. Capolavori da Anversa e da Altre Collezioni Fiamminghe. Tot 1 maart in het Palazzo Ducale aan het Piazza San Marco. Info: palazzoducale.visitmuve.it - flemishmasters.com
Magritte en co
Met de Vaporetto varen we het Canal Grande af om aan te meren aan de Ponte dell' Accademia, vanwaar we op een boogscheut van een van onze favoriete ankerplaatsen in Venetië, Collezione Peggy Guggenheim, zijn aanbeland. Daar wordt een tentoonstelling gewijd aan de dame des huizes die als verzamelaar en inspirator een belangrijke rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van de hedendaagse kunststromingen. Een bijzondere selectie werken uit haar fenomenale collectie illustreren de klare kijk aantonen die La Dogaressa _ zoals ze werd genoemd na haar intrede kort na WOII in Venetië _ op hedendaagse kunst had. Haar huwelijk met Max Ernst mag dan van korte duur geweest zijn, het is er zeker niet vreemd aan dat haar voorkeuren gingen naar dada, het surrealisme en in de jaren 1950 het Amerikaanse expressionisme.
Grote namen als Picasso, Giacometti, Salvador Dali, Brancusi, Mondriaan, Marcel Duchamp, Joan Miro, Paul Klee ontbreken niet in haar collectie. Van Max Ernst heeft ze enkele fabelachtige werken, allicht de beste die hij ooit vervaardigd heeft. Een bijzondere plaats nemen Amerikaanse kunstenaars als Jackson Pollock, Willem de Kooning, Robert Motherwell in, die wanneer de Europese kunstwereld nog bezig was om zich schoorvoetend te bevrijden van het juk van het fascisme, de kunst een totaal nieuwe richting instuurden. Peggy Guggenheim was in 1948 de eerste om de expressionistische kunstenaars uit de VS in Europa voor te stellen, en wel in het Griekse paviljoen op de Biennale van Venetië. Een tentoonstelling die een schokgolf veroorzaakte doorheen het oude continent.
Toch is het een Belgische kunstenaar, met name René Magritte, die de affiche van de expositie L'Ultima Dogaressa mag sieren, met het iconische werk L'Empire des Lumières uit 1953/54. Er zijn trouwens nog enkele Belgische kunstenaars te bewonderen op deze tentoonstelling voor fijnproevers waarvoor 60 uitgelezen kunstwerken werden geselecteerd. Als daar zijn Paul Delvaux en Pierre Alechinsky. Een trio dat onmiskenbaar behoort tot de top van de Belgische canon.
Peggy Guggenheim. L'Ultima Dogaressa. Tot 27 januari in Collezione Peggy Guggenheim, Palazzo Venier dei Leoni. Info: guggenheim-venice.it
René Magritte siert trouwens ook een andere affiche van een tentoonstelling in de nieuwe culttempel Palazzo Franchetti, op wandelafstand van het optrekje van Peggy Guggenheim. Daar wordt een tentoonstelling gepresenteerd over Il Novecento, met focus vooral op de eerste helft van de 20ste eeuw. Magritte is hier naast kunstenaars als Klee, Miro, De Chirico, Kline... aanwezig met Les Profondeurs du Plaisir.
Il novecento a Palazzo Franchetti. Tot 16 februari, Campo Santo Stefano. Info: acppalazzofranchetti.com
Luc Tuymans soloOp een steenworp van het Palazzo Ducale viert bovendien een van onze belangrijkste hedendaagse kunstenaars, Luc Tuymans, nog tot en met dit weekend een magnifieke solotentoonstelling in het Palazzo Grassi. Een beetje gênant voor aanhangers van een Vlaamse canon, omdat net Tuymans zich prominent gemengd heeft in de strijd tegen het cultuurbeleid van de Vlaamse regering. Met de tentoonstelling La Pelle (de huid), meesterlijk gecureerd in de prachtige zalen van het paleis, toont Luc Tuymans eens te meer dat hij een vooraanstaande plaats in de Europese hedendaagse kunst bekleedt. Het Palazzo Grassi behoort nu immers ook, naast het museum Punta della Dogana eveneens in Venetië, tot het imperium van de Franse miljardair en gewezen zakenman François Pinault, een van de belangrijkste collectioneurs van hedendaagse kunst wereldwijd. Als u nog geen plannen hebt voor het volgende weekend, raden we u zeker aan vlug even over en weer te vieren om deze prachtige overzichtstentoonstelling, die de bezoeker ook de verhalen achter de schilderijen leert kennen, te gaan bekijken.La Pelle. Luc Tuymans. Tot 6 januari in Palazzo Grassi. Info: palazzograssi.itRubens en coVoor Rubens en co hebt u nog tijd tot 1 maart 2020. Voor de uitvinders en de architecten van het begrip Vlaamse canon, kon deze prestigieuze tentoonstelling niet op een beter tijdstip vallen. Het Dogenpaleis, dat zijn mooiste zalen ter beschikking stelt van de Vlaamse meesters uit de 16de en 17de eeuw, dat is werkelijk een unieke ervaring. De reis begint al in Zaventem waar je door middel van reclamepanelen naar Venetië toegezogen wordt. In de Marco Polo luchthaven wordt de grootscheepse reclamecampagne voortgezet, tot eer en glorie van Rubens en van de stad Antwerpen, die net als Venetië een wereldstad was in de 16de eeuw, tot de Val van Antwerpen in 1585.Voor deze tentoonstelling sloegen de Vlaamse Gemeenschap, de stad Antwerpen en Visit Flanders, samen met de Fondazione Musei Civici di Venezia, de handen in elkaar. Ben van Beneden, directeur van het Rubenshuis, kreeg de eer deze prestigieuze expo te mogen cureren. Wie zou denken dat Titiaan en zijn Italiaanse collega's deze expositie zouden overheersen, aangevuld met enkele werken van Rubens en tijdgenoten, vergist zich. De tentoonstelling draait wel degelijk rond de Vlaamse topfiguren, aangevoerd door Rubens, Van Dyck en Jordaens die stuk voor stuk met topwerken aanwezig zijn. Opmerkelijk: de naam Jacques die toch eerder Frans klinkt en enkele jaren geleden door de Koninklijke Musea van Schone Kunsten in Brussel als de echte voornaam van Jordaens werd voorgesteld, wordt hier door de Vlaamse instellingen wel degelijk overgenomen. De tentoonstelling biedt ook de mogelijkheid om het werk van een aantal voor het grote publiek minder bekende kunstenaars, te toetsen aan dat van de grote drie. Als daar zijn Frans Snijders, Frans II Pourbus, Erasmus Quellinus, Theodoor Rombouts, Maerten De Vos, Frans II Francken, Gaspar De Crayer, Clara Peeters en Michaelina Wautier, de enige dames in het gezelschap, en vele anderen. De expositie wordt verder aangevuld met tal van gebruiks- en siervoorwerpen die een beeld geven van hoe de huiskamer van de gegoede burgerij er moet uitgezien hebben. Ook de muziek komt aan bod met de figuur van Adrian Willaert die van 1527 tot aan zijn dood in 1562 kapelmeester was van het prestigieuze Cappella del Doge. De tentoonstelling eindigt met een reuzegroot schilderij van ene Jean Baptiste Bonnecroy, uit de collectie van het MAS, dat een panoramisch beeld van de stad geeft, anno 1658, bekeken vanop het zogeheten Vlaams Hoofd op Linkeroever.Da Tiziano a Rubens. Capolavori da Anversa e da Altre Collezioni Fiamminghe. Tot 1 maart in het Palazzo Ducale aan het Piazza San Marco. Info: palazzoducale.visitmuve.it - flemishmasters.comMagritte en coMet de Vaporetto varen we het Canal Grande af om aan te meren aan de Ponte dell' Accademia, vanwaar we op een boogscheut van een van onze favoriete ankerplaatsen in Venetië, Collezione Peggy Guggenheim, zijn aanbeland. Daar wordt een tentoonstelling gewijd aan de dame des huizes die als verzamelaar en inspirator een belangrijke rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van de hedendaagse kunststromingen. Een bijzondere selectie werken uit haar fenomenale collectie illustreren de klare kijk aantonen die La Dogaressa _ zoals ze werd genoemd na haar intrede kort na WOII in Venetië _ op hedendaagse kunst had. Haar huwelijk met Max Ernst mag dan van korte duur geweest zijn, het is er zeker niet vreemd aan dat haar voorkeuren gingen naar dada, het surrealisme en in de jaren 1950 het Amerikaanse expressionisme. Grote namen als Picasso, Giacometti, Salvador Dali, Brancusi, Mondriaan, Marcel Duchamp, Joan Miro, Paul Klee ontbreken niet in haar collectie. Van Max Ernst heeft ze enkele fabelachtige werken, allicht de beste die hij ooit vervaardigd heeft. Een bijzondere plaats nemen Amerikaanse kunstenaars als Jackson Pollock, Willem de Kooning, Robert Motherwell in, die wanneer de Europese kunstwereld nog bezig was om zich schoorvoetend te bevrijden van het juk van het fascisme, de kunst een totaal nieuwe richting instuurden. Peggy Guggenheim was in 1948 de eerste om de expressionistische kunstenaars uit de VS in Europa voor te stellen, en wel in het Griekse paviljoen op de Biennale van Venetië. Een tentoonstelling die een schokgolf veroorzaakte doorheen het oude continent.Toch is het een Belgische kunstenaar, met name René Magritte, die de affiche van de expositie L'Ultima Dogaressa mag sieren, met het iconische werk L'Empire des Lumières uit 1953/54. Er zijn trouwens nog enkele Belgische kunstenaars te bewonderen op deze tentoonstelling voor fijnproevers waarvoor 60 uitgelezen kunstwerken werden geselecteerd. Als daar zijn Paul Delvaux en Pierre Alechinsky. Een trio dat onmiskenbaar behoort tot de top van de Belgische canon.Peggy Guggenheim. L'Ultima Dogaressa. Tot 27 januari in Collezione Peggy Guggenheim, Palazzo Venier dei Leoni. Info: guggenheim-venice.itRené Magritte siert trouwens ook een andere affiche van een tentoonstelling in de nieuwe culttempel Palazzo Franchetti, op wandelafstand van het optrekje van Peggy Guggenheim. Daar wordt een tentoonstelling gepresenteerd over Il Novecento, met focus vooral op de eerste helft van de 20ste eeuw. Magritte is hier naast kunstenaars als Klee, Miro, De Chirico, Kline... aanwezig met Les Profondeurs du Plaisir.Il novecento a Palazzo Franchetti. Tot 16 februari, Campo Santo Stefano. Info: acppalazzofranchetti.com
