...

Het migratieverhaal van de Barillari's neemt aanvang in de jaren 1930 wanneer Armando's vader, Alfonso Barillari, met zijn bedrijf een joint-venture aangaat met een spin-off van de Leuvense universiteit in Tienen. Barillari vertelt: "Mijn vader was afkomstig van de streek rond Reggio di Calabria. Hij was chemicus en was werkzaam op Sicilië in een bedrijf dat citroenzuur produceerde. Het eiland heeft nu eenmaal de allerbeste citroenen! Maar in Tienen vervaardigde men citroenzuur uit een restproduct van de suikerbiet en dat opende economische perspectieven. Zo besloten de beide bedrijven de handen in elkaar te slaan en kwam mijn vader in België terecht, in Tienen meer bepaald. Mijn moeder volgde de omgekeerde weg. Zij is afkomstig uit Tienen en kwam in Padua terecht omdat haar vader daar met een paar andere Belgen een suikerraffinaderij oprichtte. Maar toen ze opgroeide en stilaan de huwbare leeftijd bereikte, besloten haar ouders om haar toch maar terug naar België te sturen voor ze op een Italiaan zou vallen. De rest kunt u raden. Mijn moeder werd in Tienen verliefd op de enige Italiaan die daar rondliep, zijnde mijn vader. Aanvankelijk tot grote wanhoop van de familie die toch enige tijd nodig had om deze schok te boven te komen (lacht). Ik ben dus het resultaat van een gekruiste migratie. In 1946 kwam er echter een einde aan de joint venture. Voor Belgische bedrijven was het not done samen te werken met Italianen omwille van de houding van Italië tijdens WOII. Mijn familie verhuisde naar Gent waar mijn vader een contract afsloot. In Gent ben ik opgegroeid en ik heb er ook geneeskunde gestudeerd."Bruggen tussen Italië en BelgiëArmando 'Dino' Barillari is als kinderarts verbonden aan het AZ Maria Middelares Gent en was vele jaren voorzitter van de Belgische vereniging van locoregionale ziekenhuispediaters. Sedert 1977 is hij ook consul voor Italië in België.Maar hoe wordt iemand consul?Je wordt consul omdat het je gevraagd wordt. In de meeste gevallen toch. Mijn voorganger die er een lange dienst op zitten had, nodigde me uit voor een etentje en een gesprek omdat hij in mij een geschikte kandidaat zag. Dat was in 1976. Het jaar nadien heb ik hem als consul opgevolgd. Als consul heb ik mijn vaderland - in de letterlijke zin - beter leren kennen. De taak van een consul is zeer veeleisend en ik doe dat - ik mag dat wel zeggen - met toewijding. Als consul wordt van mij verwacht dat ik de Italiaanse gemeenschap in België bijsta, dat ik de verenigingen opvolg, sociale en juridische problemen tracht op te lossen. Het is ook een representatieve taak. Je moet bij diverse instanties je land vertegenwoordigen, in dit geval Italië, het bezoek van de ambassadeur voorbereiden en organiseren, contacten onderhouden met het bedrijfsleven, bruggen slaan tussen Belgische en Italiaanse bedrijven.Als arts bent u daar nochtans niet voor opgeleid.Dat maakt het juist zo boeiend. Arts zijnde, is dit zeer leerrijk. Tijdens onze opleiding werd weinig of geen aandacht besteed aan juridische aspecten, ook van economie en politiek hebben we weinig kaas gegeten. Als je er dan ingeworpen wordt, steek je daar heel veel van op. Ik ben drietalig opgevoed, dat helpt natuurlijk ook. Thuis spraken we Italiaans, als er bezoek kwam spraken mijn ouders Frans, en ik heb in het Nederlands school gelopen. Ik ben nu bijna 40 jaar consul en heb dat steeds met graagte gedaan. En ik ben er toch vaak een uur, anderhalf uur per dag mee bezig. Vergeet ook niet dat het een honoraire functie is, dat wil zeggen dat je het voor de eer doet.Voelt Armando Barillari zich als Belg met Italiaanse roots eerder Belg of Italiaan?Hmmm. Voor enkele weken speelde België tegen Italië op het Europees Landenkampioenschap. Als dat de ultieme test is, dan moet ik toegeven dat ik koos voor Italië, ik supporterde voor de Squadra Azurra.Rijdt dottore Barillari met een Italiaanse wagen?Ik ben gestart met een Fiat, dan volgde het hele gamma van Lancia en Alfa Romeo. Nu rijd ik met een Jeep (lacht), maar die wordt sedert de inlijving van Chrysler bij Fiat ook in Italië geproduceerd... Tja, Italianen en auto's... Mijn jongste zoon heeft voor de automobielsector gekozen en werkt momenteel als productmanager bij Fiat in Turijn. Wat niet zonder gevolgen is gebleven. Zijn huwelijk in Turijn wordt het derde Italiaans-Belgische huwelijk in de familie. Thuis hebben we met de kinderen ook Italiaans gesproken, en dat werpt blijkbaar zijn vruchten af.Rocco Granata of Toto Cotugno?Toto Cutugno! Begrijp me niet verkeerd: ik heb enorm respect voor wat Rocco Granata gepresteerd heeft. En ik ben ook naar zijn film gaan kijken. Maar wat Toto Cutugno heeft klaargespeeld, is voor mij magisch. In enkele woorden en enkele zinnen en met de juiste klanken heeft hij de ziel van de Italiaan weten te vatten: sono l'Italiano - l'Italiano vero!