...

Op het kennismakingsfilmpje op de webpagina van haar nieuwe orkest vertelt Kristiina Poska hoe ze op haar zeventiende bij het bijwonen van een repetitie van het Nationaal Orkest van Estland door de orkestklank overweldigd werd. "Het werd een droom om in die symfonische klankwereld door te dringen", verduidelijkt ze. "Mijn muzikale wortels zitten eigenlijk in de koormuziek die zo belangrijk is in Estland."Kristiina Poska studeerde immers in eerste instantie koordirectie in Talinn. En die vocale basis bepaalt ook hoe ze als orkestdirigent denkt. "De stem is en blijft het eerste instrument", zegt ze daarover. "De adem is zo belangrijk bij het musiceren: uiteraard geldt dat voor de blazers maar ook voor de strijkers. Je moet je hele lichaam inzetten bij het musiceren én bij het dirigeren.""De belangrijkste taak voor de dirigent is het vertegenwoordigen van de componist", gaat Kristiina verder. "Ik zit tussen componist en de musici in, en zorg ervoor dat de geschreven muziek klinkend tot bij het publiek komt. De partituur en het proberen begrijpen wat de componist wil, zijn het alfa en omega voor de dirigent. De musici inspireren en het publiek emotioneel raken, is daar alleen maar het resultaat van. Die zaken zijn nooit het doel op zich."Bij het ontwikkelen van haar lezing van de partituur wil Poska niet al te veel op bestaande interpretaties verder bouwen. "Aanvankelijk luister ik weleens naar versies van andere dirigenten, maar als ik diep in een werk begin te graven, sluit ik me daar steeds meer van af", legt ze uit. "Eigenlijk komt het hierop neer: sommigen willen leren van andermans fouten, ik wil die fouten liever zelf maken om daar dan uit te leren. Vanaf het moment dat mijn eigen visie zich begint te vormen, dringt het besef steeds duidelijker door dat collega's het soms helemaal anders doen. Zoals bij de tweede symfonie van Johannes Brahms die nu op het programma staat en die ik al enkele keren dirigeerde. Dan zit er al een duidelijk beeld in mijn hoofd."Bij het begin van haar carrière nam de chef-dirigent van Symfonieorkest Vlaanderen enkele keren deel, met heel wat succes overigens, aan dirigentenwedstrijden. "Ik ben altijd sceptisch geweest tegenover dat soort competities waar artistieke prestaties, net zoals sportprestaties, vergeleken worden", beklemtoont Kristiina. "Er zijn meerdere wegen om bij een muzikale uitdaging je doel te bereiken. Eén keuze daaruit bekronen, voelt niet altijd goed. Zeker niet als sommige juryleden zelf niet eens dirigeren. Ik heb echt moeten leren me daar overheen te zetten. Vanaf dan stond ik positiever tegenover wedstrijden. Ze hebben me enorm geholpen bij mijn carrière. Je moet er op korte tijd veel repertoire verwerken, en je leert er omgaan met stress."Na meer dan een decennium ervaring, heeft Kristiina Poska de zenuwen wel onder controle. "Het voordeel is dat een dirigent tijdens een concert geen foute noten kan spelen", lacht ze. "Ik kan uiteraard wel fouten maken. Tijdens een concert stroomt de adrenaline wel degelijk, maar het besef dat het grote werk dan gedaan is, geeft vertrouwen."De beslissing om aan de slag te gaan als chef-dirigent van Symfonieorkest Vlaanderen werd genomen na slechts één eerdere productie. "We kennen elkaar nog niet zo goed, maar die eerste zes concerten waren fantastisch", bekent Poska. "Je aanvaardt zo'n aanbod alleen als je voelt dat beide partijen elkaar zonder veel woorden respecteren en appreciëren. Ik genoot van de mooie gecultiveerde klank en de hoge kwaliteit van de uitvoeringen. Ik voelde ook het grote potentieel dat nog in het orkest zit. Als dirigent droom ik van een samen werking waarbij de non-verbale communicatie zo efficiënt is dat de prachtigste resultaten naar boven komen. Daar wil ik samen met de musici voor gaan."Beginnen doet Kristiina Poska met de tweede symfonie en het dubbelconcerto van Johannes Brahms. "Naast de technische uitdagingen en de compositorische rijkdom, slaagt Brahms er ook in om via de melodieën een grote emotionele diepte aan te boren", vertelt Kristiina Poska. "Dat maakt hem tot een componist buiten categorie." De komende jaren wil ze nog heel wat muziek brengen van Beethoven, Sibelius, Vaughan Williams of van Estse componisten bijvoorbeeld. Misschien komt ook Arvo Pärt weleens aan de beurt, een componist die ze in Estland een paar keer mocht ontmoeten. "Zijn muziek raakt me enorm en voert me naar een andere wereld", bekent Kristiina. "De noten in de partituur lijken vaak zo sober en naakt, zodat het heel wat technische kunde en inwendig aanvoelen vergt om daarmee aan de slag te gaan. Het is een droom om die poort te kunnen openen, en dan de muziek te laten stromen."