...
Over de Oscarwinst en de hetze in China rond regisseur Chloé Zhao hadden we het hier al eerder net na de Oscaruitreiking (AK2670). Nu Nomadland eindelijk in de zalen komt willen we het uitzonderlijke belang van deze film duiden. Als door de economische crisis het dorp Empire bij een failliete gipsmijn in Nevada van de kaart verdwijnt, besluit Fern (Oscarwinnende rol van Frances McDormand) haar hebben en houden deels in een opbergloods en in een busje te steken en als een moderne nomade verder te trekken.In deze roadmovie 'spelen' enkele van de echte nomades mee zoals Linda May, Swankie en Bob Wells. Die laatste is een soort goeroe die met zijn acties en filosofie 'tijdig zoveel mogelijk passagiers in de reddingsboten van de Titanic wil krijgen'. De nomaden zijn vaak van middelbare of zelfs bejaarde leeftijd en zijn gedoemd als seizoenarbeiders bij Amazon, fastfoodketens, parken of plaatselijke boeren te werken. Vaak betreft het uitbuiting. Die sociale dimensie kwam scherper aan bod in het gelijknamige boek van journalist Jessica Bruder uit 2017.McDormand kocht de rechten en koos voor Zhao als regisseur. Die bewees eerder al met The Rider om dergelijke verhalen aan te kunnen en gaf ook aan Nomadland die bizarre poëtische tint daarbij geholpen door het geniale camerawerk van haar echtgenoot Joshua James Richards en de al even briljante muziek van Ludovico Einaudi. De film kreeg het verwijt dat hij iets te gepolijst zou zijn en Amazon zou ontzien. Wij delen die kritiek niet. Op geen enkel moment wordt Nomadland Hollywoodiaans romantisch. Het is de eeuwige discussie tussen de rauwe realiteit onverbloemd tonen en zo het overgrote deel van de kijkers doen afknappen of diezelfde realiteit zo filmen dat alles niet te moraliserend overkomt. Disney verdeelt Nomadland maar dat leidde niet tot een sprookje met bordkartonnen personages. Gevolg de multiplexen en de arthousebioscopen kunnen beide een meesterwerk aanbieden bij de heropening. Hoe meer mensen deze film op een groot scherm zien, hoe meer ogen kunnen open gaan.