...

Gedurende de eerste 50 jaar behoorde het museum tot het privébezit van de Spaanse kroon en diende het uitsluitend om de koninklijke kunstschatten te bewaren en indruk te maken op de geïnviteerde gasten van het Hof. Het Museo del Prado telt 2.824.404 bezoekers per jaar (in 2017), waarvan 65,60% uit het buitenland, en heeft momenteel 983.959 Facebookvolgers, ruim 1,2 miljoen Twittervolgers en circa 170.000 Instagramvolgers. Prado heeft een vaste plaats in Forbes' top tien van beste musea ter wereld, geldt als het referentiemuseum voor oude Vlaamse schilderkunst en heeft in ruime mate bijgedragen tot de ruime bekendmaking van de Spaanse schilderkunst, van Velazquez tot Picasso, van Zurbaran tot Goya... Toen het museum opende werd uitsluitend werk van Spaanse kunstenaars getoond, die toen amper gekend waren in het buitenland. Nadien groeide het Prado uit tot een van de leading museums voor Europese kunst door de eeuwen heen.Collectieve identiteitEen museum is méér dan een plaats waar kunst getoond wordt. Een museum als het Prado is een uithangbord voor de hele natie, voor de staat. Het museum draagt bij tot bewustwording, tot de vorming en bevestiging van de identiteit van het volk, in dit geval het Spaanse volk. Het is dan ook geen toeval dat het Prado _ in tijden van Catalaans autonomiestreven _ de nadruk legt op nationale trots en collectieve identiteit van het land.De tentoonstelling is historisch opgebouwd. De evolutie van koninklijk museum tot publieksmuseum vormt de aanhef. De totstandkoming van de koninklijke verzameling en de uitbreiding van de collectie via donaties en aankopen worden verder uitgediept. Erg interessant voorgesteld is hoe het museum de Spaanse Burgeroorlog doorstond. In 1939 verhuisde het museum zijn belangrijkste werken zelfs naar Genève om ze daar in veiligheid te brengen. Na een aantal maanden werden ze echter teruggehaald "omdat de kunstwerken moeilijk konden aarden in Zwitserland". Het is meteen een van de meest dramatische hoofdstukken uit de geschiedenis van het Prado, mooi gedocumenteerd op de tentoonstelling.Inspiratie voor kunstenaarsNa WOII krijgt het museum een extra dimensie met de intrede van hedendaagse kunst, zoals Jackson Pollock, Robert Motherwell, Antonio Saura... Er wordt ook dieper ingegaan op de educatieve opdracht van het museum die niet alleen reikt tot het grote publiek en de scholen, maar ook tot de kunstenaars zelf. Velen hebben in het Prado hun schildersezel neergepoot of hun inspiratie gehaald in de oude schilderijen. Zelfs Pablo Picasso liet zich inspireren door zijn Spaanse voorgangers. Zo leverde hij een eigen interpretatie van de Maja Desnuda van Francisco de Goya en van Las Meninas van Diego Velàzquez.Er zijn dus meer dan voldoende redenen om naar Madrid te reizen om deze unieke tentoonstelling te bekijken. Een 200-tal werken wordt getoond in een onverwachte context. Tegelijk krijgt u een mooi beeld van de grote verscheidenheid die het museum te bieden heeft met hoogtepunten van de Vlaamse Primitieven, over de renaissance en de barok, tot het impressionisme en de actuele kunst.Museo del Prado 1819-2019. Un Lugar de Memoria/A Place of Memory. Tot 10 maart in het Prado, Madrid. Open alle dagen van 10u tot 20u, zon- en feestdagen tot 19u. www.museodelprado.es