...
De film mag zich dan afspelen in de 18e eeuw. Eenzaamheid, vastzitten in een wereld waar je niet uit kan, uithuwelijken, verterende passie of rationaliteit vormen stuk voor stuk universele thema's.Neem nu het thema van de vrouwelijke schilders in die tijd. "De vedetten zoals Artemisia Gentileschi of Angelica Kauffmann die kende ik wel", zegt regisseuse-scenariste Céline Sciamma. "Maar in de 2de helft van de 18e eeuw waren er zeker een 100-tal vrouwelijke portretschilders die succes kenden. Hun werken hangen in de musea, maar ze kregen geen plaats in de geschiedenis van de kunst. Kritiek op vrouwelijke kunst, het streven naar meer gelijkheid en zichtbaarheid, al die thema's zijn hier aanwezig.""Toen ik het werk van deze vergeten schilders ontdekte, was ik tegelijk opgewonden én triest. Het trieste zit hem in de totale anonimiteit van deze werken, die gedoemd zijn om verborgen te blijven. Niet alleen omdat ze onzichtbaar zijn in de geschiedenis van de kunst, maar ook om de gevolgen van die anonimiteit: als ik die beelden bekijk brengen ze me in verwarring en ontroeren ze me voorál omdat ik ze gemist heb". Céline Sciamma won voor deze film de Palm voor het beste scenario.Portrait de la jeune fille en feu is een ode aan de schoonheid van de vrouw, de schilderkunst, de muziek, woeste landschappen, alles badend in prikkelende mysterieuze spanningen. Adèle Haenel kent u misschien nog als dokter in La fille inconnue van de broers Dardenne. Geboren voor het witte doek, zo bleek. Dat geldt evenzeer voor de ontdekking van deze film, Noémie Merlant. Hun samenspel doet de chemie van het scherm spatten. Haute Culture!