...
Droogweg staat het op de site die het project begeleidt: "Zijn laatste acteerprestatie dateert van 1995". Het weerhield Filiep Bataillie er niet van om na meer dan 25 jaar opnieuw de planken op te gaan. Het waarom is helder: omdat de arts wat hij tijdens de eerste golf van de coronapandemie als hoofdarts én als mens meemaakte, kwijt moet en wil delen.De theatermonoloog Adem ging op 16 september in de fraaie zaal van theatergroep Het Vierde Oor in Olen in première, in aanwezigheid van onder anderen minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Frank Vandenbroucke en gouverneur van de provincie Antwerpen Cathy Berx. In een regie van Tom Pernet bereikt Bataillie iets waar zelfs niet alle professionele spelers in slagen: het publiek hangt bijna anderhalf uur aan zijn lippen.Niet dat hij als als acteur de grootste risico's neemt. De voorstelling is in die zin ook zeer slim opgezet. Maar wat Bataillie doet, doet hij sober en secuur. Zijn verhaal is ook beklijvend. Begin maart 2020 keert de arts ontspannen terug van een vakantie aan de voet van de Pyreneeën. Op weg naar huis bereiken hem berichten over een virus dat vanuit China zijn intrede doet. "Iets meer dan een griep", klinkt het aanvankelijk nog enigszins geruststellend.Vanaf dan echter gaat het razendsnel. Bataillie vertelt over de covid-19-afdeling die hij uit hoofde van zijn functie aan het AZ Herentals inricht, maar ook over het moment dat hij als covidpatiënt op de afdeling intensieve zorgen van zijn eigen ziekenhuis belandt. Artsenkrant sprak met Filiep Bataillie daags na de première.Waarom hebt u voor theater gekozen om uw verhaal te doen?Bataillie: Ik had de nood om wat ik heb meegemaakt, van me af te schrijven. Maar had ik nu zelf geen theaterverleden gehad ( bij onder andere de Herentalse amateurgroep Theaterspektakel, PA), dan had het waarschijnlijk een andere vorm gekregen. Het was ook eerst de bedoeling om de tekst aan een beroepsacteur te geven, maar de regisseur en ik werden het er op een gegeven moment over eens dat als ik het zelf zou brengen, het veel authentieker zou zijn.Het valt inderdaad op dat u het verhaal dicht bij de realiteit houdt. De namen in het stuk, de data, de uren... lijken alle zeer authentiek? Misschien op een flard van een detail na, is er niets gewijzigd. Ik heb de directie van het ziekenhuis ook gevraagd of ik iedereen bij naam mocht noemen. Dat is voor mijn hoofd zeer belangrijk. Het moet juist zijn. Het is zoals het effectief geweest is.Wat is voor u de belangrijkste beweegreden om dit te doen?Een schrijver die op een try-out aanwezig was, heeft dat goed verwoord. De gebeurtenis van de eerste golf - en ik haal er specifiek de eerste golf uit - is historisch. Dat was nooit gezien, dat was een oorlogsomstandigheid die over ons gerold is en waar er toestanden ontstonden die we niet voor mogelijk hielden. En dat mag niet vergeten worden. Als je nu bijvoorbeeld vertelt dat we op dat moment geen maskers aan de patiënten en de bezoekers mochten geven omdat we er niet genoeg hadden, kijken sommigen al vreemd op. Vele mensen vergeten heel snel. Het zou goed zijn mochten zoveel mogelijk mensen Adem kunnen zien. Maar uw tijd en beschikbaarheid leggen allicht beperkingen op?Ja, ik heb ook nog een andere job, hé ( lacht). Het is niet te doen om tot 18 uur, 19 uur 's te werken, en dan de voorstelling te gaan spelen. Zo'n voorstelling spelen kruipt ook in je hoofd. Het verhaal van Adem gaat dus eindig zijn. Voorlopig hebben we het besluit genomen dat de voorstelling in Kortrijk op 22 oktober de laatste is, en dat de aandacht dan verschuift naar het gelijknamige boek. Dat wordt een uitgebreide versie van de tekst die ik op de planken breng.De opbrengsten van het boek en de voorstelling gaan naar een goed doel. Kan u daar nog iets meer over kwijt? Ik had voor mijzelf vrij snel beslist, ook weer omdat ik de periode van die eerste golf zo historisch vind, dat er een gedenkteken moet komen, niet enkel voor de mensen die gestorven zijn en hun familie, maar voor iedereen - de mensen die geen werk hadden, de kinderen die er zwaar onder geleden hebben enzovoort... Het ziekenhuis en schepen Bart Michiels van Herentals kwamen gelijktijdig op een gelijkaardig idee. Zo zal er uiteindelijk een kunstwerk komen in het ziekenhuis en in de zeven gemeenten van de Eerstelijnszone Middenkempen.