Mijn verhaal

"Hoewel over dit thema veel wetenschappelijke literatuur bestaat, kunnen de mensen zich er maar weinig bij voorstellen. Het is voor mij gaandeweg duidelijk geworden dat ik, om verder te kunnen herstellen, een publiek nodig heb. Mijn kwetsuur ontstond door toedoen van mijn eigen ouders in de tijd dat zij mijn hele wereld waren. In mijn kinderlijk gevoel heeft dus de hele wereld gefaald en dat kan ik enkel rechtzetten door de hele wereld aan te spreken. Aangezien ik al zwaar getraumatiseerd was lang vooraleer ik kon spreken, is het logisch dat ik dat 'spreken' in eerste instantie via mijn beelden zal doen. Mijn werken vertellen mijn verhaal over de tijd waar ik nog geen woorden had."

"Als klein meisje kon ik niet vluchten of vechten maar door de adrenaline kon ik levensbedreigende informatie wegbergen in mijn hoofd. Die tijdelijk verloren informatie haalde ik onder andere via mijn schilderen terug. Om hiervoor de kracht te vinden was het essentieel dat mensen om me heen vonden dat ik wél iets waard was. Zo kon er een interactie ontstaan tussen mijn geheime wereld (waarin ik gebruikt ben en me niemand voelde) en de werkelijke wereld (waar ik me waardevol voelde) en kon de lava aan angst en verdriet naar buiten stromen. Ik kreeg op die manier de kans om de dood die in mij geïnstalleerd was terug in leven om te zetten."

Inclusie

"Het is dus duidelijk dat ik de ander nodig heb. Meest heb ik mensen nodig die het aandurven om met mij in het duister verbonden te zijn. Zij bevorderen de inclusie van mijn traumadeel in mezelf. Zij helpen me om mijn organische, existentiële woede te kanaliseren zodat ik mezelf en anderen niet verder schaad. Zij helpen mij de erfgenaam te zijn van het kind waar niemand om gaf. Zo helpen zij mee voorkomen dat haat van generatie op generatie doorgegeven wordt. Zo kunnen we samen proberen het gezin, als hoeksteen van de maatschappij, gezonder te maken."

Stigma

"De kans dat ik een nummer was geworden in een zelfmoordstatistiek was veel groter dan de kans dat ik het overleefde. Vervolgens was de kans dat ik mijn leven zou slijten als 'psychiatrisch patiënt', onder een stolp van diagnostische labels (die niets zeggen over wat met mij gebeurd is), veel groter dan dat ik een individu met een verhaal zou worden.

Mijn hoop

Door mijn ervaring heb ik vastgesteld dat zware psychiatrische aandoeningen heel vaak het gevolg zijn van vroegkinderlijk trauma. Psychisch kwetsbaar zou in mijn gevoel eerder psychisch gekwetst moeten zijn. Naar de toekomst toe, hoop ik, dat wanneer het over zwaar psychisch lijden gaat de klemtoon eerder komt te liggen op de ontstaansoorzaak dan op 'de diagnose'. Ik geloof dat die verschuiving destigmatiserend kan zijn."

"Ik hoop u als arts te kunnen bereiken zodat u me verder kan helpen in de weg die ik heb afgelegd en verder zal afleggen om erkend te worden in mijn bestaan(sgeschiedenis) voorbij alle taboes en in een poging tot dialoog."

Getekend Veerle Van Wassenhove.

De Kunst van het Overleden. The Art of Surviving. Tentoonstelling in De Tank, Burg 4 in Brugge. Te bezichtigen op vrijdag 18 mei van 19 tot 21u, van 19 t/m 21 mei en van 24 t/m 27 mei telkens van 11u tot 18u. Info: www.dekunstvanhetoverleven.be.

Mijn verhaal"Hoewel over dit thema veel wetenschappelijke literatuur bestaat, kunnen de mensen zich er maar weinig bij voorstellen. Het is voor mij gaandeweg duidelijk geworden dat ik, om verder te kunnen herstellen, een publiek nodig heb. Mijn kwetsuur ontstond door toedoen van mijn eigen ouders in de tijd dat zij mijn hele wereld waren. In mijn kinderlijk gevoel heeft dus de hele wereld gefaald en dat kan ik enkel rechtzetten door de hele wereld aan te spreken. Aangezien ik al zwaar getraumatiseerd was lang vooraleer ik kon spreken, is het logisch dat ik dat 'spreken' in eerste instantie via mijn beelden zal doen. Mijn werken vertellen mijn verhaal over de tijd waar ik nog geen woorden had.""Als klein meisje kon ik niet vluchten of vechten maar door de adrenaline kon ik levensbedreigende informatie wegbergen in mijn hoofd. Die tijdelijk verloren informatie haalde ik onder andere via mijn schilderen terug. Om hiervoor de kracht te vinden was het essentieel dat mensen om me heen vonden dat ik wél iets waard was. Zo kon er een interactie ontstaan tussen mijn geheime wereld (waarin ik gebruikt ben en me niemand voelde) en de werkelijke wereld (waar ik me waardevol voelde) en kon de lava aan angst en verdriet naar buiten stromen. Ik kreeg op die manier de kans om de dood die in mij geïnstalleerd was terug in leven om te zetten."Inclusie "Het is dus duidelijk dat ik de ander nodig heb. Meest heb ik mensen nodig die het aandurven om met mij in het duister verbonden te zijn. Zij bevorderen de inclusie van mijn traumadeel in mezelf. Zij helpen me om mijn organische, existentiële woede te kanaliseren zodat ik mezelf en anderen niet verder schaad. Zij helpen mij de erfgenaam te zijn van het kind waar niemand om gaf. Zo helpen zij mee voorkomen dat haat van generatie op generatie doorgegeven wordt. Zo kunnen we samen proberen het gezin, als hoeksteen van de maatschappij, gezonder te maken."Stigma"De kans dat ik een nummer was geworden in een zelfmoordstatistiek was veel groter dan de kans dat ik het overleefde. Vervolgens was de kans dat ik mijn leven zou slijten als 'psychiatrisch patiënt', onder een stolp van diagnostische labels (die niets zeggen over wat met mij gebeurd is), veel groter dan dat ik een individu met een verhaal zou worden. Mijn hoopDoor mijn ervaring heb ik vastgesteld dat zware psychiatrische aandoeningen heel vaak het gevolg zijn van vroegkinderlijk trauma. Psychisch kwetsbaar zou in mijn gevoel eerder psychisch gekwetst moeten zijn. Naar de toekomst toe, hoop ik, dat wanneer het over zwaar psychisch lijden gaat de klemtoon eerder komt te liggen op de ontstaansoorzaak dan op 'de diagnose'. Ik geloof dat die verschuiving destigmatiserend kan zijn.""Ik hoop u als arts te kunnen bereiken zodat u me verder kan helpen in de weg die ik heb afgelegd en verder zal afleggen om erkend te worden in mijn bestaan(sgeschiedenis) voorbij alle taboes en in een poging tot dialoog."Getekend Veerle Van Wassenhove.De Kunst van het Overleden. The Art of Surviving. Tentoonstelling in De Tank, Burg 4 in Brugge. Te bezichtigen op vrijdag 18 mei van 19 tot 21u, van 19 t/m 21 mei en van 24 t/m 27 mei telkens van 11u tot 18u. Info: www.dekunstvanhetoverleven.be.