...

Joseph-François Kluyskens wordt in 1771 in Aalst geboren als zoon van een chirurgijn-barbier. Op zijn 17de voelt hij zich aangetrokken tot het beroep van chirurgijn, start de lessen aan de chirurgische school in Gent, het Collegium Medicum. Hij gaat in de leer bij chirurgijn Jean Miele, met wiens dochter hij later zal trouwen. Hij wordt opgemerkt door Karel Van Hulthem, die hem boeken over geneeskunde ter beschikking stelt, en hij krijgt lessen Frans en Engels van pater Augustijn. LegerartsHet leger is de beste chirurgische leerschool, weet JFK. In 1792 laat hij zich inlijven als bataljonschirurgijn bij het Oostenrijkse leger voor een campagne tegen de Fransen. In 1794 krijgt hij de verantwoordelijkheid over de veldhospitalen bij de belegering van Landrecies door de Oostenrijkers en Nederlanders. Kort nadien, na de slag bij Fleurus, bezet Frankrijk ons grondgebied en Nederland. In 1795 behaalt Kluyskens het certificaat van meester-chirurgijn en vroedmeester. Hij wordt benoemd tot hoofdchirurg in het Bijlokehospitaal, en weldra ook als hoofd van de gezondheidsdienst in het militair hospitaal. Hij zal beide functies blijven bekleden tot het einde van zijn loopbaan. Na de machtsoverdracht van de Zuidelijke Nederlanden aan Willem van Oranje, in 1814, krijgt hij de graad van eerste gezondheidsofficier en majoor-hoofdchirurg van het Belgisch-Nederlandse leger.Zijn academische carrière start in 1798 met zijn aanstelling als leraar anatomie in het Comité de Santé, de nieuwe naam voor het Collegium. Als in 1804 de Ecole Centrale de Médecine du Département de l'Escaut wordt opgericht, waar 'officiers de santé' worden opgeleid, wordt JFK belast met de lessen anatomie en chirurgie. NapoleonNadat Wellington in maart 1815 verneemt dat Napoleon uit Elba is gevlucht en een nieuw offensief voorbereidt, vestigt hij zich in Brussel en laat Het Engels leger overkomen, bijgestaan door het leger van de Verenigde Nederlanden. Inspecteur-Generaal Sebald Brugmans van de Geneeskundige Dienst van het leger, laat JFK overkomen naar Brussel om er voorbereidingen te treffen voor de opvang en evacuatie van gekwetsten.Na de veldslagen van Quatre Bras en Ligny op 14 juni 1815 en twee dagen later bij Waterloo worden nagenoeg 24.000 doden en 65.000 gewonden geteld. Brugmans belast JFK met het toezicht op de behandeling van zieken en gewonden. Bij de operaties werkt samen met de grootste Engelse chirurgen van die tijd en met de Franse chirurg Dominique-Jean Larrey. Hijzelf nam 300 amputaties voor zijn rekening met een opvallend lage mortaliteit. Voor de zorgen verleend aan de Pruisische soldaten krijgt JFK van koning Frederik-Willem III een gouden ring met diamanten. Willem I benoemt hem tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en tot lid van de Provinciale Staten van Oost-Vlaanderen. Zijn goede verstandhouding met de vorst zal ook een invloed hebben op de uiteindelijke keuze van Gent voor de inplanting van de Universiteit. Academische carrièreJFK bouwt ook een wetenschappelijke carrière uit. Op 20-jarige leeftijd vertaalt hij in het Nederlands een werk van Benjamin Bell, onder de titel Verhandeling over den Druiper en de Pokziekte. Na de ontdekking door Edward Jenner van de inenting tegen koepokken schrijft hij De verhandeling over de koeipokjes waarin hij een lans breekt voor de vaccinatie. In 1805 richt hij de Annales de Littérature médicale étrangère op, waarin hij internationale medische artikels in het Frans publiceert. Hij vertaalt ook belangrijke werken uit het Engels over uiteenlopende medische onderwerpen. In 1816 wordt hij lid van de Nederlandse Academie van Wetenschappen en Voorzitter van de Provinciale Geneeskundige Commissie. Hij wordt lid van de grote medische genootschappen in België en het buitenland. JFK is intussen bekend in academische wereld. Bij de oprichting van de Gentse Universiteit in 1817 kan hij evenwel geen gewoon hoogleraar benoemd worden omdat hij geen dokter in geneeskunde is en niet in het Latijn kan doceren. Als enige van de eerste vier professoren aan de faculteit Geneeskunde wordt hij als buitengewoon hoogleraar benoemd. Hij mag in het Frans onderwijzen, maar geen examens afnemen. In 1819 wordt hem de titel van doctor honoris causa toegekend en wordt hij bevorderd tot doctor in de geneeskunde en de chirurgie. In 1829 wordt hij gewoon hoogleraar, in 1830 en nadien nog eens in 1840 wordt hij rector. Als gemeenteraadslid in Gent voert hij in 1837 een vurig pleidooi voor de oprichting van een groot algemeen ziekenhuis en de bouw van een krankzinnigengesticht. De werken aan de nieuwe Bijloke starten echter pas na zijn dood, in 1864. De straat waar het gebouw ligt draagt nog steeds zijn naam. In 1841, bij de stichting van de Académie Royale de Médecine de Belgique, wordt hij tot erelid benoemd, omdat een hartziekte hem niet meer toelaat de vergaderingen bij te wonen. Joseph-François Kluyskens overlijdt in 1843. De lijkrede wordt uitgesproken door Joseph Guislain.