...

Zolang er mensen bestaan zullen ze met hun eigen ogen enkel de buitenkant van de dingen zien. Toch ligt er van binnen ook veel moois en kunstzinnigs te ontdekken. Zo heeft de patholoog-anatoom het voorrecht om de prachtige schikking van alle organen te zien tijdens een autopsie. Iets minder ruim ook de endoscopist en veel andere specialisten, waaronder de radioloog. Maar 'medische' beelden zijn vandaag niet langer het privilege van de arts.De eerste die een soort 'pret-RX' maakte was de uitvinder van de X-stralen zelf, Wilhelm Conrad Röntgen. Toen hij eind 1895 met een Crookes-buis de nieuwe stralen ontdekte, stuurde hij zijn collegae fysici in Wenen onmiddellijk een eerste RX-foto om zijn ontdekking te illustreren. Het was de beringde hand van zijn vrouw. De heren schrokken niet weinig. Een vrouwenhand hadden ze nooit anders ervaren als iets gracieus om naar te kijken, iets liefelijk om te strelen of er als gentleman een kus op te geven. Maar nu zagen ze een levend skelet. Röntgens eerste foto miste zijn doel niet: via de plaatselijke kranten en de internationale pers werden zijn fabuleuze X-stralen binnen enkele dagen wereldnieuws.Al in de eerste artikels die over de 'Röntgenstralen' verschenen, zagen de artsen onmiddellijk het potentieel medisch nut ervan in, vooral bij beenbreuken en kogelinslagen. Maar ook niet-medici zagen brood in het nieuwe medium. Op straat verschenen charlatans die met een mobiel RX-toestel de handen en voeten 'doorlichtten' van iedereen die ervoor wilde betalen.Het duurde ook niet lang vooraleer artistiek geïnspireerde lieden het medium ter harte namen om met de X-stralen een nieuwe vorm van kunst te produceren. Bloemen en sierlijke planten werden het eerste geliefde onderwerp. Eens iets anders dan een olieverf gepenseeld stilleven met vaas en bloemenboeket. Zwart-wit werd de mode en het skelet van een anjer, leliekelk of een andere fotogenieke bloem was cool. Florale radiografie bracht menig kunstenaarsziel in vervoering en hun werk verscheen in de meest gerenommeerde fototijdschriften zoals de U.S.Camera.Benedetta Bonichi vond dus niets nieuws uit als ze zich op het RX-domein begaf, maar trok de artistieke RX-fotografie op de mens. Geen diagnostische RX thorax, bekken, hoofd of voeten meer. Geen ziekelijke toestand van longtering, beenbreuk of kanker, maar een vrolijke gebeurtenis. Een dans, een kus, een paring of een huwelijksfeest.Benedetta werd in Rome geboren als dochter van de kunstschilder Claudio Bonichi. Over haar RX-portretten schreef de Romeinse journalist Marco Bussagli: "...the effect created by Bonichi is so striking because we seem to be looking at an archaeological find, analyzed in a laboratory, suspended between life and death. The pose and choice of the subject marry well with the X-ray technique because it highlights the vanity of existence and beauty ...."In Sposi zit de familie van de bruid en bruidegom aan tafel bijeen om het huwelijksfeest te vieren. De hier afgebeelde RX-foto toont enkel een close-up van de twee jonggehuwden. In het volledige beeld worden nog drie disgenoten links en drie familieleden rechts 'doorgelicht'. Boven de rijk gedekte tafel, met schalen exotisch fruit, halflege aperitiefglazen en een stel flakkerend kaarsen, brengen de bruid en de bruidegom een toast uit op hun eeuwigdurende verbond.Los van alle fantasie die de toeschouwer op deze 'levende skeletten' kan projecteren, zal hij er zich op laten betrappen dat hij automatisch het normale 'externe' beeld aan het reconstrueren is. De kroon op het hoofd van de bruid zal wel haar diamanten diadeem zijn, maar wat zijn de lange spijkers in haar hersenen? Och ja, vermoedelijk de haarspelden waarmee ze haar knot heeft gefatsoeneerd. En is het kelkvormig glas, dat ongeveer de plaats inneemt van haar baarmoeder, een hint naar haar vruchtbaarheid?Wat er ook van zij, zo'n zwart/wit doorkijkbeeld biedt ons een meer doordringende blik op de gekende clausule uit het huwelijkscontract: 'tot de dood ons scheidt'.