...
Marion Hänsel, op 12 februari 1949 in Marseille geboren als Marion Ackermann en opgroeiend in een andere havenstad Antwerpen, wou ontdekkingsreiziger worden. Haar vroege passie voor het theater bracht haar naar l'Institut des Arts de Diffusion in Louvain-la-Neuve.Hänsel vond de lessen echter te theoretisch en startte met audities bij Brusselse theaters om zo al acterend het metier te verwerven. Ze verruimde haar blik richting cinema en liep stage aan de beroemde Actor's Studio van Lee Strasberg. Voor haar eerste kortfilm Équilibres schrijft ze zelf het script. Om die zelf te kunnen regisseren richt ze in 1977, haar eigen productiebedrijf Man's Films op. Met Le lit, haar eerste langspeelfilm naar de roman van Dominique Rollin, wint Marion Hänsel in 1982 onmiddel-lijk de Cavensprijs waarmee de Belgische UFK (Unie van de Filmkritiek) de Belgische film bekroont die het meeste bijdraagt tot de filmkunst, wat deze zware prent over liefde tot zelfs na de dood, zeker doet.Nog geen twee jaar later besluit ze de roman In the Heart of the Country van de Zuid-Afrikaanse Nobelprijswinnaar J.M. Coetzee te verfilmen als Dust. Hänsel weet Jane Birkin en Trevor Howard ( Brief Encounter) te strikken voor dit intense drama. Ze haalt als eerste Belgische een Zilveren Leeuw op de Mostra van Venetië, waar ook Jane Birkin voor haar vertolking bekroond wordt. In Les Noces Barbares, ook al gebaseerd op een bekroonde roman, schittert Marianne Basler als Nicole, een vrouw die een zoon krijgt na verkrachting.In 1987 wordt Marion Hänsel verkozen tot Belgische vrouw van het jaar en als voorzitter van de Filmselectiecommissie van de Franstalige Gemeenschap. Met Il Maestro cast ze met Malcolm McDowell (A Clockwork Orange) en Charles Aznavour twee kleppers. Zoals zo vaak bij Marion Hänsel staat een identiteitscrisis centraal. Zo ook in Sur la terre comme au ciel uit 1991, ontsproten uit het brein van Jaco Van Dormael, waarin Pedro Almodovars fetisjactrice Carmen Maura een moeder speelt wier baby haar voor de geboorte waarschuwt niet te willen leven.Onze planeet in al haar vormen speelt een belangrijke rol bij Marion Hänsel. Het in Cannes met de prijs van de Oecemenische jury bekroonde Between the Devil and the Deep Blue Sea speelt zich af op boten in Azië, The Quarry in een ruw deel van Zuid-Afrika. In de diepzinnige ecologische documentaire Nuages: lettres à mon fils toont ze dat het leven en de aarde onlosmakelijk verbonden zijn.Het magnifieke Si le vent soulève les sables toont een exodus in de woestijnen van Djibouti. Genoeg zand, in 2010 tekent ze met Noir Océan de relaties tussen drie jongemannen op een Franse marineboot die deelneemt aan kernproeven rond Mururoa. De roadmovie La Tendresse (2013) is verrassend verkapte feelgood met dank aan het duo Marilyne Canto/Olivier Gourmet (bekend van de films van de broers Dardenne). Gourmet duikt ook op in haar laatste regiefeit, En amont du fleuve, waarin hij een broederpaar vormt met Sergi Lopez dat elkaar op een zeilboot vindt op een rivier langs een onherbergzaam gebied. Achter de schermen stond Marion Hänsel evenzeer haar mannetje met haar productiefirma Man's Films. Haar grootste wapenfeit is No Man's Land van de Bosnische regisseur Danis Tanovic (2001) die België een Oscar van Beste Niet-Engelstalige film bezorgt. Ze was ook betrokken bij films van Kristof Bilsen waaronder het recente Mother. Net als vele anderen verklaarde Bilsen bij het horen van haar onverwachte overlijden, dat hij haar als zijn mentor zag. Haar betere films zijn ontegensprekelijk memorabel. De eigenzinnige regisseuse stond in het filmwereldje bekend om haar innemende persoonlijkheid. Heel wat extra informatie vindt u op www.marionhansel.com