Dankzij bio-engineering heeft de geneeskunde spectaculaire vooruitgang geboekt: de uitvinding van Sarel Halachmi en zijn team is maar het topje van de ijsberg, maar zou directe toepassingen in het ziekenhuis kunnen kennen, zelfs in de profylaxe.
Bacteriële infecties zijn nog altijd een belangrijke doodsoorzaak, ook in onze geïndustrialiseerde landen. Bovendien worden we almaar vaker geconfronteerd met resistente en zelfs multiresistente stammen. "Vaak duurt het 24-36 uur voor het resultaat van analyse van de gevoeligheid voor antibiotica bekend is. Je kan de behandeling dus niet eerder aanpassen, wat echter het leven van de patiënt in gevaar zou kunnen brengen. Een empirische behandeling kan bovendien zelf resistentie opwekken", legde Sarel Halachmi (Haïfa, Israël) uit
Op de bodem van de putjes
Een multidisciplinaire groep van ingenieurs, bio-ingenieurs, biologen en artsen uit Haïfa heeft een nieuw type biosensor ontwikkeld. Die bestaat uit duizenden putjes ter grootte van een nanometer, waar bacteriën zich aan kunnen hechten. Zodra de bacterie aan het oppervlak kleeft, wordt het aantal bacteriën geteld om vervolgens de groei van elke kolonie te volgen. Elke biosensor bevat een antibioticum, waarvan de concentratie verschilt van putje tot putje. "Je moet dus één biosensor gebruiken per getest antibioticum."
Door evaluatie van de groei van elke kolonie kan je nagaan welk antibioticum het best werkt. Het resultaat kan bekend zijn in 2-6 uur. De toehoorders waren zeer geïnteresseerd en hebben dan ook veel vragen gesteld. Wat de kosten van dat systeem betreft in vergelijking met het routineonderzoek, dacht S Halachmi dat die niet hoger zouden mogen zijn dan 1 USD. Om de bacteriële groei te detecteren volstaan een tungsteenlamp, een CCD-camera en een computer. "Het materiaal is dus echt goedkoop", benadrukte hij.
Ook in de preventie?
Maar geen sant in eigen land. Ariel Zisman (Haïfa, Israël) gaf tekst en uitleg over het programma van profylactische toediening van antibiotica om infecties na een ureteroscopie te bestrijden. Volgens epidemiologische gegevens ontwikkelt 4% van de patiënten een infectie na een ureteroscopie. De Israëlische groep heeft een studie op touw gezet om na te gaan of toevoeging van een aminoside aan penicilline - gezien het type resistentie in hun ziekenhuis - het aantal infecties zou verlagen.
54 van de initiële groep van 344 patiënten werden om verschillende redenen uit de studie uitgesloten. De auteurs hebben dan 106 patiënten behandeld met ciprofloxacine 500 mg 2x/d per os of i.v. samen met een ander antibioticum afhankelijk van de resultaten van de bacteriologische cultuur. Ongeveer een derde van de stammen die bij de patiënten werden teruggevonden, was resistent tegen ciprofloxacine. De overige 181 patiënten kregen ampicilline 1.000 mg 3x/d i.v. en gentamicine 240 mg/d i.v.
Negen patiënten hebben een sepsis ontwikkeld na het onderzoek: acht in de eerste groep en slechts een in de tweede. Dus een significant verschil tussen de twee groepen. De antibiotica die de tweede groep heeft gekregen, werden niet zomaar gekozen. Alles wijst erop dat een behandeling volgens het resistentiepatroon in het ziekenhuis doeltreffender is dan de standaardbehandeling.
Dat zijn dus twee interessante studies. Ze tonen aan dat een behandeling op maat interessant is en dat het technisch mogelijk is om de behandeling zo goed mogelijk aan te passen. Gezien de snelle evolutie van de bacteriële stammen zal het ziekenhuisteam van Haïfa waarschijnlijk baat kunnen vinden bij de technische snufjes die hun bio-ingenieurs hebben ontwikkeld.
Leonard H, Halachmi S et al. Adhesive siliconmicropillar arrays for bacteria capture: A method for rapid antibiotic susceptibility testing. EAU 2017 - Abstract#144
Zisman A. et al. Tailoring antibiotic prophylaxis for ureteroscopic procedures based on local resistance profiles may lead to reduced rates of infections and urosepsis. EAU 2017 - Abstract#331
Bacteriële infecties zijn nog altijd een belangrijke doodsoorzaak, ook in onze geïndustrialiseerde landen. Bovendien worden we almaar vaker geconfronteerd met resistente en zelfs multiresistente stammen. "Vaak duurt het 24-36 uur voor het resultaat van analyse van de gevoeligheid voor antibiotica bekend is. Je kan de behandeling dus niet eerder aanpassen, wat echter het leven van de patiënt in gevaar zou kunnen brengen. Een empirische behandeling kan bovendien zelf resistentie opwekken", legde Sarel Halachmi (Haïfa, Israël) uitOp de bodem van de putjesEen multidisciplinaire groep van ingenieurs, bio-ingenieurs, biologen en artsen uit Haïfa heeft een nieuw type biosensor ontwikkeld. Die bestaat uit duizenden putjes ter grootte van een nanometer, waar bacteriën zich aan kunnen hechten. Zodra de bacterie aan het oppervlak kleeft, wordt het aantal bacteriën geteld om vervolgens de groei van elke kolonie te volgen. Elke biosensor bevat een antibioticum, waarvan de concentratie verschilt van putje tot putje. "Je moet dus één biosensor gebruiken per getest antibioticum."Door evaluatie van de groei van elke kolonie kan je nagaan welk antibioticum het best werkt. Het resultaat kan bekend zijn in 2-6 uur. De toehoorders waren zeer geïnteresseerd en hebben dan ook veel vragen gesteld. Wat de kosten van dat systeem betreft in vergelijking met het routineonderzoek, dacht S Halachmi dat die niet hoger zouden mogen zijn dan 1 USD. Om de bacteriële groei te detecteren volstaan een tungsteenlamp, een CCD-camera en een computer. "Het materiaal is dus echt goedkoop", benadrukte hij.Ook in de preventie?Maar geen sant in eigen land. Ariel Zisman (Haïfa, Israël) gaf tekst en uitleg over het programma van profylactische toediening van antibiotica om infecties na een ureteroscopie te bestrijden. Volgens epidemiologische gegevens ontwikkelt 4% van de patiënten een infectie na een ureteroscopie. De Israëlische groep heeft een studie op touw gezet om na te gaan of toevoeging van een aminoside aan penicilline - gezien het type resistentie in hun ziekenhuis - het aantal infecties zou verlagen.54 van de initiële groep van 344 patiënten werden om verschillende redenen uit de studie uitgesloten. De auteurs hebben dan 106 patiënten behandeld met ciprofloxacine 500 mg 2x/d per os of i.v. samen met een ander antibioticum afhankelijk van de resultaten van de bacteriologische cultuur. Ongeveer een derde van de stammen die bij de patiënten werden teruggevonden, was resistent tegen ciprofloxacine. De overige 181 patiënten kregen ampicilline 1.000 mg 3x/d i.v. en gentamicine 240 mg/d i.v.Negen patiënten hebben een sepsis ontwikkeld na het onderzoek: acht in de eerste groep en slechts een in de tweede. Dus een significant verschil tussen de twee groepen. De antibiotica die de tweede groep heeft gekregen, werden niet zomaar gekozen. Alles wijst erop dat een behandeling volgens het resistentiepatroon in het ziekenhuis doeltreffender is dan de standaardbehandeling.Dat zijn dus twee interessante studies. Ze tonen aan dat een behandeling op maat interessant is en dat het technisch mogelijk is om de behandeling zo goed mogelijk aan te passen. Gezien de snelle evolutie van de bacteriële stammen zal het ziekenhuisteam van Haïfa waarschijnlijk baat kunnen vinden bij de technische snufjes die hun bio-ingenieurs hebben ontwikkeld.Leonard H, Halachmi S et al. Adhesive siliconmicropillar arrays for bacteria capture: A method for rapid antibiotic susceptibility testing. EAU 2017 - Abstract#144Zisman A. et al. Tailoring antibiotic prophylaxis for ureteroscopic procedures based on local resistance profiles may lead to reduced rates of infections and urosepsis. EAU 2017 - Abstract#331
