Als mensen spreken over 'reuma', hebben ze het vooral over artrose. We weten nog altijd onvoldoende over artrose en de behandeling ervan laat soms ook te wensen over. Het bewijsmateriaal is beperkt en het onderzoek wordt minstens ten dele uitgevoerd op diermodellen. Op de ACR Convergence 2024 (Washington, 14 tot 19 november) zijn twee studies gepresenteerd die enkele nieuwe elementen aanvoeren.
...
Algemeen wordt aangenomen dat je met voldoende lichaamsbeweging de evolutie van artrose kan afremmen. Vorsers van de Thomas Jefferson University in Philadelphia hebben in een muizenmodel van artrose onderzocht of dat zo is in alle ziektestadia. Bij mannetjesmuizen werd een ingreep uitgevoerd met vernietiging van het kraakbeen van de mediale meniscus van de rechterknie en een nepingreep aan de linkerknie (controleknie). Daarna werden de muizen gerandomiseerd naar een sedentair leven of lopen op een loopband gedurende 4 weken (vanaf de eerste dag, 4, 8 of 12 weken na de interventie). Meerdere evaluatiecriteria o.a. wat het subchondrale botweefsel van het tibiale plateau betreft, waren significant beter bij het starten van de fysieke activiteit de dag na de ingreep dan bij de sedentaire muizen. Dat effect was echter minder groot als de fysieke activiteit na 4 weken werd gestart. En als die na 8 of 12 weken werd gestart, had fysieke activiteit zelfs een schadelijk effect. De tijdelijke verbetering is volgens de auteurs misschien te danken aan een remodellering van het bot, een belangrijke factor bij de pathogenese van artrose. Als de fysieke activiteit later werd gestart, bleek ze negatieve invloed te hebben in plaats van een beschermende werking. Vandaar de hypothese dat regelmatige oefeningen schadelijk zouden kunnen zijn in gevorderde stadia van artrose. Dat moet nu nog worden onderzocht bij de mens. Nut van intra-articulaire injectie van een antidiabeticumLiraglutide, een GLP-1-receptoragonist met ontstekingsremmende eigenschappen, zou de vorming van chondrocyten kunnen stimuleren. Zou die ook een regenererende werking hebben als het gewrichtskraakbeen beschadigd is? Franse vorsers hebben bij muizen het effect van intra-articulaire injectie van liraglutide, dexamethason of een zoutoplossing (controlegroep) op de pijn (terugtrekken van de poten) en pathologisch-anatomisch vlak (Krenn-score voor de synoviale membraan en OARSI-score voor het gewrichtskraakbeen van de tibia en het femur) vergeleken. Liraglutide had het beste effect op de drie criteria. Die resultaten worden bijgetreden door die van de Lasare-studie, een gerandomiseerde fase I-studie uitgevoerd bij 34 patiënten in drie centra in België. Tijd dus voor een fase II-studie. Referenties: - The Impact of Treadmill Exercise on Various Stages of Osteoarthritis Progression in a Murine Osteoarthritis Model. Mengcun Chen et al. - Beyond Pain and Inflammation: Intra-articular Liraglutide's Comprehensive Benefits on Synovial Health and Cartilage in Osteoarthritis Compared to Dexamethasone. Francis Berenbaum et al.