...
Obesitas is de belangrijkste risicofactor voor slaapapneu. In 2014 heeft een groep van de Universiteit van Pennsylvania aangetoond dat zwaarlijvige patiënten met een slaapapneusyndroom een dikkere tong hebben met een hoger percentage vetweefsel. Maar nog niemand had aangetoond dat het gewicht van de tong kon verminderen, waardoor die patiënten zich beter gaan voelen.Diezelfde groep heeft een studie uitgevoerd bij 67 zwaarlijvigen (BMI hoger dan 30 kg/m²) die 's nachts minstens 10 episoden van apneu per uur vertoonden. Alle patiënten kregen een behandeling om te vermageren: hetzij een strikt dieet hetzij bariatrische chirurgie.Voor en na de vermagering werd een MRI van het abdomen en de bovenste luchtwegen uitgevoerd. Daarbij werden de diameter van de luchtwegen en het volume van de weke delen, het vet in de tong en het abdominale vet gemeten. De vorsers hebben het verband onderzocht tussen het gewichtsverlies, veranderingen van die structuren en de evolutie van de apneu-hypopneu-index.Dr. Schawb et coll. hebben vastgesteld dat de patiënten in zes maanden gemiddeld bijna 10% waren vermagerd. De apneu-hypopneu-index daalde na vermagering met 31% en dat was vooral te danken aan een inkrimping van de hoeveelheid vet in de tong.De wetenschappers hebben ook ontdekt dat het volume van de musculus pterygoideus en de zijwand van de farynx verminderde na vermagering. Ook daardoor verminderde de slaapapneu, maar minder dan door de vermindering van de hoeveelheid vet in de tong.Volgens die bevindingen is het vetweefsel in de tong een nieuwe mogelijke therapeutische target om het slaapapneusyndroom aan te pakken. (referentie: American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine, 10 januari 2020, doi: 10.1164/rccm.201903-0692OC)