Parkinson: idiopathische REM-slaapgedragsstoornis heeft een zeer hoge voorspellende waarde

Deze multicentrische studie bevestigt dat mensen met een idiopathische REM-slaapgedragsstoornis een zeer hoog risico lopen op ontwikkeling van de ziekte van Parkinson. In die studie werden ook meerdere factoren teruggevonden die correleren met een verergering van de ziekte. Op grond daarvan zou je beter patiënten kunnen selecteren voor klinische studies en zou je efficiëntere behandelingen kunnen uitwerken.

...

Onder de leiding van Ron Postuma van de McGill University hebben de vorsers een onderzoek uitgevoerd op meerdere plaatsen in Noord-Amerika, Europa en Azië. Het grootste onderzoek dat ooit werd uitgevoerd bij patiënten met een idiopathische REM-slaapgedragsstoornis, een parasomnia, waarbij tijdens de REM-slaap levendige en vaak beangstigende dromen worden vertaald in eenvoudige en complexe bewegingen en waarbij dus de normale paralyse wordt opgeheven. Dat syndroom wordt beschouwd als een vroeg en krachtig teken van de ziekte van Parkinson, Lewylichaampjesdementie en multisystemische atrofie.Tijdens een periode van meerdere jaren werden bij de 1280 patiënten in 24 centra tests uitgevoerd om hun motorische, cognitieve, autonome en sensorische functies te evalueren.Na de follow-up van 12 jaar had 73,5% van de patiënten een ziekte van Parkinson ontwikkeld. De patiënten met motorische problemen bleken driemaal meer risico te lopen om de ziekte van Parkinson of een verwante aandoening te krijgen. Ook een licht cognitief deficit en lichte reukstoornissen correleerden significant met de latere ontwikkeling van de ziekte van Parkinson.Op grond van die bevindingen wordt het misschien mogelijk beter patiënten te selecteren voor klinische studies met neuroprotectieve geneesmiddelen. Het interval tussen het optreden van een idiopathische REM-slaapgedragsstoornis en het optreden van de symptomen van de ziekte van Parkinson is bijzonder lang. Patiënten met dat syndroom lenen zich dan ook zeer goed voor dergelijke studies.Op grond van die resultaten zouden de artsen ook kunnen beslissen aan welke patiënten ze een in opzet preventieve behandeling voorschrijven.(referentie: Brain, 1 maart, doi: 10.1093/brain/awz030)