Risicofactoren voor ernstige cardiovasculaire accidenten bij behandelde hiv-patiënten

Tussen januari 2010 en april 2024 werden 3.349 hiv-geïnfecteerde patiënten die een antiretrovirale behandeling kregen, in de studie opgenomen en dan gedurende gemiddeld 14 jaar gevolgd. Bij inclusie had 83,4% van de patiënten een onmeetbaar lage viruslast. 5,6% had een viruslast van 50-200 kopieën, 2,7% een viruslast van 200 tot 1.000 kopieën/ml en bij 8,2% was het virus niet onderdrukt. Tijdens de lange follow-up van 14 jaar werd bij 98,4% van de patiënten minstens één keer een onmeetbaar lage viruslast gemeten. Bij 47,1% werd minstens één keer een viruslast van 50-200 kopieën gemeten, bij 23,7% een viruslast van 200 tot 1.000 kopieën en bij 25,2% een viruslast > 1.000 kopieën. In het totaal zijn 300 ernstige cardiovasculaire accidenten geregistreerd, hoofdzakelijk myocardinfarct en ischemisch CVA. Dat stemt overeen met een incidentie van 0,00976 accidenten per persoonsjaar. In 17,7% van de gevallen ging het om een recidief. De belangrijkste twee statistisch significante risicofactoren voor optreden van een ernstig cardiaal accident waren een voorgeschiedenis van ernstig cardiaal accident (3,4-maal hoger risico) en een viremie > 1.000 kopieën/ml bij inclusie in de studie (2,2-maal hoger risico). Andere risicofactoren voor een ernstig cardiaal accident waren een hoge leeftijd, de duur van de antiretrovirale behandeling, hypertensie, diabetes, een lage HDL-cholesterolconcentratie en verhoogde serumtriglyceriden. Die studie herinnert er ons andermaal aan dat we behandelde hiv-dragers met een cardiale voorgeschiedenis of een viremie > 1.000 kopieën/ml, twee belangrijke risicofactoren voor het optreden van een cardiaal probleem, goed moeten volgen en een secundaire preventie moeten voorschrijven. Ref.: Candela C. et al. Poster P291, HIV Glasgow 2024.