...

Een lacune opgevuldEen antiretrovirale behandeling op basis van een integraseremmer wordt aanbevolen bij hiv-geïnfecteerde patiënten die nog geen behandeling hebben gekregen, en bij patiënten die al een behandeling hebben gekregen, maar bij wie de behandeling dient te worden aangepast (richtlijnen IAS 2018). Die richtlijnen zijn gebaseerd op de resultaten van observationele en klinische studies bij patiënten die nog geen behandeling hadden gekregen, en studies, hoofdzakelijk klinische studies, bij patiënten die al werden behandeld. Er zijn echter weinig stevige cohortonderzoeken uitgevoerd die de werkzaamheid van integraseremmers in de reële klinische praktijk hebben onderzocht bij patiënten die werden overgeschakeld op een integraseremmer. Gezien het nut van dergelijke studies, die informatie opleveren die specialisten in infectieziekten kan helpen bij het bepalen van het therapeutische beleid, hebben vorsers van het aidsreseachcentrum van North Carolina in hun UCHCC-groep 773 patiënten geselecteerd die werden behandeld met antiretrovirale middelen, met of zonder virologische mislukking, die nog geen integraseremmer hadden gekregen. Het doel van hun studie was tweeledig: 1) evaluatie van het percentage virologische mislukking (door de vorsers gedefinieerd als een virale belasting van meer dan 200 kopieën/ml twee keer na elkaar met een tussenpoos van twee weken, of een virale belasting van meer dan 200 kopieën/ml bij een patiënt die 'uit het oog was verloren' (1 jaar zonder contact met het referentiecentrum), en 2) evaluatie van het herstel van het immuunsysteem.Virologische en immunologische werkzaamheidDe studie werd dus uitgevoerd bij 773 hiv-geïnfecteerde patiënten die al werden behandeld met antiretrovirale middelen. 32% waren vrouwen, 59% Afro-Amerikanen en 42% had een virale belasting hoger dan 50 kopieën/ml. Na twee jaar follow-up werd slechts bij 5% van de patiënten die in de studie waren opgenomen met een virale belasting < 50 kopieën/ml, een virologische mislukking vastgesteld. Bij de patiënten die bij inclusie in de studie een virale belasting > 50 kopieën/ml hadden, was dat 35%. In die laatste groep correleerden een jonge leeftijd en een laag aantal CD4-cellen bij inclusie in de studie met een virologische mislukking.Bij de patiënten met een virale belasting < 50 kopieën/ml was de tijd tot vaststelling van een virologische mislukking langer met een schema op basis van dolutegravir. Bij de patiënten met een initiële virale belasting hoger dan 50 kopieën/ml was de tijd tot vaststelling van een virologische mislukking langer met een schema op basis van raltegravir. Beide werden vergeleken met een schema op basis van elvitegravir.Nog een laatste belangrijke bevinding: na vijf jaar behandeling met een integraseremmer vertoonde 61% van de patiënten een immunologisch herstel, ongeacht de initiële virale belasting.Ref.: Davy-Mendez T. et al. AIDS 2019;33(7):1187-1195.