De snelheid van daling van de viremie is belangrijk bij het evalueren van de werkzaamheid en de veiligheid van een antiviraal middel. Die kan immers invloed hebben op het risico op virale overdracht of de selectie van resistente varianten.
Stigmatisering en stoornissen van de geestelijke gezondheid hebben belangrijke invloed op het ziekteverloop (opsporing, starten van de behandeling en retentie van de behandeling), op het naleven van de behandeling in het dagelijkse leven en op de levenskwaliteit van hiv-geïnfecteerde patiënten, vooral jonge patiënten, die het virus in utero hebben opgelopen of als gevolg van seksueel risicogedrag of een verslaving.
Een retrospectieve studie van Canadese vorsers bevestigt dat behandelingsschema's die gebaseerd zijn op een integraseremmer, goed worden verdragen en zelden worden onderbroken.
Welk effect heeft een behandeling met antiretrovirale middelen op de nierfunctie en vooral welke factoren werken nefrotoxiciteit in de hand en hoe kan je dat het best volgen? Een Amerikaanse studie, die in het tijdschrift AIDS werd gepubliceerd, probeert een antwoord te geven op de vele vragen die in de dagelijkse praktijk worden gesteld.
Een groep vorsers heeft de gegevens doorgenomen van een Deense cohorte, The Data Collection on Adverse Events of Anti-HIV Drugs (D:A:D). Ze hebben daarbij geen aanwijzingen gevonden van een significant verband tussen de inname van antiretrovirale middelen en hypertensie bij hiv-geïnfecteerde patiënten die worden behandeld met antiretrovirale middelen. Hun bevindingen bevestigen anderzijds de centrale rol van de klassieke risicofactoren voor hypertensie. Die blijven dus belangrijke targets bij de preventie.
De FDA en het EMA hebben recentelijk de tweevoudige combinatietherapie dolutegravir en rilpivirine goedgekeurd, maar enkel om van behandeling te veranderen bij patiënten met een onmeetbaar lage virale belasting. Op de International AIDS Conference eind juli in Amsterdam werden de tussentijdse resultaten na 48 weken van de studies GEMINI 1 en 2 gepresenteerd. Die leren dat de behandeling zou kunnen worden verlicht, ook bij patiënten die nog geen antiretrovirale behandeling hebben gekregen. De studies tonen immers aan dat een tweevoudige combinatietherapie, met dolutegravir et lamivudine, bij dergelijke patiënten niet minder goed is dan een klassieke drievoudige combinatietherapie.
De resultaten van de DAWNING-studie na 48 weken, die op het congres in Amsterdam werden gepresenteerd, bevestigen de resultaten na 24 weken die op de CROI in Boston werden gepresenteerd. Daarom is de combinatie dolutegravir + twee NRTI's geïndiceerd bij de behandeling van patiënten bij wie de eerstelijnstherapie mislukt.
Zelfs bij patiënten die tijdens behandeling met antiretrovirale middelen al jaren een onmeetbaar lage virale belasting en een stevige immuniteit hebben, kan een kaposisarcoom optreden of recidiveren. Dat is de verontrustende vaststelling van ONCOVIH, een Frans observationeel onderzoek, dat wordt geleid door een groep van Pitié-Salpêtrière in Parijs.
Wegens een technische aanpassing is het momenteel niet mogelijk om u uit te schrijven op deze nieuwsbrief. Probeer het bij een volgende nieuwsbrief opnieuw.
