...

Bij zwaarlijvigheid schieten het metabolisme en het uithoudingsvermogen van de skeletspieren tekort. Het onderliggende mechanisme is echter niet duidelijk.Om het verband tussen obesitas en de werking van de skeletspieren te onderzoeken, hebben wetenschappers van de Universiteit van Hongkong een model van zwaarlijvige muizen ontwikkeld door het gen dat codeert voor BDNP (brain derived neurotrophic factor), enkel in de skeletspieren uit te schakelen.Voor de eerste keer heeft de groep van dr. Chan ontdekt dat obesitas correleert met een geringere hoeveelheid BDNF in de skeletspieren van muizen. De muizen die geen BDNF in hun skeletspieren hadden, kwamen meer aan en vertoonden meer insulineresistentie als ze een vetrijke voeding kregen. Ook het energieverbruik bleek lager te zijn bij die muizen dan in de controlegroep.Door biochemische, pathologisch-anatomische en moleculaire analyses en analyse van het metaboloom hebben de vorsers ook aangetoond dat de mitochondria van die muizen niet in staat waren te recycleren. Dat leidde tot een ophoping van beschadigde mitochondria in de weefsels, een trager vetmetabolisme in de spieren en meer ophoping van vetten, waardoor de insulinegevoeligheid afneemt.De groep van dr. Chan heeft ook experimenten uitgevoerd op celculturen om het moleculaire mechanisme te ontrafelen dat ten grondslag ligt aan de gebrekkige hernieuwing van de mitochondria in de BDNF-deficiënte skeletspiercellen. Ze hebben ontdekt dat de BDNF, die door de spieren wordt afgescheiden, via het door AMPK-geactiveerde proteïnekinase (een bekende energiesensor in de cellen), de Parkin/PINK1-weg activeert en zo mitofagie in de skeletspieren veroorzaakt.7,8-dihydroxyflavon, dat de werking van BDNP nabootst, zwakte de disfunctie van de mitochondria bij de zwaarlijvige muizen af. Die stof wordt teruggevonden in de bladeren van Godmania aesculifolia, een plant uit Zuid-Amerika. 7,8-dihydroxyflavon zou een doeltreffende remedie tegen obesitas kunnen zijn. De werkzaamheid bij de mens moet echter nog worden aangetoond. (referentie: Autophagy, 25 oktober 2021, doi: 10.1080/15548627.2021.1985257)