...
Auto-immuunziekten zoals chronische inflammatoire darmaandoeningen worden vaak gekenmerkt door uiterst complexe interacties tussen genetische en omgevingsfactoren, die invloed kunnen hebben op de ernst van de ziekte en de respons van de patiënten op de behandeling. Die complexiteit verklaart waarom vorsers het zo moeilijk hebben om de moleculaire factoren die ten grondslag liggen aan de ontsteking en de klinische expressie van de ziekte, te evalueren.Amerikaanse en Australische vorsers hebben bij analyse van het transcriptoom vastgesteld dat genen die samenhangen met de bloedstolling, veel actiever zijn bij patiënten met de zwaarste chronische inflammatoire darmaandoeningen en dat die patiënten hogere concentraties van PAI-1 vertoonden. PAI-1 is een eiwit dat de ontsteking van het colon verergert.Proeven bij muizen hebben aangetoond dat PAI-1 ontsteking in de hand werkt via een ander eiwit, tPA, dat door de darmepitheelcellen wordt geproduceerd en het colon beschermt tegen agressie. Bij muizen resulteerde een PAI-1-antagonist in een normalisering van het tPA-gehalte en een vermindering van de ontsteking en de slijmvliesletsels die kenmerkend zijn voor chronische inflammatoire darmaandoeningen.Volgens die studie is PAI-1 dus een interessante therapeutische target. Die bevindingen zouden kunnen verklaren waarom patiënten met chronische inflammatoire darmaandoeningen vaker met de stolling samenhangende schadelijke bijwerkingen ontwikkelen zoals vorming van gevaarlijke stolsels.G Kaiko et al. Sci Transl Med. 2019; 11(482). pii: eaat0852. http://stm.sciencemag.org/content/11/482/eaat0852