Uitzicht op nieuwe behandeling bij hypertrofische obstructieve cardiomyopathie

Bij 15 patiënten met een HOCAM werd een percutane radiofrequentieablatie van het myocard van het septum uitgevoerd onder echografie. Met de afgeleverde energie werd een plaatselijk myocardinfarct opgewekt in het gebied van de linker anterior descendens. De dikte van de linkerventrikelwand, de drukgradiënt over het uitstroomkanaal van het linkerventrikel, de functionele NYHA-klasse (New York Heart Association) en diverse biochemische waarden werden bepaald voor en na ablatie.Na een follow-up van zes maanden was de maximale gradiënt in het uitstroomkanaal van het linkerventrikel significant gedaald. In rust was de gradiënt gedaald van 88 ± 66 naar 11 ± 6mm Hg (p = 0,001) en bij stress van 117 ± 81 naar 25 ± 20 mm Hg (p = 0,005). Ook de dikte van het interventriculaire septum was significant gedaald: vooraan van 25 ± 21 naar 14 ± 12 mm (p = 0,001) en achteraan van 24 ± 21 naar 14 ± 11,5 mm (p = 0,001). De functionele NYHA-klasse verbeterde van gemiddeld 3 ± 2 naar 1 ± 1 (p < 0,001). De totale inspanningsduur steeg van 6 ± 5,5 naar 9 ± 8 minuten (p = 0,007) en de plasmaconcentratie van type B natriuretische peptide daalde van 924 ± 370 naar 137 ± 76 pg/ml (p = 0,028). Geen enkele patiënt heeft een bundeltakblok of een volledig AV-blok ontwikkeld waarvoor een permanente pacemaker diende te worden geplaatst. Eén patiënt heeft een pericarduitstorting ontwikkeld door perforatie van een vena coronaria.Mooie resultaten van deze weliswaar verkennende studie. De onderzoekers wijzen er verder op dat er een aanleercurve lijkt te bestaan bij het identificeren van de juiste zones die moeten worden behandeld. Kortom, mogelijk een nieuw wapen als grotere studies de veiligheid en de werkzaamheid van de techniek bevestigen en de techniek vergelijken met de huidige standaardbehandeling. L Liu et al. J Am Coll Cardiol. 2018; 72: 1898-909. http://www.onlinejacc.org/content/72/16/1898