...
In afwachting van de resultaten van de prospectieve FLOW-studie kunnen we een blik werpen op de resultaten van een Spaanse, multicentrische retrospectieve studie die in het reële leven is uitgevoerd bij 122 patiënten met type 2-diabetes en nierlijden (geraamde glomerulusfiltratiesnelheid (eGFR) 15-60 ml/min/1,73 m² en/of een urinaire albumine-creatinineverhouding > 30 mg/g) die semaglutide hadden gekregen in een dosering van 1 mg s.c. per week of de maximale dosering die werd verdragen.De patiënten waren gemiddeld 66 jaar oud. 38% was van het vrouwelijke geslacht. De type 2-diabetes bestond sinds gemiddeld 12 jaar en het HbA1c-gehalte was 7,6%. De eGFR was 50 ± 19 ml/min/1,73m2, 54% van de patiënten had microalbuminurie (urinaire albumine-creatinineverhouding 30 tot 300 mg/g) en 20% macroalbuminurie (verhouding > 300 mg/g). Het primaire renale eindpunt was de daling van de urinaire albumine-creatinineverhouding na 12 maanden behandeling. Bij de patiënten met macroalbuminurie was die verhouding met gemiddeld 51% gedaald (van 1.393 ± 1.460 naar 686 ± 902 mg/g) en bij de patiënten met microalbuminurie met gemiddeld 28% (van 95,2 naar 68,55 mg/g).Bij alle patiënten is de eGFR tijdens de 12 maanden stabiel gebleven.Andere vaststellingen: significante daling van het HbA1c-gehalte met 0,73% (57% van de patiënten onder 7%), het gewicht met 6,95 kg (vermagering > 5% bij 59% van de patiënten) , de systolische bloeddruk met 9,8 mmHg en de diastolische bloeddruk met 5,9 mmHg, wat mogelijk heeft bijgedragen tot het gunstige effecten op de nieren.De behandeling werd al bij al goed verdragen, maar 5,7% van de patiënten heeft de behandeling stopgezet wegens bijwerkingen op het spijsverteringsstelsel.Alle details vindt u in het artikel, dat vrij en gratis toegankelijk is.