...

Een groep uit Taiwan is nog wat verder gegaan en heeft het effect van orale anticoagulantia op het risico op diabetische complicaties onderzocht bij type 2-diabetespatiënten met atriumfibrillatie bij wie een orale antistollingstherapie geïndiceerd was. In de gegevensbank van de nationale ziekteverzekering van Taiwan hebben ze 19.909 patiënten met type 2-diabetes en een atriumfibrillatie teruggevonden die werden behandeld met een direct werkend oraal anticoagulans, en 10.300 patiënten die werden behandeld met warfarine. De gemiddelde leeftijd was 73,8 jaar. 45,8% van de patiënten waren van het vrouwelijke geslacht.De patiënten werden gevolgd vanaf de eerste dag van het voorschrijven van een direct werkend oraal anticoagulans of warfarine tot de dag van overlijden of uiterlijk tot 31 december 2018. Om dichter aan te leunen bij de klinische studies en uitspraken te kunnen doen over een eventueel oorzakelijk verband uitgaande van de observationele gegevens, hebben de vorsers een model gebruikt, waarin de patiënten werden geanalyseerd volgens de aanvankelijk voorgeschreven behandeling (met analyse volgens het principe van intentie tot behandelen). De incidentie van macrovasculaire complicaties, microvasculaire complicaties, dringende glykemieproblemen en de sterfte waren significant lager bij de patiënten bij wie een direct werkend oraal anticoagulans was voorgeschreven, dan bij de patiënten bij wie warfarine was voorgeschreven:De verschillen bleven overeind bij analyse volgens de propensity score wat een gegeven behandeling betreft. De gepresenteerde gegevens zijn dus robuust.Tijdens een mediane follow-up van 2,9 jaar is 46% van de patiënten van de warfarinegroep overgeschakeld op een direct werkend oraal anticoagulans. Dat wijst erop dat gezien het gebruikte model de gepresenteerde resultaten de werkelijkheid waarschijnlijk onderschatten.Naar HK Huang et al. Ann Intern Med. 2022 Feb 15. Online gepubliceerd voor de papieren versie. https://doi.org/10.7326/M21-3498