...
Zoogdieren worden geboren met onrijpe hersenen. Voor de rijping van de neurobiologische systemen die hun sociaal gedrag op volwassen leeftijd bepalen, hangen ze af van het lichamelijke contact met hun moeder en de zorg die ze krijgen. Er is echter weinig bekend over de langetermijneffecten van contact met de moeder en het gedrag van de ouders op de werking van de "sociale hersenen" bij de mens.Israëlische wetenschappers hebben een kleine honderd baby's en hun moeders gedurende twintig jaar gevolgd tot op volwassen leeftijd. De pasgeborenen werden daarbij in drie groepen ingedeeld. Groep één: aterme geboren, gezonde baby's die gemakkelijk in contact kwamen met hun moeder. Groep twee: prematuren die in een couveuse werden gelegd en die gedurende minstens twee weken geen lichamelijk contact met hun moeder hadden. Groep drie: prematuren die toch recht hadden op lichamelijk contact met hun moeder (huid-huidcontact) één uur per dag gedurende twee weken.De vorsers hebben regelmatig gesprekken gevoerd met de kinderen en hun familie en hebben hun interacties en de "sociale synchronisatie tussen moeder en kind" geëvalueerd, te beginnen met niet-verbale signalen en antwoorden van bij de geboorte.Contacten tussen moeder en kind verbeterden de sociale synchronisatie gedurende de hele ontwikkeling, van de eerste kinderjaren tot op volwassen leeftijd. En die sociale synchronisatie correleerde met een hogere activiteit in twee hersenzones, die zeer belangrijk zijn voor de "sociale hersenen", namelijk de amygdala en de insula. De amygdala is het centrum voor onbewuste identificatie van emoties. De insula integreert de signalen van het eigen lichaam met de signalen van de emotionele toestand van iemand anders."Dankzij de nabijheid van het lichaam van de moeder waren de moeders en de kinderen meer in fase gedurende de 20 jaar ontwikkeling van het kind", verklaarde prof. Ruth Feldman. "Kinderen, adolescenten en volwassenen die een 'bevoorrechte' moeder-kindverhouding hadden gekend, reageerden meer op de emoties van mensen in hun omgeving en gaven dus blijk van meer empathie ten aanzien van anderen."De auteurs hebben weliswaar de relatie tussen moeder en kind onderzocht, maar stellen dat de vader een soortgelijke invloed heeft. "Als de zuigeling mede wordt verzorgd door de vader, blijkt dat ook heilzame effecten te hebben op de baby", onderstreept Ruth Feldman. "Ik ga er voorts van uit dat elke liefhebbende en stabiele relatie in het leven van een kind belangrijk is voor het kind. En ook al heeft de relatie met de ouders waarschijnlijk een sterker effect dan de relatie met de grootouders, dan nog denk ik dat de grootouders belangrijke invloed kunnen hebben." (referentie: PNAS, 22 februari 2021, doi: 10.1073/pnas.2012900118)