Begin maart riep een ruim collectief van elf koepels uit de Vlaamse eerstelijnszorg Vlaams Minister van Welzijn Wouter Beke op om dringend extra middelen te voorzien voor de zorgverstrekkers in de zorgraden. Zonder bijkomende vergoeding, dreigen deze zorgverleners af te haken.

Even wat context. De zorgraden hebben samen met de lokale besturen twee jaar lang hemel en aarde verzet om vaccinatie- en testcentra uit te bouwen en draaiende te houden. Dat kostte bloed, zweet en tranen, veel overleg en creatieve oplossingen. Het respect voor die onstuitbare inzet kan niet groot genoeg zijn. Een hele prestatie voor een organisatie die pas in 2019 een decretaal kader kreeg.

De regelgeving rond zorgraden, hun opdrachten en samenstelling is naar Vlaamse gewoonte zeer gedetailleerd. Om erkend te blijven, dient de zorgraad te beslissen met een meerderheid binnen elk van de groepen die in de zorgraad vertegenwoordigd zijn: de welzijnsactoren, de eerstelijnsactoren, de lokale besturen en de vertegenwoordigers van patiënten.

Logisch ook, je wil je geen eerstelijnszorg inbeelden zonder huisarts, thuisverpleegkundige, apotheker of kinesist. Ze zijn onmisbaar, net als de zeven andere zorgberoepen in een zorgraad.

De vraag om een vergoeding te ontvangen voor de deelname aan de zorgraden is niet eenvoudig in te willigen. Het collectief van de 11 koepels vraagt €800 tot €1.200 per maand per zorgverlener die deelneemt aan de zorgraad. Snel rekenen leert dat om en bij 5 miljoen euro extra wordt gevraagd om circa zes eerstelijnszorgverleners in elk van de 60 erkende zorgraden te vergoeden.

Met wat ondernemerschap hoef je niet te smeken om zitpenningen, maar versterk je je eigen positie

Minister Beke liet al verstaan dat hij bovenop de ruim 9 miljoen euro die eerstelijnszones ontvangen nog eens 750.000 euro wil voorzien voor de bijkomende opdrachten. Ruim onvoldoende om de vraag te beantwoorden.

De eerstelijnszorgverleners spelen een cruciale rol in het leveren en organiseren van laagdrempelige, breed toegankelijke, en generalistische zorg en ondersteuning voor onze gezondheids- of welzijnsgerelateerde problemen. Ze zetten zich daar dagelijks en keihard voor in en verdienen een meer dan gepaste vergoeding voor hun tomeloze inzet. Het is belangrijk dat ze hierbij uitdrukkelijk aangemoedigd worden in de samenwerking en afstemming met hun collega's binnen de eerstelijnszone.

Je kan je afvragen waarom de elf koepels uit de Vlaamse eerstelijnszorg naar de overheid kijken voor bijkomende middelen. Het is ook mogelijk om samen op zoek te gaan naar efficiëntiewinsten.

Eén gezamenlijke organisatie voor alle wachtdiensten bijvoorbeeld. Of een overzicht van het aanbod rond acute psychologische bijstand in de buurt. Hoeveel tijd zou je niet besparen door de vele administratieve vragen van patiënten en mutualiteiten te laten beantwoorden door gedeelde administratieve krachten? Je hoeft er niet eens de nomenclatuur voor aan te passen.

Het valt makkelijk uit te rekenen hoeveel euro's of levenskwaliteit te verdienen valt door meer en beter samen te werken. Met wat ondernemerschap hoef je niet te smeken om zitpenningen, maar versterk je je eigen positie.

Begin maart riep een ruim collectief van elf koepels uit de Vlaamse eerstelijnszorg Vlaams Minister van Welzijn Wouter Beke op om dringend extra middelen te voorzien voor de zorgverstrekkers in de zorgraden. Zonder bijkomende vergoeding, dreigen deze zorgverleners af te haken.Even wat context. De zorgraden hebben samen met de lokale besturen twee jaar lang hemel en aarde verzet om vaccinatie- en testcentra uit te bouwen en draaiende te houden. Dat kostte bloed, zweet en tranen, veel overleg en creatieve oplossingen. Het respect voor die onstuitbare inzet kan niet groot genoeg zijn. Een hele prestatie voor een organisatie die pas in 2019 een decretaal kader kreeg. De regelgeving rond zorgraden, hun opdrachten en samenstelling is naar Vlaamse gewoonte zeer gedetailleerd. Om erkend te blijven, dient de zorgraad te beslissen met een meerderheid binnen elk van de groepen die in de zorgraad vertegenwoordigd zijn: de welzijnsactoren, de eerstelijnsactoren, de lokale besturen en de vertegenwoordigers van patiënten. Logisch ook, je wil je geen eerstelijnszorg inbeelden zonder huisarts, thuisverpleegkundige, apotheker of kinesist. Ze zijn onmisbaar, net als de zeven andere zorgberoepen in een zorgraad.De vraag om een vergoeding te ontvangen voor de deelname aan de zorgraden is niet eenvoudig in te willigen. Het collectief van de 11 koepels vraagt €800 tot €1.200 per maand per zorgverlener die deelneemt aan de zorgraad. Snel rekenen leert dat om en bij 5 miljoen euro extra wordt gevraagd om circa zes eerstelijnszorgverleners in elk van de 60 erkende zorgraden te vergoeden.Minister Beke liet al verstaan dat hij bovenop de ruim 9 miljoen euro die eerstelijnszones ontvangen nog eens 750.000 euro wil voorzien voor de bijkomende opdrachten. Ruim onvoldoende om de vraag te beantwoorden.De eerstelijnszorgverleners spelen een cruciale rol in het leveren en organiseren van laagdrempelige, breed toegankelijke, en generalistische zorg en ondersteuning voor onze gezondheids- of welzijnsgerelateerde problemen. Ze zetten zich daar dagelijks en keihard voor in en verdienen een meer dan gepaste vergoeding voor hun tomeloze inzet. Het is belangrijk dat ze hierbij uitdrukkelijk aangemoedigd worden in de samenwerking en afstemming met hun collega's binnen de eerstelijnszone. Je kan je afvragen waarom de elf koepels uit de Vlaamse eerstelijnszorg naar de overheid kijken voor bijkomende middelen. Het is ook mogelijk om samen op zoek te gaan naar efficiëntiewinsten. Eén gezamenlijke organisatie voor alle wachtdiensten bijvoorbeeld. Of een overzicht van het aanbod rond acute psychologische bijstand in de buurt. Hoeveel tijd zou je niet besparen door de vele administratieve vragen van patiënten en mutualiteiten te laten beantwoorden door gedeelde administratieve krachten? Je hoeft er niet eens de nomenclatuur voor aan te passen. Het valt makkelijk uit te rekenen hoeveel euro's of levenskwaliteit te verdienen valt door meer en beter samen te werken. Met wat ondernemerschap hoef je niet te smeken om zitpenningen, maar versterk je je eigen positie.