Laat ons beginnen met het goede nieuws. Het gaat snel vooruit met de vaccinatiecampagne in ons land. Ondanks enkele tegenslagen, zoals de problemen met AstraZeneca en het Johnson & Johnson-vaccin, staan we aan de top van snelst vaccinerende landen in Europa én zelfs de wereld.

Eind juli zal 80 procent van de volwassen Vlamingen zijn tweede prik gekregen hebben. De tijd van nieuw herwonnen vrijheid komt eraan, zou je denken. Maar het risico is nog niet geweken. Zeker met de deltavariant in omloop is het opletten.

Ik vind het als arts moeilijk te begrijpen dat zorgverstrekkers het coronavaccin weigeren

Maar er is ook verontrustend nieuws. Een nieuw rapport van Sciensano maakte bekend dat de vaccinatiegraad bij het zorgpersoneel in ons land lager ligt dan 70 procent. Artsen, tandartsen en apothekers blijken het meest bereid tot vaccinatie. 86,3 procent van die beroepsgroep liet zich vaccineren vóór 31 mei.

Er zijn ook regionale verschillen. In Brussel ligt de vaccinatiebereidheid slechts op 64 procent. Bij de zorgkundigen daar daalt dat aandeel zelfs tot 49,4 procent. Raar toch, want je zou verwachten van mensen in de zorg, zij die dagelijks de gevolgen zien van COVID-19, dat ze staan te springen voor een prik.

In een woonzorgcentrum in Nijvel overleden twaalf bewoners aan COVID-19, ondanks vaccinatie. Willen we echt de drama's van de voorbije golven in de woonzorgcentra herhaald zien? Want zelfs al zijn we geprikt, 100 procent beschermd zijn we niet. Waar komt die vaccinatietwijfel dan vandaan? Heeft het te maken met de invloed van antivaxers, voornamelijk uit Frankrijk, die allerhande complottheorieën de wereld insturen, met religieuze overtuiging, met wantrouwen in de overheid?

Waar komt die vaccinatietwijfel dan vandaan?

Als oplossing stellen sommige experten en politici dat we het gezondheidspersoneel beter moeten sensibiliseren en informeren. "Werknemers in zorginstellingen onderschatten vermoedelijk de potentiële ernst van deze ziekte", wordt beweerd.

Ik vind het als arts eerlijk gezegd moeilijk te begrijpen dat zorgverstrekkers het coronavaccin weigeren (tenzij omwille van medische redenen). Zij staan dagelijks in de frontlinie. Ze hebben nauw fysiek contact met kwetsbare mensen. Ze zien wat COVID-19 aanricht. En toch kiezen ze ervoor om zichzelf én diegenen waarvoor ze 'zorgen' niet te beschermen.

Ik kan een zorgberoep moeilijk rijmen met asociaal en onverantwoord gedrag. Een zorgverstrekker heeft een voorbeeldfunctie. Veel mensen berusten op hun advies. Moeten we de coronavaccinatie bij zorgverstrekkers dan verplicht maken, net als de vaccinatie tegen hepatitis B en tetanus en de opsporing van tuberculose met de tuberculinetest?

In Italië geldt al een vaccinatieverplichting voor het zorgpersoneel. Engeland besloot vorige maand om vanaf oktober een prik verplicht te maken bij het personeel in woonzorgcentra. En Frankrijk besliste deze week om het coronavaccin te verplichten voor alle zorgmedewerkers.

Professor Marc Noppen van het UZ Brussel en Margot Cloet van Zorgnet-Icuro zijn alvast voorstander. Volgens expertengroep Gems blijft sensibilisering dé weg om de vaccinatiegraad bij het personeel op te krikken. Echter, als na de zomer blijkt dat de vaccinatiegraad laag blijft, willen ook zij een stapje verdergaan.

Er is duidelijk sprake van een ingangspoort als het personeel niet volledig gevaccineerd is

Met de oprukkende deltavariant is er geen tijd te verliezen. We zien duidelijk dat in de woonzorgcentra waar de vaccinatiepercentages bij de hoogste liggen, er zich zo goed als geen uitbraken voordoen. Er is duidelijk sprake van een ingangspoort als het personeel niet volledig gevaccineerd is. Wel, dan vind ik het onze verdomde plicht om niet alleen onszelf, onze familie en vrienden, maar ook de meest fragiele mensen in onze samenleving te beschermen.

Willen we terug meer vrijheid, dan moet onze vaccinatiegraad verder omhoog. Zorgverstrekkers hebben daar een voortrekkersrol in te spelen.

In het belang van ons allen, maar zeker in het belang van kwetsbare groepen: zorgpersoneel, laat je vaccineren! Want als dat onvoldoende gebeurt, zit er een verplichting van de coronavaccinatie aan te komen.

Laat ons beginnen met het goede nieuws. Het gaat snel vooruit met de vaccinatiecampagne in ons land. Ondanks enkele tegenslagen, zoals de problemen met AstraZeneca en het Johnson & Johnson-vaccin, staan we aan de top van snelst vaccinerende landen in Europa én zelfs de wereld. Eind juli zal 80 procent van de volwassen Vlamingen zijn tweede prik gekregen hebben. De tijd van nieuw herwonnen vrijheid komt eraan, zou je denken. Maar het risico is nog niet geweken. Zeker met de deltavariant in omloop is het opletten.Maar er is ook verontrustend nieuws. Een nieuw rapport van Sciensano maakte bekend dat de vaccinatiegraad bij het zorgpersoneel in ons land lager ligt dan 70 procent. Artsen, tandartsen en apothekers blijken het meest bereid tot vaccinatie. 86,3 procent van die beroepsgroep liet zich vaccineren vóór 31 mei. Er zijn ook regionale verschillen. In Brussel ligt de vaccinatiebereidheid slechts op 64 procent. Bij de zorgkundigen daar daalt dat aandeel zelfs tot 49,4 procent. Raar toch, want je zou verwachten van mensen in de zorg, zij die dagelijks de gevolgen zien van COVID-19, dat ze staan te springen voor een prik. In een woonzorgcentrum in Nijvel overleden twaalf bewoners aan COVID-19, ondanks vaccinatie. Willen we echt de drama's van de voorbije golven in de woonzorgcentra herhaald zien? Want zelfs al zijn we geprikt, 100 procent beschermd zijn we niet. Waar komt die vaccinatietwijfel dan vandaan? Heeft het te maken met de invloed van antivaxers, voornamelijk uit Frankrijk, die allerhande complottheorieën de wereld insturen, met religieuze overtuiging, met wantrouwen in de overheid?Als oplossing stellen sommige experten en politici dat we het gezondheidspersoneel beter moeten sensibiliseren en informeren. "Werknemers in zorginstellingen onderschatten vermoedelijk de potentiële ernst van deze ziekte", wordt beweerd. Ik vind het als arts eerlijk gezegd moeilijk te begrijpen dat zorgverstrekkers het coronavaccin weigeren (tenzij omwille van medische redenen). Zij staan dagelijks in de frontlinie. Ze hebben nauw fysiek contact met kwetsbare mensen. Ze zien wat COVID-19 aanricht. En toch kiezen ze ervoor om zichzelf én diegenen waarvoor ze 'zorgen' niet te beschermen.Ik kan een zorgberoep moeilijk rijmen met asociaal en onverantwoord gedrag. Een zorgverstrekker heeft een voorbeeldfunctie. Veel mensen berusten op hun advies. Moeten we de coronavaccinatie bij zorgverstrekkers dan verplicht maken, net als de vaccinatie tegen hepatitis B en tetanus en de opsporing van tuberculose met de tuberculinetest?In Italië geldt al een vaccinatieverplichting voor het zorgpersoneel. Engeland besloot vorige maand om vanaf oktober een prik verplicht te maken bij het personeel in woonzorgcentra. En Frankrijk besliste deze week om het coronavaccin te verplichten voor alle zorgmedewerkers.Professor Marc Noppen van het UZ Brussel en Margot Cloet van Zorgnet-Icuro zijn alvast voorstander. Volgens expertengroep Gems blijft sensibilisering dé weg om de vaccinatiegraad bij het personeel op te krikken. Echter, als na de zomer blijkt dat de vaccinatiegraad laag blijft, willen ook zij een stapje verdergaan. Met de oprukkende deltavariant is er geen tijd te verliezen. We zien duidelijk dat in de woonzorgcentra waar de vaccinatiepercentages bij de hoogste liggen, er zich zo goed als geen uitbraken voordoen. Er is duidelijk sprake van een ingangspoort als het personeel niet volledig gevaccineerd is. Wel, dan vind ik het onze verdomde plicht om niet alleen onszelf, onze familie en vrienden, maar ook de meest fragiele mensen in onze samenleving te beschermen.Willen we terug meer vrijheid, dan moet onze vaccinatiegraad verder omhoog. Zorgverstrekkers hebben daar een voortrekkersrol in te spelen. In het belang van ons allen, maar zeker in het belang van kwetsbare groepen: zorgpersoneel, laat je vaccineren! Want als dat onvoldoende gebeurt, zit er een verplichting van de coronavaccinatie aan te komen.