...
U gaat als volgt tewerk. U gaat op bezoek bij de huisarts. De klacht is van ondergeschikt belang. Op het einde van het consult zegt u heel eenvoudig een brief te hebben ontvangen van uw ziekenfonds waardoor u voortaan geniet van het derdebetalersysteem. Obligaat is wel een kleefstrookje en vervolgens betaalt u triomfantelijk 1 euro. Deze financiële laagdrempeligheid laat u toe meermaals op consultatie te komen. Eenmaal per maand zal uw huisarts afgezonderd in eenzaamheid al deze getuigschriften verwerken en voorzien van zijn bankrekeningnummer. Aan duidelijkheid is er niets op aan te merken. Op het afscheurbare strookje staat 'rekening', waarbij duidelijk wordt aangegeven dat de inkomsten niet contant zijn ontvangen. Vervolgens moet alles per post verzonden worden met het absoluut vertrouwen dat de honoraria correct worden overgemaakt. Tenslotte is dit dé kerntaak van de ziekenfondsen: geldhandelaars tussen Riziv en patiënt. De loketbediende is blijkbaar de eerste en meteen ook de laatste schakel in dit ingenieuze proces. Van hogerhand is er geen enkele controle. Deze superbelegging is geniaal in zijn eenvoud. De loketbediende zoekt de gegevens op van de patiënt en stort vervolgens het bedrag op zijn rekening. Enkele eerlijke patiënten hebben hierover melding gemaakt. Maar een zeker aantal zal zich geen vragen stellen over de herkomst van dit bedrag, gedeeltelijk door onwetendheid. Het zal weer een of andere subsidie zijn voor alternatieve geneeswijzen. De goedgelovige en doorgaans naïeve huisarts zal deze stortingen onvoldoende controleren. Er schiet nu al onvoldoende kwaliteitstijd over. Het inkomstenverlies valt eenvoudig niet te becijferen. Een schrale troost is evenwel dat er geen inkomstenbelasting hoeft betaald te worden. Na contactname met de ziekenfondsen is er geen enkele verontschuldiging en krijgt de huisarts nog het verwijt om voortaan een verzamelstaat op te stellen. Nog meer administratie! Quo vadis? Als de ziekenfondsen niet in staat zijn om eenvoudige basisverrichtingen te doen, moeten zij ernstig nadenken over hun bestaansreden en hun rol overdragen aan eHealth. Over financiële verrichtingen mag nooit zelfs maar een zweem van twijfel bestaan. Het besluit is duidelijk: weg met het derdebetalersysteem en weg met de rol van de ziekenfondsen als geldhandelaars. Dat ze zich maar verder oriënteren op alle mogelijke attractieve nevenactiviteiten in het kader van klantenbinding.