...

Er was relatief veel belangstelling voor deze kringvergadering. Het thema ligt duidelijk in de markt. Wellicht zijn er ook al meer wachtposten dan men denkt. Zo blijkt Roeselare al enkele jaren over een wachtpost te beschikken, al visten ze al tweemaal achter het net voor subsidies.LocatieDr. Hilde Philips was de eerste spreker. Ze besprak de conclusies van haar proefschrift over eerstelijnshulp buiten de kantooruren, die we in Artsenkrant al uitvoerig hebben belicht (zie onder meer AK 2019). Ze benadrukte enkele praktische conclusies uit haar onderzoek. Patiten zijn er zich bewust van dat het oneigenlijk gebruik van de spoed een probleem is. Maar ze willen dan ook graag duidelijke informatie over waar ze met welke problemen terechtkunnen. Dat financie overwegingen bepalend zijn voor de keuze tussen spoed en wachtdienst, wordt door patiten zelf eigenlijk ontkend. Het belang van het verschil in betalingssysteem is niet echt duidelijk. In ieder geval is het belangrijk dat wachttijden worden beperkt, liefst tot minder dan een half uur. Als patiten 90 minuten moeten wachten, gaan ze volgende keer elders. De bekendheid van de locatie is ook belangrijk.Over de bereikbaarheid van de wachtpost ging de analyse van Tom Brijs. Hij presenteerde een mathematisch model om de ideale locatie en spreiding van een wachtpost te berekenen, rekening houdend met aanrijtijden en dichtbewoonde centra. Daarbij komt het er onder meer op aan een goede balans te vinden tussen het aantal op te richten wachtposten en de schaalvoordelen van grotere eenheden. Het mathematisch model kan gebruikt worden als basis voor een analyse, maar maakt abstractie van een aantal factoren: bestaande samenwerkingsverbanden, zogenaamde patitenstromen, de aanwezigheid van wachtposten en ziekenhuizen in aangrenzende regio's. Je kunt er 'what if'-scenario's mee bedenken: hoeveel wachtdiensten artsen moeten doen, zal bijvoorbeeld afhangen van de afbakening van de regio's.Tips and tricksStefan Teughels, voorzitter van de huisartsenwachtpost in de regio Herentals, gaf een zeer gesmaakte uiteenzetting met 'tips en tricks' voor het opstarten en managen van een wachtpost. Doe niet alles zelf, luidde zijn advies. Hij opende zijn exposmet een mail van een van de deelnemende huisartsen: je wordt van de middeleeuwen in de 21ste eeuw getild, was zijn conclusie.Financieel expert Paul De Ganck presenteerde een aantal rekenbladen die kunnen dienen als referentie om de begroting op te stellen van een wachtpost. Ze houden rekening met een aantal uitgangspunten: hoe groot en bevolkt is de regio, hoeveel uren is de wachtpost open, welk personeel is beschikbaar voor onthaal en transport van de rijdende arts,... Aanvankelijk waren de subsidies vanuit het Riziv erg ongelijk verdeeld over de verschillende projecten. Het bedrag hing vooral af van hoe groot de koek was die nog overbleef. Voor het model dat De Ganck ontwikkelde, is er dan ook wel veel belangstelling van het Riziv. Het is een uitgangspunt voor benchmarking van projecten.IT-ondersteuningDr. Jef Goris van eMDomus lichtte door wat de it-behoeften zijn van een wachtpost. Vanuit het perspectief van de arts zijn de eisen aan het pakket niet zo groot: het journaal kan dezelfde structuur hebben als dat van een doordeweekse consultatie, met ondersteuning van medicatie en vaccinatie. Belangrijk is de rapportering aan de huisarts van de patit. Dat zou het best worden uitgewerkt als een Kmehr-bericht om integratie van de gegevens in het emd-pakket te vergemakkelijken. Belangrijk is ook de afhandeling van het patitencontact door de onthaalbediende (aanmelding en identificatie van de patit, afwikkeling van het consult en betaling). Mobiele oplossingen maken gebruik van de portable van de rijdend arts, navigatietoestellen (TomTom) en gsm. De kring moet een it-verantwoordelijke aanstellen, en nadenken over back-upsystemen (ook voor de internetverbinding). Niet alles zelf willen beheren, bijvoorbeeld door de server in een 'hosting center' te plaatsen, is de boodschap.Tijdens het afrondend debat werden nog enkele knelpunten besproken. Een ervan is de prefinanciering van de wachtpost: zo een project loopt over jaren, terwijl de overheid jaarlijks beslist over de subsidie en soms laat met het beloofde geld over de brug komt. Ten slotte werd er ook gepraat over een centrale dispatching. In Franstalig Belgiis men zeer snel om dit systeem te omarmen. Dr. Koen Steel, codinator van het project 1733/HAdisp Brugge, aarzelt duidelijk meer tussen een 'ja, maar' en een 'neen, tenzij'.