Wachtmisbruik is niet meer de uitzondering maar de norm aan het worden. Het aantal oproepen dat ik als huisarts tijdens een wachtdienst moet beantwoorden is de laatste jaren in sterk stijgende lijn. Deze trend is echter omgekeerd evenredig met de medische relevantie van de ons voorgelegde vragen.

Afgelopen nacht was ik van weekwacht. Er waren maar liefst negen oproepen waarvan er uiteindelijk amper één patiënt daadwerkelijk medische hulp nodig had. Er waren drie oproepen in het holst van de nacht: een eenmalig voorgekomen 'raar' geluid tijdens het slapen, een beperkte luieruitslag die reeds drie dagen bezig was en iemand die op reis vertrok en nog wat voorschriften nodig had om vijf uur 's morgens.

Het is ronduit wraakroepend dat patiënten die hiervoor bellen rechtstreeks op mijn gsm worden doorgeschakeld. De reeds jarenlang beloofde triage (1733) is een lege doos. Niet onlogisch dat dit geen prioriteit is voor onze zo vaak tekortschietende overheid. Huisartsen voeren namelijk de facto deze triage al uit. En bovendien doen we dit quasi gratis, de wachtvergoeding van 6 euro bruto per uur is beledigend laag. Het is maar een van de vele ondankbare en onderbetaalde taken die tegenwoordig onderdeel zijn van ons beroep.

Het algemene welzijn van artsen wordt verder geofferd op het altaar van de oneindige toegankelijkheid van de zorg

Op de wachtpost in het weekend is het niet veel beter. De meest gestelde diagnoses zijn virale bovenste luchtweginfectie en gastro-enteritis. Zelflimiterende infecties die geen medische interventie vereisen. Dat risicogroepen ons hiervoor contacteren kan ik uiteraard begrijpen. De medische relevantie van het onderzoeken van een voor de rest gezonde volwassene met keelpijn zonder koorts is echter ver te zoeken.

Deze patiënten vormen echter het leeuwendeel van de zogenaamd 'niet-planbare zorg' die wij voorgeschoteld krijgen tijdens de nacht en het weekend. En dan heb ik het zelfs nog niet over veel flagrantere vormen van wachtmisbruik zoals oorstoppen, chronische voorschriften, lang bestaande atraumatische gewrichtspijnen, slaapproblemen, stress,... die zich op zeer regelmatige basis tijdens een wachtdienst presenteren. Patiënten wijzen op het oneigenlijke gebruik van de wachtdienst lokt vaker en vaker verbale agressie als antwoord uit.

Ergens onderweg is men blijkbaar vergeten dat een medische wachtdienst in het leven is geroepen voor het diagnosticeren en behandelen van mogelijk ernstige medische problemen die niet kunnen wachten tot de volgende werkdag. Onze overheid wakkert dit wangedrag steeds verder aan.

Een huisarts raadplegen, ook als dit volledig onterecht blijkt te zijn, is goedkoper dan een gemiddeld bezoek bij de bakker of beenhouwer op zondag. Ook de plannen om wachtposten tijdens weekwachten te openen zal de drempel nog verder verlagen om even binnen te springen voor een bagatel.

De nachtrust en bij uitbreiding het algemene welzijn van artsen wordt verder geofferd op het altaar van de oneindige toegankelijkheid van de zorg. Ik vraag me af of er over tien jaar nog veel huisartsen gaan zijn om de wachtposten te bemannen. Elke slapeloze wacht zonder enige medische relevantie maakt de kans kleiner dat ik het nog zal zijn.

Wachtmisbruik is niet meer de uitzondering maar de norm aan het worden. Het aantal oproepen dat ik als huisarts tijdens een wachtdienst moet beantwoorden is de laatste jaren in sterk stijgende lijn. Deze trend is echter omgekeerd evenredig met de medische relevantie van de ons voorgelegde vragen.Afgelopen nacht was ik van weekwacht. Er waren maar liefst negen oproepen waarvan er uiteindelijk amper één patiënt daadwerkelijk medische hulp nodig had. Er waren drie oproepen in het holst van de nacht: een eenmalig voorgekomen 'raar' geluid tijdens het slapen, een beperkte luieruitslag die reeds drie dagen bezig was en iemand die op reis vertrok en nog wat voorschriften nodig had om vijf uur 's morgens. Het is ronduit wraakroepend dat patiënten die hiervoor bellen rechtstreeks op mijn gsm worden doorgeschakeld. De reeds jarenlang beloofde triage (1733) is een lege doos. Niet onlogisch dat dit geen prioriteit is voor onze zo vaak tekortschietende overheid. Huisartsen voeren namelijk de facto deze triage al uit. En bovendien doen we dit quasi gratis, de wachtvergoeding van 6 euro bruto per uur is beledigend laag. Het is maar een van de vele ondankbare en onderbetaalde taken die tegenwoordig onderdeel zijn van ons beroep.Op de wachtpost in het weekend is het niet veel beter. De meest gestelde diagnoses zijn virale bovenste luchtweginfectie en gastro-enteritis. Zelflimiterende infecties die geen medische interventie vereisen. Dat risicogroepen ons hiervoor contacteren kan ik uiteraard begrijpen. De medische relevantie van het onderzoeken van een voor de rest gezonde volwassene met keelpijn zonder koorts is echter ver te zoeken. Deze patiënten vormen echter het leeuwendeel van de zogenaamd 'niet-planbare zorg' die wij voorgeschoteld krijgen tijdens de nacht en het weekend. En dan heb ik het zelfs nog niet over veel flagrantere vormen van wachtmisbruik zoals oorstoppen, chronische voorschriften, lang bestaande atraumatische gewrichtspijnen, slaapproblemen, stress,... die zich op zeer regelmatige basis tijdens een wachtdienst presenteren. Patiënten wijzen op het oneigenlijke gebruik van de wachtdienst lokt vaker en vaker verbale agressie als antwoord uit.Ergens onderweg is men blijkbaar vergeten dat een medische wachtdienst in het leven is geroepen voor het diagnosticeren en behandelen van mogelijk ernstige medische problemen die niet kunnen wachten tot de volgende werkdag. Onze overheid wakkert dit wangedrag steeds verder aan. Een huisarts raadplegen, ook als dit volledig onterecht blijkt te zijn, is goedkoper dan een gemiddeld bezoek bij de bakker of beenhouwer op zondag. Ook de plannen om wachtposten tijdens weekwachten te openen zal de drempel nog verder verlagen om even binnen te springen voor een bagatel.De nachtrust en bij uitbreiding het algemene welzijn van artsen wordt verder geofferd op het altaar van de oneindige toegankelijkheid van de zorg. Ik vraag me af of er over tien jaar nog veel huisartsen gaan zijn om de wachtposten te bemannen. Elke slapeloze wacht zonder enige medische relevantie maakt de kans kleiner dat ik het nog zal zijn.