...

Het recente wetsontwerp op de artsenquota van minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) probeert een al decennia aanslepende communautair gevoelige kwestie uit te klaren.Met name gaat het over het aantal artsen dat in noord en zuid wordt opgeleid en tot het beroep toegelaten. Vandenbroucke legt een nieuwe procedure vast om de quota te bepalen. Op welk quotum hebben beide taalgemeenschappen recht? Tot nu gold de verdeelsleutel van het Rekenhof. Dit wetsontwerp stapt daarvan af en laat het voortaan aan de gemeenschappen over om de quota te bepalen. Weliswaar pas na advies van de federale planningscommissie. Deze baseert zich onder meer op de activiteitsgraad van artsen en die ligt in Franstalig België een vijfde lager dan in Vlaanderen. Over deze gang van zaken is het Vlaams Artsenverbond allerminst te spreken. Het uitgangspunt van het Rekenhof, met name de bevolkingsverhouding, is 'rechtvaardig', stelt het Verbond. Dat de gemeenschappen voortaan de quota bepalen vindt het VAV op zich wel een goede zaak. Dit positieve element wordt echter grotendeels tenietgedaan doordat de federale planningscommissie vooraf advies moet verstrekken.Want de gemiddeld lagere activiteit van Franstalige artsen leidt automatisch tot hogere quota en dus een hoger medisch aanbod, stelt het VAV dat vreest dat hierdoor ook het aantal Franstalige artsen in Brussel, de faciliteitengemeenten en de Vlaamse rand toeneemt. "Met toenemende verfransing tot gevolg", dixit het VAV.Meer artsen betekent allicht ook hogere gezondheidsuitgaven in de Franse Gemeenschap. Bovendien veegt Vandenbroucke de spons over de overtallen aan Franstalige artsen uit het verleden. "Door een lagere activiteitsgraad en door het algemeen pardon over het verleden, geeft de minister gewoon toe aan de eenzijdige Franstalige eisen", dixit het VAV. "Dat kunnen we niet aanvaarden."Volgens het Verbond is de enige "efficiënte Vlaamse tegenmaatregel" het quotum geslaagden in de Vlaamse toelatingsproef voor de geneeskundestudies op te trekken. "Hoe meer Vlaamse artsen er zijn, hoe minder kans dat Franstalige artsen doordringen in de Vlaamse regio's. Er zijn trouwens acute tekorten aan tandartsen, geriaters, pediaters, psychiaters en huisartsen. En door meer studenten toe te laten, krijgen ook meer Vlaamse jongeren de kans om (tand)arts te worden, besluit het VAV.