...

Het is een relatief gemakkelijke manier om kosten te besparen, aangezien huisartsen merkelijk goedkoper zijn. Een argument dat belangrijk is in deze tijden van besparingen, maar blijkbaar toch in dovenmansoren valt. Het zou bovendien een boost geven aan de huisartsgeneeskunde zelf. Met een verplichte doorverwijzing staat de huisarts veel sterker in zijn schoenen om zijn beleid te verdedigen. Een veel voorkomend fenomeen is bijvoorbeeld dat de huisarts geen antibiotica voorschrijft bij een kind met verkoudheid of hoesten, en dat de ouders dan de dag zelf of de dag nadien naar de pediater lopen waar men vaak dan wel antibiotica geeft, aangezien men dan al in de tweede lijn zit. Dit is er slechts één, maar de voorbeelden hieromtrent zijn legio. Een verplichte doorverwijzing zou ook een goed signaal zijn van de overheid uit dat men gelooft in de eerste lijn. Het huisartsenberoep zou aan aanzien winnen, wat de arbeidsvreugde en een gevoel van voldoening bij de huisartsen kan verhogen. Toch niet onbelangrijk in een beroep waar men frequent met burn-outs te maken krijgt.