Het klinkt zo mooi en het lijkt wel een reële aflevering van De Ideale Wereld, maar is het dat ook? Even recht uit het leven gegrepen: een chronische en mondige patiënt X die zijn GMD bij huisarts Y heeft maar voor zijn aandoening ook heel geregeld contact heeft mijn zijn reumatoloog, specialist Z. Een betrokken en hardwerkende huisarts en een al even betrokken en even hardwerkende specialist die beiden eigenlijk het beste voor hun patiënt voorhebben. Dus als patiënt X naar specialist Z gaat voor zijn zesmaandelijkse update en die specialist ziet dat zijn medicatie dringend moet aangepast worden, dan doet specialist Z precies wat er van hem verwacht wordt: hij past de medicatie van patiënt X aan en hij vertelt hem dat ook. Maar aangezien specialist Z en huisarts Y (nog) niet verbonden zijn met een of ander gedeeld farmaceutisch dossier (laat staan dat de huisarts dagelijks al zijn dossiers zou controleren om te kijken of er bij een of andere patiënt niets is veranderd aan de medicatielijst), maakt specialist Z een mail/briefje voor huisarts Y om hem op de hoogte te brengen van de medicatieverandering.

De huisarts schermt met de eerstelijnsconferentie van Vandeurzen en de specialisten met de Bijbel van het Logisch Verstand

Logisch? Lijkt me wel. Maar niet overal. Want kennelijk is er in sommige regio's een strijd tussen huisartsen en specialisten bezig die met getrokken wapens wordt gevoerd. Waarbij de huisarts schermt met de eerstelijnsconferentie van Vandeurzen en de specialisten met de Bijbel van het Logisch Verstand. Waar huisartsen vinden dat zij - en alleen zij - het medisch dossier beheren en alleen zij dus veranderingen mogen aanbrengen, vindt de specialist dat hij autonoom en onmiddellijk medicatieveranderingen moet kunnen doorvoeren binnen zijn specialisatie.

In de logica van de huisarts klinkt het anders: hij vindt dat de specialist in het beste geval de patiënt alvast vertelt dat zijn medicatie moet worden aangepast en dat hij die patiënt asap naar de huisarts doorverwijst om een voorschrift te gaan halen voor zijn nieuwe medicatie. Waarop de brief/mail met de medicatieverandering richting huisarts vertrekt.

In het allerbeste geval in dit scenario komt de patiënt thuis en maakt hij onmiddellijk een afspraak met zijn huisarts die hem snel kan zien. In datzelfde ideale scenario leest de huisarts dan ook twee keer per dag zijn mail want anders riskeer je dat de patiënt bij de huisarts komt vooraleer hij zijn mail gelezen heeft en in het slechtste geval is de patiënt er sneller dan de postbode.

Alleen is dit een ideaal scenario. In mijn regio moet je - behalve als je halfdood bent en dan bel je toch beter de 112 - zowat drie weken van tevoren een afspraak maken met de huisarts want die mens is overbevraagd. Drie weken waarin mijn medicatie dus niet zou aangepast worden en een oplossing waar de gemeenschap niet beter van wordt: de patiënt volgt zijn therapie niet correct op en hij betaalt twee keer remgeld. Twee keer kosten voor de gezondheidszorg: op therapeutisch vlak en op financieel vlak. Wie de logica van de huisartsenkring van dokter X begrijpt, mag het mij komen uitleggen. Want ja, huisarts X wordt in zijn regio in zijn logica gesteund.

Mij leert dit voorbeeld vooral dat we dringend moeten komen tot een transparant en volledig gedeeld GMD. De Sumehr via Vitalink komt deels aan deze verzuchting tegemoet maar in dit eigenste blad heeft u twee weken geleden al kunnen lezen dat slechts een flinke 60 procent van de huisartsen Sumehrs publiceren en dat er nog altijd megagrote softwareproblemen zijn waardoor de integratie van ziekenhuisdocumenten in het EMD in de soep loopt.

Gezondheidswerkers - of het nu apothekers zijn, huisartsen of specialisten - zijn het moreel verplicht om de patiënt en zijn welzijn centraal te tellen. Haantjesgedrag en hiërarchische haarklieverij komen niemand ten goede... een goede communicatie daarentegen...

Het klinkt zo mooi en het lijkt wel een reële aflevering van De Ideale Wereld, maar is het dat ook? Even recht uit het leven gegrepen: een chronische en mondige patiënt X die zijn GMD bij huisarts Y heeft maar voor zijn aandoening ook heel geregeld contact heeft mijn zijn reumatoloog, specialist Z. Een betrokken en hardwerkende huisarts en een al even betrokken en even hardwerkende specialist die beiden eigenlijk het beste voor hun patiënt voorhebben. Dus als patiënt X naar specialist Z gaat voor zijn zesmaandelijkse update en die specialist ziet dat zijn medicatie dringend moet aangepast worden, dan doet specialist Z precies wat er van hem verwacht wordt: hij past de medicatie van patiënt X aan en hij vertelt hem dat ook. Maar aangezien specialist Z en huisarts Y (nog) niet verbonden zijn met een of ander gedeeld farmaceutisch dossier (laat staan dat de huisarts dagelijks al zijn dossiers zou controleren om te kijken of er bij een of andere patiënt niets is veranderd aan de medicatielijst), maakt specialist Z een mail/briefje voor huisarts Y om hem op de hoogte te brengen van de medicatieverandering.Logisch? Lijkt me wel. Maar niet overal. Want kennelijk is er in sommige regio's een strijd tussen huisartsen en specialisten bezig die met getrokken wapens wordt gevoerd. Waarbij de huisarts schermt met de eerstelijnsconferentie van Vandeurzen en de specialisten met de Bijbel van het Logisch Verstand. Waar huisartsen vinden dat zij - en alleen zij - het medisch dossier beheren en alleen zij dus veranderingen mogen aanbrengen, vindt de specialist dat hij autonoom en onmiddellijk medicatieveranderingen moet kunnen doorvoeren binnen zijn specialisatie. In de logica van de huisarts klinkt het anders: hij vindt dat de specialist in het beste geval de patiënt alvast vertelt dat zijn medicatie moet worden aangepast en dat hij die patiënt asap naar de huisarts doorverwijst om een voorschrift te gaan halen voor zijn nieuwe medicatie. Waarop de brief/mail met de medicatieverandering richting huisarts vertrekt. In het allerbeste geval in dit scenario komt de patiënt thuis en maakt hij onmiddellijk een afspraak met zijn huisarts die hem snel kan zien. In datzelfde ideale scenario leest de huisarts dan ook twee keer per dag zijn mail want anders riskeer je dat de patiënt bij de huisarts komt vooraleer hij zijn mail gelezen heeft en in het slechtste geval is de patiënt er sneller dan de postbode.Alleen is dit een ideaal scenario. In mijn regio moet je - behalve als je halfdood bent en dan bel je toch beter de 112 - zowat drie weken van tevoren een afspraak maken met de huisarts want die mens is overbevraagd. Drie weken waarin mijn medicatie dus niet zou aangepast worden en een oplossing waar de gemeenschap niet beter van wordt: de patiënt volgt zijn therapie niet correct op en hij betaalt twee keer remgeld. Twee keer kosten voor de gezondheidszorg: op therapeutisch vlak en op financieel vlak. Wie de logica van de huisartsenkring van dokter X begrijpt, mag het mij komen uitleggen. Want ja, huisarts X wordt in zijn regio in zijn logica gesteund. Mij leert dit voorbeeld vooral dat we dringend moeten komen tot een transparant en volledig gedeeld GMD. De Sumehr via Vitalink komt deels aan deze verzuchting tegemoet maar in dit eigenste blad heeft u twee weken geleden al kunnen lezen dat slechts een flinke 60 procent van de huisartsen Sumehrs publiceren en dat er nog altijd megagrote softwareproblemen zijn waardoor de integratie van ziekenhuisdocumenten in het EMD in de soep loopt.Gezondheidswerkers - of het nu apothekers zijn, huisartsen of specialisten - zijn het moreel verplicht om de patiënt en zijn welzijn centraal te tellen. Haantjesgedrag en hiërarchische haarklieverij komen niemand ten goede... een goede communicatie daarentegen...