Het is tijd om de overgang te maken van brandjes blussen naar een proactief, transparant plan en precieze corona-interventie waar nodig. Hoop en perspectief zijn dringend noodzakelijk. Alles tezamen vergt dit een serieuze bijsturing van het crisisbeleid.

Gezien de cijfers is het niet te begrijpen dat de overheid hier niet dringend werk van maakt. Zo kan ze de onnodige, grote schade van overdreven (langdurige) maatregelen voorkomen. We moeten overgaan van angst en verstarring naar het herwinnen van het vertrouwen. Dit is essentieel in een periode waarin de luchtweginfecties eraan komen en we anders in heel wat onnodige panieksituaties zouden belanden.

Als je de (sociale) media volgt, lijkt het een voortdurend debat te zijn tussen wie extreem voorzichtig is versus wie gelooft in vrijheid blijheid. De realiteit is dat we een genuanceerde middenweg nodig hebben, die vooral dynamisch wordt aangestuurd door de vastgestelde resultaten.

Het speelveld wijzigt immers als gevolg van een reeks nieuwe inzichten:

1. De huidige drempelwaarden in besmettingscijfers blijken een te gevoelige parameter te zijn (met nauwelijks ziekenhuisopnames). De oorzaak daarvan is dubbel: enerzijds was de piek in het voorjaar het gevolg van ruim tien maal hogere, ongeteste en dus onzichtbare besmettingen versus het golfje dat met veel meer testen in de zomer de alarmbel deed afgaan. Anderzijds blijken de recente testen heel veel 'oude' gevallen van besmetting te detecteren, zonder risico's vandaag.

2. De quarantaine kan teruggebracht worden naar een i.p.v. twee weken, waarna een PCR-test volgt. Dat geldt zowel bij hoogrisicocontacten als bij personen die terugkeren uit een rode zone. België moet hierbij net zoals andere EU-landen de inzichten vanuit een betere kennis van de besmettelijkheid, gekoppeld aan de virale lading, volgen.

Contact tracing laat toe om veel preciezer het risicogedrag van personen te identificeren dan telkens alle personen uit een cluster, land, school, werkplek... in quarantaine te plaatsen. Deze inkorting en precisering is niet enkel van belang voor de gemoedstoestand, financiële situatie van de burger, en de continuïteit van het werk, school, enz. Maar des te meer ook om de burger werkelijk 100% te laten meewerken aan contact tracing. Want net omwille van twee weken 'uitval' haken zoveel personen vandaag af. Burgerzin alleen zal dat niet oplossen.

Maak als overheid proactief duidelijk wat de aanpak zal zijn in de komende maanden en jaren. Bied hoop. En motiveer ons

3. We weten intussen dat zeer zware lockdownachtige maatregelen, met inperking van fundamentele vrijheden en rechten (onderwijs, werk, ontspanning, sociaal contact, reguliere zorg...) grote gezondheidsschade veroorzaakt als gevolg van uitgestelde zorg (complicaties en sterfte), stress & psychische problemen, isolatie en een gebrek aan sociale steun, de neveneffecten van werkloosheid, enz.

Niemand durft het heel luid te zeggen, maar de eerste prille signalen uit studies wijzen erop dat deze schade groter is dan de directe coronagezondheidsschade. Net daarom moeten we overgaan van een maximaal voorzorgsprincipe naar een precies en resultaatsgedreven principe.

Bovendien zijn er al tal van regio's in ons land die zich onder de (te) hoge alarmdrempels bevinden. De alarmregio's worden de uitzondering. Waarom zou je dan geen lokale positieve herlancering opstarten met het volop terugwinnen van het vertrouwen door een duidelijk kader en perspectief te bieden?

Want het is angst dat nu onze samenleving platlegt en die nu kan en moet gecounterd worden. Maak als overheid proactief duidelijk wat de aanpak zal zijn in de komende maanden en jaren. Bied hoop. En motiveer ons zo om de steeds noodzakelijke maatregelen (afstand, masker, handhygiëne...) blijvend vol te houden.

Het is tijd om de overgang te maken van brandjes blussen naar een proactief, transparant plan en precieze corona-interventie waar nodig. Hoop en perspectief zijn dringend noodzakelijk. Alles tezamen vergt dit een serieuze bijsturing van het crisisbeleid. Gezien de cijfers is het niet te begrijpen dat de overheid hier niet dringend werk van maakt. Zo kan ze de onnodige, grote schade van overdreven (langdurige) maatregelen voorkomen. We moeten overgaan van angst en verstarring naar het herwinnen van het vertrouwen. Dit is essentieel in een periode waarin de luchtweginfecties eraan komen en we anders in heel wat onnodige panieksituaties zouden belanden.Als je de (sociale) media volgt, lijkt het een voortdurend debat te zijn tussen wie extreem voorzichtig is versus wie gelooft in vrijheid blijheid. De realiteit is dat we een genuanceerde middenweg nodig hebben, die vooral dynamisch wordt aangestuurd door de vastgestelde resultaten. Het speelveld wijzigt immers als gevolg van een reeks nieuwe inzichten: 1. De huidige drempelwaarden in besmettingscijfers blijken een te gevoelige parameter te zijn (met nauwelijks ziekenhuisopnames). De oorzaak daarvan is dubbel: enerzijds was de piek in het voorjaar het gevolg van ruim tien maal hogere, ongeteste en dus onzichtbare besmettingen versus het golfje dat met veel meer testen in de zomer de alarmbel deed afgaan. Anderzijds blijken de recente testen heel veel 'oude' gevallen van besmetting te detecteren, zonder risico's vandaag. 2. De quarantaine kan teruggebracht worden naar een i.p.v. twee weken, waarna een PCR-test volgt. Dat geldt zowel bij hoogrisicocontacten als bij personen die terugkeren uit een rode zone. België moet hierbij net zoals andere EU-landen de inzichten vanuit een betere kennis van de besmettelijkheid, gekoppeld aan de virale lading, volgen. Contact tracing laat toe om veel preciezer het risicogedrag van personen te identificeren dan telkens alle personen uit een cluster, land, school, werkplek... in quarantaine te plaatsen. Deze inkorting en precisering is niet enkel van belang voor de gemoedstoestand, financiële situatie van de burger, en de continuïteit van het werk, school, enz. Maar des te meer ook om de burger werkelijk 100% te laten meewerken aan contact tracing. Want net omwille van twee weken 'uitval' haken zoveel personen vandaag af. Burgerzin alleen zal dat niet oplossen.3. We weten intussen dat zeer zware lockdownachtige maatregelen, met inperking van fundamentele vrijheden en rechten (onderwijs, werk, ontspanning, sociaal contact, reguliere zorg...) grote gezondheidsschade veroorzaakt als gevolg van uitgestelde zorg (complicaties en sterfte), stress & psychische problemen, isolatie en een gebrek aan sociale steun, de neveneffecten van werkloosheid, enz. Niemand durft het heel luid te zeggen, maar de eerste prille signalen uit studies wijzen erop dat deze schade groter is dan de directe coronagezondheidsschade. Net daarom moeten we overgaan van een maximaal voorzorgsprincipe naar een precies en resultaatsgedreven principe. Bovendien zijn er al tal van regio's in ons land die zich onder de (te) hoge alarmdrempels bevinden. De alarmregio's worden de uitzondering. Waarom zou je dan geen lokale positieve herlancering opstarten met het volop terugwinnen van het vertrouwen door een duidelijk kader en perspectief te bieden? Want het is angst dat nu onze samenleving platlegt en die nu kan en moet gecounterd worden. Maak als overheid proactief duidelijk wat de aanpak zal zijn in de komende maanden en jaren. Bied hoop. En motiveer ons zo om de steeds noodzakelijke maatregelen (afstand, masker, handhygiëne...) blijvend vol te houden.