Het verhaal gaat over een voorname christelijke jonkvrouw uit de elfde eeuw die totaal verliefd wordt op een Joodse jongen. Deze verboden liefde (wat dacht u, in die tijd) laat deze twee jonge, talentvolle mensen op de vlucht slaan. Uitzichtloos?! Maar ze wagen het erop, dat is immers wat vluchtelingen altijd al doen: omdat er geen andere leefbare mogelijkheid meer over is.

Ruim 1000 jaar later is er niks veranderd. Mensen slaan nog steeds op de vlucht, nog steeds op basis van geloof, overtuiging. Mensen leggen nog steeds duizelingwekkende tochten af, opgejaagd door alles en iedereen. Maar nog steeds wagen de mensen het erop, omdat er nu eenmaal geen andere oplossing is.

Op vlak van gezondheidszorg hebben we wel heel veel vooruitgang geboekt. Wetenschappelijk onderzoek heeft geleid tot heel wat inzichten die de kwaliteit van zorg, en dus de levenskwaliteit van de burger veel aangenamer moet maken.. alleen is en blijft daar de vraag : "tegen welke prijs?" en vooral "wie gaat dit blijven betalen?"

Twee jaren

Ik permitteer me om - wat nu volgt - letterlijk te citeren uit een schrijven van Lieven Zwaenepoel, voorzitter APB :

"Annus Mirabilis : De traditionele uitdrukking dient om een "prachtig jaar" te beschrijven. Slechts in de recente geschiedenis is naar analogie haar tegendeel in zwang gekomen. Je kan me een onverbeterlijke optimist noemen, maar ik heb goede hoop dat 2016 het begin van een nieuwe wending van ons beroep betekend zal hebben. En dus misschien wel een annus mirabilis zal blijken. Immers: there's nothing like a good crisis. Mensen veranderen pas als het moet. We zoeken pas goed naar nieuwe oplossingen als het ook echt moet. En we weten wat de oplossing is. Of beter: wat de keuze is.

We hebben in 2016 een "Meerjarenkader voor de patiënt met de officina-apothekers" geschreven. Dé patiënt bestaat niet, maar goed. Onze voogdijminister, Maggie De Block - dezelfde die het gezondheidsbudget opstelde - heeft ons als sector uitgedaagd om samen met haar kabinet een kader te maken voor het vervolg van de legislatuur - normaal gezien tot 2019 - en als voortraject voor de toekomst van ons beroep in een hervormde gezondheidszorg. En ze is er in geslaagd om ons te doen nadenken over wat we echt belangrijk vinden, wat we echt kunnen bijdragen. Om ons te doen keuzes te maken. Fundamentele keuzes. We hebben die gemaakt. De enige manier om relevant te blijven of zelfs nog relevanter te worden.

Een nieuw jaar beginnen is een mooi ritueel dat ons steeds opnieuw confronteert met de veerkracht van de mens

De keuze waar we voor staan is in essentie deze: kiezen we voor distributie of voor zorg. We stellen vast dat we georganiseerd zijn en betaald worden om voor verantwoorde distributie van geneesmiddelen in te staan. Tot op de dag van vandaag. Farmaceutische zorg is wel een wettelijke opdracht voor officina-apothekers, maar op enkele schuchtere pogingen na is onze vergoeding rechtsreeks gekoppeld aan het overhandigen van een product. Tot 2010 was dat zelfs nog plat weg een procentuele marge op de prijs van dat product. Dat is nog altijd voor een stuk zo. En de rest is (op die schuchtere poging na) afhankelijk van het aantal verpakkingen dat we afleveren. De prijs weegt een stuk minder door en is vervangen door volume als factor in het "nieuw vergoedingssysteem". De zorg is inbegrepen.

Durven we dat los laten? Durven we de economische marge reduceren tot een onkostenvergoeding voor prefinanciering en stockering? Durven we die vaak genoemde farmaceutische zorg omzetten in meetbare intellectuele diensten en daar ons inkomen van laten afhangen? Durven we ons laten afrekenen op de kwaliteit van onze zorg? Want laat ons eerlijk zijn: we doen informeel al heel veel en heel lang aan farmaceutische zorg. Maar echt systematisch en zichtbaar is het niet. Sterker nog, als je helemaal geen farmaceutische zorgtaken opneemt, verdien je exact even veel als je collega die zich daar moe aan maakt.

Zo kan het niet verder. Als er niet iets fundamenteels verandert, blijven we in het scenario van de citroen. Steeds meer reductie naar steeds goedkopere distributie. Steeds minder farmaceutische zorg. Daar kan ik niet mee leven. Dat kan anders. Hoe dan? Wel, dat kan je binnenkort in het meerjarenkader lezen. En dat moet je verbinden met het Actieplan eGezondheid en de hervorming van de chronische zorg naar geïntegreerde zorg. En met een beetje geluk komt daar dit jaar nog de hervorming van KB 78 bij. Zonder die hervormingen stevent de ziekteverzekering onomkeerbaar af op het faillissement en krijgen we gezondheidszorg met twee snelheden: een minimale versie met gemeenschapsmiddelen, wat echt nodig is alleen voor wie het kan betalen. En we weten dat dat niet werkt. Laat staan dat het eerlijk zou zijn.

De pijnlijke keuze heeft het voordeel van de duidelijkheid. Aan ieder van ons om ze te maken."

Lieven Zwaenepoel, januari 2017

Apothekers leggen tegenwoordig duizelingwekkende tochten af, opgejaagd door alles en iedereen. Zo lijkt het althans! Maar nog steeds wagen apothekers het erop, omdat er nu eenmaal geen ander oplossing is.

Gelukkig bestaat er zoiets als een jaar afsluiten en een nieuw beginnen. Het is een mooi ritueel dat ons altijd weer confronteert met de veerkracht van de mens. Onze kracht om er opnieuw tegenaan te gaan, verder te zetten wat goed was, te veranderen wat beter kan en te aanvaarden wat we niet kunnen veranderen.

Laat u in 2017 door die veerkracht leiden! Maak er iets moois van!

Het verhaal gaat over een voorname christelijke jonkvrouw uit de elfde eeuw die totaal verliefd wordt op een Joodse jongen. Deze verboden liefde (wat dacht u, in die tijd) laat deze twee jonge, talentvolle mensen op de vlucht slaan. Uitzichtloos?! Maar ze wagen het erop, dat is immers wat vluchtelingen altijd al doen: omdat er geen andere leefbare mogelijkheid meer over is.Ruim 1000 jaar later is er niks veranderd. Mensen slaan nog steeds op de vlucht, nog steeds op basis van geloof, overtuiging. Mensen leggen nog steeds duizelingwekkende tochten af, opgejaagd door alles en iedereen. Maar nog steeds wagen de mensen het erop, omdat er nu eenmaal geen andere oplossing is.Op vlak van gezondheidszorg hebben we wel heel veel vooruitgang geboekt. Wetenschappelijk onderzoek heeft geleid tot heel wat inzichten die de kwaliteit van zorg, en dus de levenskwaliteit van de burger veel aangenamer moet maken.. alleen is en blijft daar de vraag : "tegen welke prijs?" en vooral "wie gaat dit blijven betalen?"Twee jarenIk permitteer me om - wat nu volgt - letterlijk te citeren uit een schrijven van Lieven Zwaenepoel, voorzitter APB :"Annus Mirabilis : De traditionele uitdrukking dient om een "prachtig jaar" te beschrijven. Slechts in de recente geschiedenis is naar analogie haar tegendeel in zwang gekomen. Je kan me een onverbeterlijke optimist noemen, maar ik heb goede hoop dat 2016 het begin van een nieuwe wending van ons beroep betekend zal hebben. En dus misschien wel een annus mirabilis zal blijken. Immers: there's nothing like a good crisis. Mensen veranderen pas als het moet. We zoeken pas goed naar nieuwe oplossingen als het ook echt moet. En we weten wat de oplossing is. Of beter: wat de keuze is.We hebben in 2016 een "Meerjarenkader voor de patiënt met de officina-apothekers" geschreven. Dé patiënt bestaat niet, maar goed. Onze voogdijminister, Maggie De Block - dezelfde die het gezondheidsbudget opstelde - heeft ons als sector uitgedaagd om samen met haar kabinet een kader te maken voor het vervolg van de legislatuur - normaal gezien tot 2019 - en als voortraject voor de toekomst van ons beroep in een hervormde gezondheidszorg. En ze is er in geslaagd om ons te doen nadenken over wat we echt belangrijk vinden, wat we echt kunnen bijdragen. Om ons te doen keuzes te maken. Fundamentele keuzes. We hebben die gemaakt. De enige manier om relevant te blijven of zelfs nog relevanter te worden. De keuze waar we voor staan is in essentie deze: kiezen we voor distributie of voor zorg. We stellen vast dat we georganiseerd zijn en betaald worden om voor verantwoorde distributie van geneesmiddelen in te staan. Tot op de dag van vandaag. Farmaceutische zorg is wel een wettelijke opdracht voor officina-apothekers, maar op enkele schuchtere pogingen na is onze vergoeding rechtsreeks gekoppeld aan het overhandigen van een product. Tot 2010 was dat zelfs nog plat weg een procentuele marge op de prijs van dat product. Dat is nog altijd voor een stuk zo. En de rest is (op die schuchtere poging na) afhankelijk van het aantal verpakkingen dat we afleveren. De prijs weegt een stuk minder door en is vervangen door volume als factor in het "nieuw vergoedingssysteem". De zorg is inbegrepen. Durven we dat los laten? Durven we de economische marge reduceren tot een onkostenvergoeding voor prefinanciering en stockering? Durven we die vaak genoemde farmaceutische zorg omzetten in meetbare intellectuele diensten en daar ons inkomen van laten afhangen? Durven we ons laten afrekenen op de kwaliteit van onze zorg? Want laat ons eerlijk zijn: we doen informeel al heel veel en heel lang aan farmaceutische zorg. Maar echt systematisch en zichtbaar is het niet. Sterker nog, als je helemaal geen farmaceutische zorgtaken opneemt, verdien je exact even veel als je collega die zich daar moe aan maakt. Zo kan het niet verder. Als er niet iets fundamenteels verandert, blijven we in het scenario van de citroen. Steeds meer reductie naar steeds goedkopere distributie. Steeds minder farmaceutische zorg. Daar kan ik niet mee leven. Dat kan anders. Hoe dan? Wel, dat kan je binnenkort in het meerjarenkader lezen. En dat moet je verbinden met het Actieplan eGezondheid en de hervorming van de chronische zorg naar geïntegreerde zorg. En met een beetje geluk komt daar dit jaar nog de hervorming van KB 78 bij. Zonder die hervormingen stevent de ziekteverzekering onomkeerbaar af op het faillissement en krijgen we gezondheidszorg met twee snelheden: een minimale versie met gemeenschapsmiddelen, wat echt nodig is alleen voor wie het kan betalen. En we weten dat dat niet werkt. Laat staan dat het eerlijk zou zijn.De pijnlijke keuze heeft het voordeel van de duidelijkheid. Aan ieder van ons om ze te maken."Lieven Zwaenepoel, januari 2017Apothekers leggen tegenwoordig duizelingwekkende tochten af, opgejaagd door alles en iedereen. Zo lijkt het althans! Maar nog steeds wagen apothekers het erop, omdat er nu eenmaal geen ander oplossing is.Gelukkig bestaat er zoiets als een jaar afsluiten en een nieuw beginnen. Het is een mooi ritueel dat ons altijd weer confronteert met de veerkracht van de mens. Onze kracht om er opnieuw tegenaan te gaan, verder te zetten wat goed was, te veranderen wat beter kan en te aanvaarden wat we niet kunnen veranderen. Laat u in 2017 door die veerkracht leiden! Maak er iets moois van!