Onderzoek van de Europese vereniging van de geneesmiddelenindustrie leert dat amper iets meer dan de helft van de dossiers die het Europese agentschap EMA goedkeurt ook leidt tot in ons land terugbetaalde medicijnen. Als innovatie al bij de patiënt geraakt dan moet hij ze dus uit eigen zak betalen. Artsen blijven zo verstoken van 'state of the art' therapeutische hulpmiddelen. Dat is frustrerend en het eerste slachtoffer is uiteraard de zieke.

Meer. De procedure om in België Riziv-terugbetaling voor vergunde geneesmiddelen te verkrijgen, duurt in het beste geval 180 dagen. In de praktijk, zo blijkt uit eigen onderzoek van de ziekteverzekering, doet de Commissie Terugbetaling Geneesmiddelen er 360 dagen over. Exact dubbel zo lang dus.

Niet voor niets bracht minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke op de uitreiking van de Galenusprijs de primeur dat hij de terugbetalingsprocedures gaat moderniseren. Meer bepaald buigt een werkgroep zich in het kader van het pact met de farma-industrie over een hervorming van de CTG. De introductie van nieuwe methodes moet ertoe bijdragen dat patiënten sneller toegang krijgen tot innovatieve nieuwe producten.

Het ecosysteem van samenwerkende (universitaire) ziekenhuizen, onderwijs en farmabedrijven bewijst zijn nut

Gelukkig geniet België op het vlak van klinische proeven wel een uitstekende reputatie. Het ecosysteem van samenwerkende (universitaire) ziekenhuizen, onderwijs en farmabedrijven bewijst zijn nut. De internationale concurrentie is echter groot. Om aan de top te blijven, is het aangewezen een tandje bij te steken, onder meer op het vlak van data-uitwisseling en digitalisering.

Realpolitik is zeker niet onbelangrijk. Het gros van de farmaceutische bedrijven in België zijn multinationals. Het impliceert dat de finale beslissingen door buitenlandse hoofdkwartieren worden genomen. Promotie van de eigen vaderlandse winkel is dus aangewezen - hier helpt (valse) bescheidenheid onze zaak zeker niet vooruit.

Onderzoek van de Europese vereniging van de geneesmiddelenindustrie leert dat amper iets meer dan de helft van de dossiers die het Europese agentschap EMA goedkeurt ook leidt tot in ons land terugbetaalde medicijnen. Als innovatie al bij de patiënt geraakt dan moet hij ze dus uit eigen zak betalen. Artsen blijven zo verstoken van 'state of the art' therapeutische hulpmiddelen. Dat is frustrerend en het eerste slachtoffer is uiteraard de zieke. Meer. De procedure om in België Riziv-terugbetaling voor vergunde geneesmiddelen te verkrijgen, duurt in het beste geval 180 dagen. In de praktijk, zo blijkt uit eigen onderzoek van de ziekteverzekering, doet de Commissie Terugbetaling Geneesmiddelen er 360 dagen over. Exact dubbel zo lang dus. Niet voor niets bracht minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke op de uitreiking van de Galenusprijs de primeur dat hij de terugbetalingsprocedures gaat moderniseren. Meer bepaald buigt een werkgroep zich in het kader van het pact met de farma-industrie over een hervorming van de CTG. De introductie van nieuwe methodes moet ertoe bijdragen dat patiënten sneller toegang krijgen tot innovatieve nieuwe producten. Gelukkig geniet België op het vlak van klinische proeven wel een uitstekende reputatie. Het ecosysteem van samenwerkende (universitaire) ziekenhuizen, onderwijs en farmabedrijven bewijst zijn nut. De internationale concurrentie is echter groot. Om aan de top te blijven, is het aangewezen een tandje bij te steken, onder meer op het vlak van data-uitwisseling en digitalisering. Realpolitik is zeker niet onbelangrijk. Het gros van de farmaceutische bedrijven in België zijn multinationals. Het impliceert dat de finale beslissingen door buitenlandse hoofdkwartieren worden genomen. Promotie van de eigen vaderlandse winkel is dus aangewezen - hier helpt (valse) bescheidenheid onze zaak zeker niet vooruit.