...
De Antwerpenaar met Iraanse roots is niet aan zijn proefstuk toe. "Ik ben pas laat, op mijn 50ste, door toedoen van vrienden beginnen lopen. Rond die periode, in 2015, heb ik ook mijn stichting opgericht. Aangezien we op zoek waren naar activiteiten en werkingsmiddelen heb ik in eerste instantie meegedaan aan de Antwerp Ten Miles. Een 100-tal sympathisanten hebben toen meegelopen met een T-shirt van Run for smile. Daar is het plan uit voortgevloeid om de marathon van New York te lopen. Daar heb ik de smaak voor het lopen (en afzien) pas echt goed te pakken gekregen. Ik heb uiteindelijk in tweeënhalf jaar de zes mayors gelopen, oftwel de marathons van New York, Boston, Chicago, Berlijn, Londen en Tokio."Dokter Nadjmi raakte intussen gebeten door de adrenalinebacterie. "Ik zocht een nieuwe, meer extreme uitdaging. Zo ben ik uitgekomen bij de marathons die op de Zuid- en de Noordpool worden georganiseerd. Maar ja, toen kwam corona..." De voorbije edities werden afgelast. "Maar nu zaterdag vertrek ik naar Buenos Aires en Ushuaïa, nadien steken we over naar King George Island waar de marathon plaatsvindt. Ik hoop dat we door te lopen in zulke extreme omgeving extra aandacht kunnen genereren voor onze projecten. En ja, dit wordt allicht ook voor mij een once in a lifetime experience. Ik heb al een GoPro gekocht om beelden te kunnen maken, maar ik moet mijn kinderen me nog even laten uitleggen hoe dat ding werkt", vertelt de dokter met een kwinkslag. De verzamelde fondsen dienen om centra op te zetten waar kinderen met schisis kunnen worden geopereerd. Elke drie minuten wordt immers een kind met een gespleten lip, kaak en verhemelte geboren, weet de dokter. "Die aandoening komt het meest voor in Zuidoost-Azie, Zuid- en Centraal-Amerika: een op 400 tot 500 gevallen. In Afrika is dat slechts een op .2500 of 3.000 gevallen. Waarom het op de ene plek meer voorkomt dan elders weten we echter niet." Maar, benadrukt hij: " Charity begins at home. Ook bij ons zijn er duizenden kinderen die met schisis geboren worden. Zo had ik vanmorgen nog een dame van 50 jaar op consultatie voor een bijkomende operatie. Welnu, je ziet die mensen lijden." De impact van zo'n schisisaandoening is immers enorm, niet enkel voor het kind, ook voor de ouders en zijn omgeving is het een drama. En, klinkt het: "95% van die kinderen worden niet tijdig behandeld!" Het gevolg is dat de kinderen vaak moeilijk kunnen praten en slikken, er duiken soms gehoorproblemen op en ook de psychologische problemen van zo'n gespleten lip zijn heel groot, stelt dr. Nadjmi. Net daarom is het heel belangrijk dat ze tijdig operatief kunnen worden geholpen. Het team van dr. Nadjmi in Antwerpen heeft een multidisciplinair protocol ontwikkeld waarmee volgens de arts de beste resultaten kunnen worden geboekt. Kinderen hebben tegen hun zesde levensjaar alle nodige operaties gehad om de gevolgen van de schisis te verhelpen: "Ze ontwikkelen een normale spraak, er zijn geen fistels." Maar zo'n topexpertisecentrum uitbouwen, is niet evident. "Mijn fascinatie is ontstaan tijdens mijn opleiding. Ik ben toevallig met schisis in aanraking gekomen, maar ik was enorm geboeid. Ik wilde er alles over weten, en ben zelfs opleidingen in de VS gaan volgen om uiteindelijk het centrum en dat protocol in Antwerpen te kunnen ontwikkelen. Het heeft me 20 jaar gekost om alles op punt te stellen." De stichting ambieert om wereldwijd artsen en zorgverleners op te leiden zodat kinderen ter plaatse de nodige zorg kunnen krijgen. Dokter Nadjmi: "Ik heb gewerkt in onder andere Birma, Lombok, Vietnam, Kenia en India. Maar we hebben uiteindelijk in Shiraz in Iran een eerste opleidingscentrum geïnstalleerd. De artsenopleiding is er heel goed, de artsen zijn er ook leergierig. En het drainagegebied is enorm: rond Shiraz wonen 20 miljoen mensen." De arts is trouwens bezig om een tweede opleidingscentrum op te starten in zijn geboorteland, aan de grens met Afghanistan en Pakistan. "En we hebben recent een aanvraag gekregen om ook in Mexico een project uit te bouwen - dat wordt onze volgende uitdaging." Dokter Nadjmi is er trouwens van overtuigd dat het ook voor onze Belgische assistenten erg leerrijk is om in het buitenland te gaan meehelpen. "Het is een winwinsituatie voor iedereen: de lokale artsen worden opgeleid en maken kennis met een topprotocol, onze mensen leren in korte tijd zoveel uit de praktijk."